Το «τέλος του ηδονιστικού τρόπου ζωής» που αποφάσισε ο Κινέζος ηγέτης Σι Τζινπίνγκ, ώστε να αναμορφώσει τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, ανατρέπει τις ζωές της καλοπληρωμένης ανώτερης μεσαίας τάξης, με εκατομμύρια Κινέζους να νοιώθουν μετέωροι.
Ο μισθός του Τόμας Γου έχει περικοπεί κατά 20% στο πλαίσιο της πανεθνικής προσπάθειας για μείωση των μισθών στις κρατικές χρηματοπιστωτικές εταιρείες. Ανησυχεί για τις απολύσεις και αναρωτιέται, μιλώντας στο Bloomberg, πώς θα βρει 600.000 γουάν (84.500 δολάρια) για να κρατήσει τα δύο παιδιά του σε ιδιωτικό σχολείο.
Κλάδοι όπως τα χρηματοοικονομικά, η τεχνολογία και η αγορά ακινήτων – βασικοί μοχλοί ανάπτυξης της Κίνας – βρίσκονται πλέον εκτός προτεραιοτήτων. Αντ’ αυτού, ο ισχυρότερος ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος μετά τον Μάο Τσετουνγκ, διοχετεύει πόρους σε δραστηριότητες όπως η παραγωγή ηλεκτρικών αυτοκινήτων και τσιπ.
«Ποιότητα και όχι ταχύτητα» το νέο μάντρα
Η «ποιότητα» και όχι η ταχύτητα είναι το νέο μάντρα της ανάπτυξης.
Το αίσθημα δυσφορίας ανάμεσα σε πολλούς από τους καλύτερα εκπαιδευμένους εργαζόμενους της χώρας κινδυνεύει να επιδεινώσει την κατήφεια που περιβάλλει την οικονομία της Κίνας των 18 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.
Η χρηματιστηριακή αγορά υποαποδίδει σε σχέση με τις παγκόσμιες αγορές, οι καταναλωτικές δαπάνες κυμαίνονται κοντά στα πιο αδύναμα επίπεδα από την εποχή των lockdown, και ο αποπληθωρισμός δείχνει σημάδια διόγκωσης.
Μακροπρόθεσμα τίθεται ένα υπαρξιακό ερώτημα: Τι συμβαίνει σε μια οικονομία όταν αποσυντονίζεις και αποθαρρύνεις μερικούς από τους καλύτερους και εξυπνότερους εργαζομένους σου;
«Αυτό σηματοδοτεί ένα επικίνδυνο υπόγειο άγχος στο εργατικό δυναμικό της χώρας», δήλωσε ο Κρίστοφερ Μαρκίς, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. «Αυτά τα άτομα ήταν βασικοί μοχλοί του οικονομικού θαύματος της Κίνας, αλλά η απογοήτευσή τους θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια ευρύτερη κοινωνική κρίση, καθώς αμφισβητεί την αφήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος για ευημερία μέσω σκληρής εργασίας».
«Μια αναγκαία θυσία»
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι για τον Σι, τα προβλήματα που προκαλούνται είναι μια αναγκαία θυσία.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα έχει συχνά υπάρξει επιφυλακτικό απέναντι στον χρηματοπιστωτικό τομέα, θεωρώντας ότι πλουτίζει λίγους ανθρώπους εις βάρος της εργατικής τάξης.
To αποτρεπτικό παράδειγμα των ΗΠΑ
Αυτές οι αντιλήψεις ενισχύθηκαν από το παράδειγμα των ΗΠΑ με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και την αποψίλωση του μεταποιητικού τομέα, η οποία οδήγησε σε αυξανόμενη κοινωνική αστάθεια και στην άνοδο του Ντόναλντ Τραμπ.
Ο Σι είναι αποφασισμένος να μετατρέψει τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου σε μια μεταποιητική δύναμη υψηλής τεχνολογίας που μπορεί να είναι αυτάρκης, καθώς οι ΗΠΑ προσπαθούν να αμφισβητήσουν την προηγμένη τεχνολογία της αι οι στρατιωτικές εντάσεις αυξάνονται για την Ταϊβάν.
Όμως η μετάβαση απειλεί να προκαλέσει την εγκατάλειψη τεράστιων τμημάτων της οικονομίας και των επαγγελματικών τάξεων. Τα ακίνητα αντιπροσώπευαν σχεδόν το ένα τέταρτο της οικονομίας στο αποκορύφωμά της, προτού η κυβερνητική καταστολή του δανεισμού των εργολάβων οδηγήσει τον υπερδανεισμένο τομέα σε ελεύθερη πτώση.
Μόνο ο χρηματοπιστωτικός τομέας απασχολούσε σχεδόν 8 εκατομμύρια άτομα και προσέφερε μερικούς από τους υψηλότερους μισθούς.
Οργή για την επίδειξη πλούτου
Σίγουρα, δεν είναι όλοι δυσαρεστημένοι με την εφαρμογή των μέτρων. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ορισμένοι επικρότησαν την κίνηση να περιοριστούν οι μισθοί και να τιθασευτεί ο χρηματοπιστωτικός τομέας. Η αγορά, πέρυσι, μιας βίλας στη Σαγκάη αξίας 39 εκατομμυρίων δολαρίων από έναν διαχειριστή hedge fund – με την αγορά κατοικίας σε ελεύθερη πτώση – απλώς ενίσχυσε την αίσθηση οργής για την επίδειξη πλούτου.
Παρόλο που η Κίνα έχει κάνει μεγάλα βήματα για τη μείωση της φτώχειας τις τελευταίες δεκαετίες, ο αυξανόμενος πλούτος του έθνους δεν έχει μοιραστεί ισότιμα. Έρευνα του Κέντρου για την Οικονομία και τους Θεσμούς της Κίνας του Πανεπιστημίου Στάνφορντ διαπίστωσε ότι το μερίδιο του εισοδήματος που κερδίζει το 10% του πληθυσμού που βρίσκεται στην κορυφή εκτινάχθηκε στο 41% το 2015, από 27% το 1978. Αντίθετα, το μερίδιο που κέρδισαν οι χαμηλόμισθοι – μια ομάδα που περιλαμβάνει 536 εκατομμύρια ενήλικες – μειώθηκε στο 15%.
«Κανείς δεν έχυσε ποτέ δάκρυα για το προσωπικό του χρηματοπιστωτικού τομέα και τις αμοιβές τους», δηλώνει πάντως στο Bloomberg, ο Τζορτζ Μάγκνους, συνεργάτης του Κέντρου για την Κίνα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.|
nafetmporiki.gr
