Έφτασαν στην Ελλάδα με σημάδια του πολέμου – ένας με ένα τραύμα στο κεφάλι, άλλος με τα δύο πόδια ακρωτηριασμένα πάνω από το γόνατο, μερικοί με αόρατες ψυχικές πληγές από μία τριετή αιματοχυσία.
Οι συνολικά 22 Ουκρανοί στρατιώτες είχαν πάρει λεωφορείο από την Λβιβ , διανύοντας πάνω από 1.000 χλμ. για να φτάσουν σε ένα μοναστήρι χτισμένο πάνω σε ένα βράχο στην ορεινή χερσόνησο του Άθω, όπου ήλπιζαν να ξεφύγουν από τις στοιχειωμένες μνήμες του πεδίου μάχης. Το Reuters περιγράφει την ιστορία τους.
Κατά τη διάρκεια της τετραήμερης παραμονής τους, στο πλαίσιο ενός προγράμματος ψυχολογικής υποστήριξης που οργανώθηκε από τις ουκρανικές αρχές, οι στρατιώτες πραγματοποίησαν προσκύνημα σε δώδεκα μοναστήρια στο Άγιο Όρος. Πολλοί στρατιώτες υποφέρουν από τα γεγονότα που συνέβησαν τα τελευταία τρία χρόνια. Πολλοί από αυτούς υποφέρουν από διάφορες ασθένειες – είναι τραυματίες και πρέπει να τους αποκαταστήσουμε», δήλωσε ο Πατέρας Μιχαήλ Πασίρσκυ, Ουκρανός Ορθόδοξος ιερέας που συνόδευσε τους άνδρες στο ταξίδι τους.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ο πιο θανατηφόρος στην ευρωπαϊκή ήπειρο εδώ και περισσότερα από 70 χρόνια. Ο Ίβαν Κόβαλικ είχε κάνει διάλειμμα στη γραμμή του μετώπου τον Σεπτέμβριο του 2023 όταν οι στρατιώτες που τον αντικατέστησαν του ζήτησαν να φέρει ένα ραδιόφωνο, φαγητό και νερό. Όταν πήγαινε να φέρει τα αντικείμενα, εκτοξεύθηκε μια οβίδα κοντά. Ο Κόβαλικ, 22 ετών, έχασε και τα δύο πόδια κάτω από το γόνατο και τώρα περπατά με προσθετικά μέλη.
«Φυσικά, βοήθησε πολύ, γιατί με βοήθησε να ανακουφιστώ από το άγχος», είπε για την επίσκεψη στο Άγιο Όρος, την οποία σκοπεύει να επαναλάβει. «Πάντα υπήρχε υποστήριξη από τους συγγενείς, από τους φίλους, από τους αδελφούς στη μάχη, υποστήριξη από το κράτος, χωρίς αυτήν δεν θα ήταν δυνατόν».
«Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία έχει μακροχρόνιες σχέσεις με το Άγιο Όρος και το 2016 ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν το επισκέφθηκε για να τιμήσει τα 1.000 χρόνια από την πρώτη εγκατάσταση Ρώσων μοναχών εκεί. Ωστόσο, η Ελλάδα, μέλος του ΝΑΤΟ, υποστηρίζει την Ουκρανία στον πόλεμο, γεγονός που έχει επιδεινώσει τις σχέσεις με τη Μόσχα. Οι Ουκρανοί στρατιώτες επισκέφτηκαν μόνο ελληνικά ορθόδοξα μοναστήρια», μεταδίδει στο ρεπορτάζ του το Reuters.
Για να φτάσουν στα επιβλητικά μοναστήρια πάνω στους γκρεμούς, οι στρατιώτες διένυσαν τους ελικοειδείς δρόμους της χερσονήσου, ανηφόρισαν και κατηφόρισαν τα βουνά που βλέπουν προς το Αιγαίο Πέλαγος. Έλαβαν τη Θεία Κοινωνία σε μικρές εκκλησίες με πέτρινους τοίχους. Έφτιαξαν λίστες με αγαπημένα πρόσωπα για τα οποία ήθελαν να προσευχηθούν. Μεταξύ των λειτουργιών, μιλούσαν, κάπνιζαν και έβγαζαν φωτογραφίες από τα μπαλκόνια με θέα τη θάλασσα.
5 ημέρες ισοδυναμούν με 1 χρόνο αποκατάστασης
«Ήδη βλέπουμε ότι αυτές οι πέντε ημέρες που περάσαμε στο Άγιο Όρος θα αντικαταστήσουν τουλάχιστον ένα χρόνο αποκατάστασης στην Ουκρανία, σε νοσοκομεία ή σε άλλα ιατρικά κέντρα», δήλωσε ο Όρεστ Καβέτσκι, αξιωματούχος της περιοχής Λβιβ που βοήθησε στην οργάνωση του ταξιδιού. «Όταν επισκέφτηκα το Άθως, ένιωσα τη χάρη του Θεού, την ευλογία του Θεού, τη μεγαλοσύνη του Άθω».
Τα μοναστήρια του Αγίου Όρους, όπου η ηρεμία και η πνευματικότητα κυριαρχούν, προσφέρουν καταφύγιο και έναν χώρο για να επουλωθούν, τόσο σωματικές όσο και ψυχικές πληγές. Οι υπέροχες εικόνες του Άθω, με τα επιβλητικά μοναστήρια που βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού, προσφέρουν στους επισκέπτες την ευκαιρία να νιώσουν τη δύναμη της πίστης και της απομόνωσης, μακριά από την τρομακτική καθημερινότητα του πολέμου.
Ένα διάλειμμα από τη φρίκη
Είναι μια εποικοδομητική στιγμή για τους στρατιώτες που έχουν υποφέρει, ένα διάλειμμα από τη φρίκη που άφησε πίσω ο πόλεμος και μια ευκαιρία να επανασυνδεθούν με τη θρησκευτική τους παράδοση και τον πολιτισμό τους. Ειδικά για τους νέους, η εμπειρία αυτή τους δίνει ελπίδα για το μέλλον και τους ενδυναμώνει για να συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις της ζωής με μεγαλύτερη ψυχική αντοχή.
Το Άγιο Όρος, ως πνευματικό καταφύγιο, προσφέρει επίσης ένα ασφαλές μέρος για τους στρατιώτες να επανεκτιμήσουν τον εαυτό τους και τη ζωή τους, να βρουν σιωπηλό χρόνο για να επεξεργαστούν τα συναισθήματα που φέρουν και να πάρουν δύναμη από την πνευματικότητα και την αφοσίωση που διαπνέει τον τόπο αυτό. Παρά τον πόνο και την απώλεια, η ελπίδα συνεχίζει να ανατέλλει, όπως το φως που διαπερνά τα παράθυρα των μοναστηριών.
