Καλά μελετημένο και άρτια οργανωμένο ήταν το σχέδιο των Νεότουρκων για την εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών της παραπαίουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στις αρχές του 20ού αιώνα. Η μία μέθοδος εκτοπισμών, βασανισμών και θανάτου ήταν τα διαβόητα τάγματα εργασίας (αμελέ ταμπουρού) για τον ανδρικό πληθυσμό.
Για τους ηλικιωμένους και τα γυναικόπαιδα η «λύση» ήταν αυτό που ο ιστορικός Πολυχρόνης Ενεπεκίδης περιέγραψε ως «Άουσβιτς εν ροή», δηλαδή οι λευκές πορείες.
Επρόκειτο για εκτοπισμούς, συνήθως μέσα στο χειμώνα, χωρίς προορισμό. Τα καραβάνια των απελπισμένων περπατούσαν ατελείωτα χιλιόμετρα, αφήνοντας πίσω τους νεκρούς από το κρύο, την πείνα, το ξύλο και τις κακουχίες.
