Πηγαίνοντας στην εκκλησία τη Μεγάλη Πέμπτη και τη Μεγάλη Παρασκευή, οι νοικοκυρές στον Πόντο έπαιρναν μαζί τους αλάτι, για να ευλογηθεί κυρίως από την ανάγνωση των Δώδεκα Ευαγγελίων – εξού και η ονομασία βαγγελί’ άλας (αλάτι του Ευαγγελίου).
Λίγο από αυτό το ευλογημένο αλάτι το έδιναν στα ζώα, ενώ το υπόλοιπο το χρησιμοποιούσαν σε άλλες περιστάσεις, για παράδειγμα στο γήτεμαν και το αχπάραγμα.
Οι γητεύτρες έπαιρναν στη χούφτα τους βαγγελί’ άλας και το περνούσαν πάνω από το κεφάλι του ματιαγμένου τρεις φορές, ψιθυρίζοντας ευχές. Στη συνέχεια άνοιγαν την παλάμη και ανάδευαν το αλάτι με ένα κλειδί (για να ξεκλειδωθεί το δαιμόνιο) και με μαυρομάνικο μαχαίρι – ως απειλή, για να εγκαταλείψει το δαιμόνιο τον πάσχοντα.
Ως γιατρικό για το αχπάραγμαν, δηλαδή για τη φοβία, το άγχος ή την ψύχωση, το βαγγελί’ άλας χορηγούνταν στον πάσχοντα διαλυμένο σε νερό.
Διαβάστε περισσότερα στο pontosnews
