Η πιο μεγάλη στιγμή της Χριστιανοσύνης έφτασε. Στις εκκλησίες ανά τη χώρα θα ηχήσει το: «Κύματι θαλάσσης, τὸν κρύψαντα πάλαι, διώκτην τύραννον, ὑπὸ γῆς ἔκρυψαν, τῶν σεσωσμένων οἱ Παῖδες, ἀλλ’ ἡμεῖς ὡς αἱ Νεάνιδες, τῷ Κυρίῳ ᾄσωμεν. Ἐνδόξως γάρ δεδόξασται».
Με το «Δεύτε λάβετε φως», παραδίδεται στους πιστούς το Άγιο Φως ή Φως της Αναστάσεως – η φλόγα που συμβολίζει την Ανάσταση του Χριστού.
Οι πιστοί κρατούν τις αναστάσιμες λαμπάδες που έχουν ανάψει από το «ανέσπερον φως» σε όλη τη διάρκεια της μετέπειτα Ακολουθίας. Στην εξέδρα λαβαίνει χώρα η ανάγνωση του Ευαγγελίου που αφηγείται την Ανάσταση: η περικοπή που διαβάζεται είναι είτε από το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον (κη΄ 1-20), είτε από το Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον (ιστ΄ 1-8).
Μετά ο ιερέας θυμιάζει τρεις φορές το Ευαγγέλιο, εκφωνεί: «Δόξα τη αγία και ομοουσίω και ζωοποιώ και αδιαιρέτω Τριάδι, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων» και αμέσως ψέλνει τρεις φορές το αναστάσιμο τροπάριο: «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος» και οι καμπάνες του ναού κτυπούν χαρμόσυνα. Το τροπάριο επαναλαμβάνεται πολλές φορές, καθώς η πομπή επιστρέφει στο εσωτερικό του ναού.
