Του Γιάννη Καμπουράκη
[email protected]
Αναζητώντας το κατάλληλο μείγμα πολιτικής το διάστημα της κρίσης, τα κόμματα αναπροσαρμόζουν τη στρατηγική τους, λαμβάνοντας αποφάσεις με «ημερομηνία λήξης», ανεξάρτητα αν ακόμα ουδείς γνωρίζει τη διάρκεια της επίθεσης του κορωνοϊού κατά της δημόσιας υγείας και της οικονομίας.
Η κυβέρνηση, γνωρίζοντας ότι στις κρίσεις υπάρχει αυθόρμητη τάση συσπείρωσης και ενότητας του λαού, έπαιξε αυτό το χαρτί, πριν ακόμα ο κορωνοϊός κτυπήσει την πόρτα της Ελλάδας, αντιδρώντας στις κινήσεις του Ερντογάν και την κλιμάκωση της τουρκικής προκλητικότητας. Γνωρίζοντας ότι η κρίση θα κρατήσει τουλάχιστον ένα τρίμηνο και ακόμα δεν έχουμε δει το υψηλότερο σημείο της, ο Πρωθυπουργός επενδύει στον τομέα της διαχείρισης, κρατά συναινετικό και συνεργατικό προφίλ «πρωθυπουργού όλων των Ελλήνων» και ενισχύει την επικοινωνία του με τους πολίτες είτε μέσω των ΜΜΕ, είτε μέσω των social media. Την ίδια στιγμή παίρνει σκληρά, περιοριστικά μέτρα τα οποία μέχρι στιγμής είναι αποδεκτά από την πλειονότητα της ελληνικής κοινής γνώμης. Ενδεικτικό μέτρο, το κλείσιμο των Εκκλησιών με την κριτική να περιορίζεται στο ότι ο κ. Μητσοτάκης καθυστέρησε να λάβει την απόφαση. Ιδιαίτερη προσοχή έχει δώσει ο κυβερνητικός μηχανισμός και στη «μάχη» της επικοινωνίας όπου ένα πολυπληθές επιτελείο «βομβαρδίζει» με ειδήσεις, πληροφορίες και ενημερωτικό υλικό για τις κινήσεις που γίνονται και τις αποφάσεις που λαμβάνονται, με στόχο να μη χαθεί η πρωτοβουλία των κινήσεων σε αυτόν τον τομέα που κρίνεται σημαντικός για το κλίμα που επικρατεί και θα επικρατήσει στη χώρα το επόμενο διάστημα.
Άγνωστος «Χ» για την κυβέρνηση, η κατάσταση που θα δημιουργηθεί στο “pick” της κρίσης και μη διακηρυγμένος αλλά υπαρκτός και κατά πολλούς ρεαλιστικός στόχος «να μη γίνουμε Ιταλία». «Μέχρι τώρα καλά. Ταμείο στο τέλος» λέει στενός συνεργάτης του κ. Μητσοτάκης στην «Ν».
Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να βρει τον τρόπο, ώστε να υπερβεί το ρόλο του κομπάρσου που επιφυλάσσει κάθε εθνική κρίση, στην αξιωματική αντιπολίτευση. Όλα δείχνουν ότι ο κ. Τσίπρας καταλήγει στο μότο «στάση ευθύνης στην υγεία, αντιπολίτευση στην οικονομία» και θα πορευθεί με αυτό για ένα διάστημα.
Μετά τη «διόρθωση» γραμμής στο θέμα του Έβρου, όταν τάχθηκε υπέρ του κλεισίματος των συνόρων, ο κ. Τσίπρας καθόρισε γραμμή για «στάση ευθύνης» απέναντι στην κυβέρνηση στην κρίση του κορωνοϊού. Όφειλε ως έναν βαθμό να συνταχθεί με τον άγραφο κανόνα αντιμετώπισης εθνικών κρίσεων όπου η κοινή γνώμη δεν θέλει κόντρες αλλά ενότητα, έπρεπε παράλληλα να καλύψει το χαμένο έδαφος στις δημοσκοπήσεις. Σε λίγες ημέρες που θα δουν το φως της δημοσιότητας οι δημοσκοπήσεις του Απριλίου θα δει αν τα έχει καταφέρει.
Στις συσκέψεις με τους συνεργάτες του και τους τομεάρχες του κόμματος – τηλεδιασκέψεις τις τελευταίες ημέρες – στην αρχή αντιμετώπισε αντιδράσεις επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φώναζε κατά των περιοριστικών μέτρων που λάμβανε η κυβέρνηση και μετά εισηγήσεις να ανεβάσει τους τόνους γιατί αν συνεχίσει έτσι τότε κινδυνεύει να ταυτιστεί με την κυβέρνηση για ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινής γνώμης. Η απόφαση όμως που αρχικά ελήφθη, δεν άλλαξε. Κυνηγώντας τον κ. Μητσοτάκη στον τομέα της διαχείρισης της κρίσης, ο κ. Τσίπρας θα έμενε στη γραμμή της υπεύθυνης αντιπολίτευσης, την οποία θα «πλούτιζε» όποτε δινόταν η ευκαιρία με μικρές δόσεις αντιπολίτευσης, όπως έγινε, για παράδειγμα, στο της ενίσχυσης του ΕΣΥ και το θέμα του κλεισίματος των Εκκλησιών.
