Μια από τις ηρωικότερες μορφές του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ένας μπαλαδόρος που το 1939 και το 1940 πανηγύρισε δύο πρωταθλήματα Ελλάδας, ένα κύπελλο και ένα πρωτάθλημα Αθήνας, και που το 1938 φόρεσε τρεις φορές τη φανέλα της Εθνικής, στους τρεις τελευταίους αγώνες που δόθηκαν προπολεμικά.
Το όνομά του είναι Σπύρος Κοντούλης. Γεννήθηκε το 1915 στα Βουρλά και πέθανε τον Ιούνιο του 1944 (άγνωστο πότε ακριβώς) από τα πυρά Γερμανών στρατιωτών.
Η οικογένεια του Μιχάλη και της Όλγας Κοντούλη βίωσε τις δραματικές περιόδους της Ιστορίας με επώδυνο τρόπο. Ο πόλεμος του 1897, η ανασφάλεια του μικρασιατικού ελληνισμού, τα τάγματα εργασίας (αμελέ ταμπουρού), ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, οι εκτοπισμοί. Και ύστερα οι ελπίδες και οι προσδοκίες στην προσφυγική Κοκκινιά του Μεσοπολέμου, όπου ρίζωσε μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.
