Hλικιωμένοι δεμένοι στις καρέκλες, σε πλήρη καταστολή λόγω ισχυρών φαρμάκων και υποσιτισμένοι, είναι κάποιες από τις εφιαλτικές εικόνες που μετέφερε στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων η δικηγόρος Μαρία Παπαδάκη, στην δίκη των έξι κατηγορουμένων για 32 θανάτους ηλικιωμένων στο Γηροκομείο Χανίων, κατά την δεύτερη μέρα της κατάθεσής της.
Η μάρτυρας, που παρίσταται για τον πατέρα της αλλά και εκπροσωπώντας θύματα του γηροκομείου- «κολαστηρίου», κατέθεσε σήμερα όσα της περιέγραψαν δύο πρώην υπάλληλοι στην Μονάδα, ένας άντρας και μία γυναίκα, που την προσέγγισαν όταν άρχισε να ψάχνει την υπόθεση.
«Μου είπε ότι δεν θυμόταν για τον πατέρα μου, αλλά ότι η κατάσταση στη δομή ήταν εφιαλτική. Μου περιέγραψε μια κατάσταση κολαστηρίου … Ο χώρος ήταν προθάλαμος τάφου, μου είπε ότι βασανίζονται ηλικιωμένοι, ότι δένονται στα κρεβάτια τους και στις καρέκλες, και πολύ συχνά κι αυτές δένονταν σε σταθερά σημεία, προκειμένου να μην μπορούν να κινούνται στο χώρο. Τους χορηγούσαν πολύ ισχυρά κατασταλτικά φάρμακα με αποτέλεσμα να βρίσκονται σε μηδενική επαφή με το περιβάλλον. Κανείς δεν τους περπατάει, είναι συνεχώς καθισμένοι.. Μου είπε ότι υποσιτίζονται γιατί οι μερίδες ήταν πολύ μικρές. Μοιράζουν μια μπανάνα στα τρία, κάποιοι παρακαλούσαν τους επισκέπτες για να τους δώσουν φαγητό» είπε η μάρτυρας επικαλούμενη τα λεγόμενα του πρώτου υπαλλήλου που την προσέγγισε.
Η δικηγόρος είπε πως στην συνέχεια την προσέγγισε και ακόμη μία πρώην υπάλληλος η οποία της είπε ακριβώς τα ίδια πράγματα για όσα συνέβαιναν στο «κολαστήριο».
Η τραγωδία με τον πατέρα της
Η μάρτυρας από χθες έχει καταθέσει ότι ο πατέρας της υπέστη πνευμονία στην Μονάδα και δεν δέχθηκε την παραμικρή φροντίδα. Έτσι παρά τις προσπάθειες της κατηγορουμένης ιδιοκτήτριας, να την καθησυχάσει, εκείνη επέμεινε να τον παραλάβει ασθενοφόρο για να νοσηλευτεί. Όπως είπε, ο πατέρας της βρέθηκε σε κακή κατάσταση, με υψηλό πυρετό και χαμηλό κορεσμό οξυγόνου και νοσηλεύτηκε 17 ημέρες χωρίς να συνέλθει ποτέ.
Η κ. Παπαδάκη κατέθεσε στο δικαστήριο ότι κατά την διακομιδή του πατέρα της από την Μονάδα στο Νοσοκομείο, είχε διαπιστώσει ότι δεν είχε την οδοντοστοιχία του, την οποία αναζήτησε στα πράγματα του και ακολούθως στην Μονάδα, χωρίς να την βρει. Η μάρτυρας είπε πως προβληματίστηκε πολύ για το θέμα όταν και άλλοι συγγενείς φιλοξενούμενων στο Γηροκομείο ανέφεραν την απώλεια οδοντοστοιχιών. Η «λύση» του «μυστηρίου με τις μασέλες» δεν άργησε να της φανερωθεί:
«Επειδή ένας ανοιακός ηλικιωμένος μασάει αργά, εκείνο που βολεύει τους φροντιστές είναι να χορηγούν πολτοποιημένη τροφή για να τελειώνουν γρήγορα» είπε η δικηγόρος.
Με έντονη συγκίνηση η δικηγόρος είπε στους δικαστές πως μετά από όλα αυτά «για εμένα ήταν μονόδρομος να παλέψω» ώστε να βρεθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης οι υπεύθυνοι για τον ζόφο που ζούσαν ανήμποροι άνθρωποι.
«Αφορούσε τον πατέρα μου και όλους τους ηλικιωμένους..Δεν θα μπορούσα να ζω γνωρίζοντας ότι πεθαίνουν άνθρωποι με μαρτυρικό τρόπο και ότι δεν έκανα τίποτε για να τους σταματήσω. Είχα τις γνώσεις να το κάνω και όφειλα να το κάνω».
