Skip to main content

Υπόθεση Πάτρας: Σήμερα η απόφαση για τον θάνατο της Τζωρτζίνας

(ΚΩΣΤΑΣ ΤΖΟΥΜΑΣ/EUROKINISSI)

Η ώρα που οι δικαστές θα αποδώσουν ποινικές ευθύνες ή όχι στην κατηγορουμένη έφτασε

Στις 11.30 το πρωί οι δικαστές του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Αθήνας θα ανέβουν στην έδρα για να ανακοινώσουν την απόφασή τους για την 35χρονη από την Πάτρα, η οποία κατηγορείται για την απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρος της πρωτότοκης κόρης της Τζωρτζίνας στις 11 Απριλίου 2021 και τη δολοφονία της 9χρονης στις 28 Ιανουαρίου 2022.

Έπειτα από περίπου 15 μήνες ακροαματικής διαδικασίας με αντεγκλήσεις, εντάσεις και υψηλούς τόνους, η ώρα που οι δικαστές θα αποδώσουν ποινικές ευθύνες ή όχι στην κατηγορουμένη, η οποία από την πρώτη στιγμή διατυμπανίζει την αθωότητά της, έφτασε.

Οι τρεις τακτικοί δικαστές και οι τέσσερις ένορκοι αποτιμώντας τις καταθέσεις μαρτύρων, δεκάδων γιατρών, νοσηλευτών, εξειδικευμένων επιστημόνων, αλλά και την απολογία της κατηγορουμένης θα ανακοινώσουν εάν δέχονται τον ισχυρισμό της, ότι δηλαδή το παιδί χάθηκε από άλλες αιτίες, ή εάν η 9χρονη έχασε τη ζωή της από το χέρι της μητέρας της που της χορήγησε κεταμίνη.

Αυτή ήταν και η κρίση της εισαγγελέως της έδρας, όταν μετά από 12 ώρες αγόρευσης, κατέρριψε όλη την επιχειρηματολογία της 35χρονης κατηγορουμένης από την Πάτρα.

«Το χέρι που έδωσε την κεταμίνη στη Τζωρτζίνα δεν είναι άλλο από αυτό της κυρίας κατηγορουμένης. Η Τζωρτζίνα μια ατυχία είχε στη μικρή ζωή της: Να έχει μάνα μητέρα, τροφό, φροντιστή την κατηγορούμενη» είχε πει η εισαγγελέας η οποία είχε προτείνει να καταδικαστεί η 35χρονη όπως κατηγορείται: Για απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρος της 9χρονης και για ανθρωποκτονία από πρόθεση.

Η απολογία

Η ίδια στην απολογία της ήταν κατηγορηματική: «Ήμουν είμαι και θα είμαι η μαμά της Τζωρτζίνας και αυτό δεν θα μου το στερήσει κάνεις. Την κατηγορία δεν την αποδέχομαι. Δεν περνούσε ποτέ από το μυαλό μου να πειράξω έστω και μια τρίχα. Αυτά που άκουσα εγώ εδώ δεν ήταν το δικό μου παιδί, δεν μιλούσαν για το παιδί μου. Αυτό το πλασματάκι με έκανε μαμά. Μου έδωσε το νόημα της ζωής. Εκείνη τη στιγμή της υποσχέθηκα ότι θα είμαι για πάντα δίπλα της. Όταν είδα το παιδί είπα “γιατί με άφησες μόνη μου; Γιατί κι εσύ; Τι γινόταν;” Ορκίστηκα εκείνη την ώρα ότι θα το βρω τι έχει γίνει. Εγώ δεν έχω καμία σχέση. Ούτε τις κεταμίνες ξέρω, ούτε τίποτα. Είναι πιο τίμιο να παραδεχτείς ένα λάθος παρά να φτιάχνεις ιστορίες. Δεν άκουσα από κανέναν γιατρό ή από νοσηλευτή ένα “ίσως”. Όλοι τους κατηγορηματικοί. Ούτε ένα “ίσως”. Πολλή υπερβολή».

naftemporiki.gr