Σχεδόν από πάντα και σε διάφορες κοινωνίες οι δημόσιοι χώροι συνάθροισης ταυτίζονται με τόπους όπου υπάρχει ανομία, παρεισφρύουν περιθωριακοί τύποι –όχι κατ’ ανάγκη φτωχοί ή αμόρφωτοι–, και γενικά γίνονται ταραχές.
Στην οθωμανική Κωνσταντινούπολη, ανάλογη άποψη υπήρχε για τις ταβέρνες και τα καφενεία και φυσικά για τον κόσμο που σύχναζε εκεί.
Οι άνθρωποι που επέλεγαν τους χώρους αυτούς για να περνούν το χρόνο τους, σύμφωνα με το έργο «Περιθωριακές ομάδες στην οθωμανική Κωνσταντινούπολη» (2007) που φέρει την υπογραφή του Μαρίνου Σαρηγιάννη, θεωρούνταν περιθωριακοί λόγω ηθικής περισσότερο και όχι τόσο λόγω κοινωνικής τάξης.
Διαβάστε το άρθρο στο pontosnews.gr
