Μέσα στη δίνη του ξεριζωμού των Ελλήνων της Ανατολής από τις δισχιλιόχρονες πατρογονικές τους εστίες, οι καλόγριες της Μονής του Τιμίου Προδρόμου στον Πόντο, ανατολικά της περιφέρειας της Κρώμνης και σε απόσταση μόλις 10 λεπτά από το χωριό Ίμερα, αρνούνταν πεισματικά να εγκαταλείψουν το ιερό προσκύνημα.
Το πάνω από διακοσίων ετών μέχρι τότε μοναστήρι, με τους κήπους, το όμορφο καθολικό, το εντυπωσιακό στρωμένο με πελεκητή πέτρα προαύλιο, την περίφημη πηγή του που φτάνει μέχρι την Κρώμνη, αλλά και τον τεράστιο πλούτο από άγια λείψανα, εικόνες, ευαγγέλια, σταυρούς και άλλα, πέρα από σπίτι τους αποτελούσε στην ψυχή τους μέρος του όρκου τους προς τον Κύριο, όταν εκάρησαν μοναχές.