Η γραμμή αυτή άλλαξε, όταν μπήκαν στην εξίσωση τα μέτρα στήριξης της οικονομίας, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ αποφασίζει να αλλάξει το μείγμα της αντιπολιτευτικής του και μάλιστα ομοφώνως. Συνεχίζει τη στάση ευθύνης σε ό,τι αφορά την προστασία της υγείας των πολιτών και στηρίζει ή δεν αντιδρά απέναντι σε όποιο περιοριστικό μέτρο λαμβάνει η κυβέρνηση και παράλληλα βρίσκει έδαφος να τονώσει την ιδεολογική του αντιπαράθεση με τη Νέα Δημοκρατία και την κυβέρνηση στον τομέα της οικονομίας. Ασκεί κριτική ότι η κυβέρνηση δεν μεριμνά για τους εργαζόμενους παρά κοιτά μόνο τις επιχειρήσεις, ότι λαμβάνει ανεπαρκή μέτρα στήριξης όταν άλλες χώρες του διαμετρήματος της Ελλάδας (π.χ. Πορτογαλία) λαμβάνουν πολύ ισχυρότερα, ότι δεν πιέζει τις τράπεζες να αναστείλουν τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας και δεν λαμβάνουν μέτρα στήριξης για τα φυσικά πρόσωπα.
Ξεχωριστό κομμάτι, οι συνεχείς αναφορές στην ενίσχυση της δημόσιας υγείας, την οποία προσπαθεί να διατηρήσει ως προνομιακό τομέα. Βασικό στοίχημα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να πείσει την κοινή γνώμη ότι η κυβέρνηση, η Ν.Δ. και προσωπικά ο κ. Μητσοτάκης στηρίζουν τη δημόσια υγεία επειδή την έχουν ανάγκη για να αντιμετωπίσουν την κρίση του κορωνοϊού και όχι επειδή πιστεύουν στη δημόσια υγεία. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει στη στρατηγική «στήριξη στην υγεία, κριτική στην οικονομία» με το σκεπτικό – όπως επικράτησε κα στις τηλεδιασκέψεις – ότι όσα μέτρα και να πάρει η κυβέρνηση για τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας, πάντα θα υπάρξει και ένας σημαντικός αριθμός πολιτών που θα περιμένει περισσότερα ή θα θεωρεί τις όποιες κινήσεις ανεπαρκείς.
Η στάση ευθύνης μαζί με στοχευμένη κριτική, ήταν από την αρχή η στάση που υιοθέτησε το Κίνημα Αλλαγής. Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ «ψαχνόταν» και ακροβατούσε ανάμεσα στους υψηλούς τόνους κριτικής κατά της κυβέρνησης και τα διαλείμματα συναινετικής στάσης, το Κίνημα Αλλαγής είχε βρει ρόλο στη δημόσια ατζέντα και η φωνή του ακουγόταν διακριτή. Η κ. Γεννηματά «πέρασε» θέσεις στην κυβέρνηση όπως η αναβάθμιση του κέντρου διαχείρισης της κρίσης με τον κ. Μητσοτάκη να κάνει υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ τον Γ.Γ. κ. Χαρδαλιά, συνεχίζει να πιέζει για το θέμα της αναστολής των πλειστηριασμών και την λήψη αποφάσεων και υπέρ των φυσικών προσώπων από τις τράπεζες. Το Κίνημα Αλλαγής έχει καταφέρει να ακούγεται ως υπεύθυνο κόμμα που ασκεί κριτική όταν πρέπει και όχι επειδή το επιβάλλει ο ρόλος του, το ερώτημα είναι τι θα γίνει τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ απέκτησε συγκεκριμένη στρατηγική, πορεύεται με αυτήν χωρίς διαφωνίες και εκ των πραγμάτων απευθύνεται σε μεγαλύτερο ακροατήριο.
Το ΚΚΕ κινείται από την αρχή της κρίσης στην ίδια γραμμή. Στέκεται επιφυλακτικά έναντι των περιοριστικών μέτρων χωρίς όμως να τα αμφισβητεί και αναδεικνύει σταθερά τις θέσεις του υπέρ της στήριξης των εργαζομένων στη δημόσια υγεία, τον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα, διατηρώντας την ταξική ματιά στις εξελίξεις.
ΜέΡΑ 25 και Ελληνική Λύση, έχουν «χαθεί» από τον χάρτη (της επικαιρότητας). Η κοινή γνώμη δεν επικρότησε την επιλογή του κ. Βαρουφάκη να δημοσιοποιήσει τα πρακτικά του Eurogroup ακριβώς στη φάση που η κρίση του κορωνοϊού κατάκλυζε την επικαιρότητα σε επίπεδο εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο. Η Ελληνική Λύση ενώ έβαζε πόντους στο γενικό «ταμείο» όσο η κρίση στον Έβρο ήταν πρώτο θέμα ή «συναγωνιζόταν» με την κρίση του κορωνοϊού, στις ημέρες του κορωνοϊού έχουν χαθεί τα ίχνη της.
