Με την αγόρευση του συνήγορου υπεράσπισης συνεχίστηκε η δίκη της 35χρονης κατηγορουμένης για την απόπειρα δολοφονίας και τη δολοφονία της 9χρονης Τζωρτζίνας.
«Αν κάτι δολοφονήθηκε σ’ αυτή τη διαδικασία, αυτό ήταν η επιστημονική αλήθεια και ο ορθός λόγος» είπε ο συνήγορος, ο οποίος έβαλε σε βάρος της εισαγγελέως που ζήτησε την καταδίκη της κατηγορουμένης, αλλά και συνολικά κατά του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού που περιέθαλψαν το κοριτσάκι.
«…Αντί αφετηρία της να είναι η αντικειμενική διερεύνηση της κατηγορίας και των αποδεικτικών στοιχείων, αφετηρία της έγινε η προκατάληψη, η εκ προοιμίου παραδοχή της ενοχής και η «ιερή αγανάκτηση» που μετέτρεψε την πρότασή της σε κουραστική επίκληση του συναισθήματος των μελών του δικαστηρίου και της ιδιότητάς σας ως γονέων, για να θολώσει την αντικειμενική σας κρίση και την διαύγεια την σκέψη σας….
Ήταν τόση η προκατάληψη της κυρίας εισαγγελέως, ώστε, όχι μόνο αποδέχτηκε την έκθεση του Ράικου σαν ιερό και απαραβίαστο κείμενο, αλλά και «θεοποίησαν» τον ίδιο τον Ράικο σαν έναν παντογνώστη επιστήμονα που μαζί με τον Πάπα, κατέχει κι αυτός το αλάθητο…», είπε.
Ο συνήγορός της 35χρονης αμφισβήτησε ευθεως την τοξικολογική έκθεση του καθηγητή Ράικου λέγοντας πως «εάν μετά την επιστημονική διερεύνηση της υπόθεσης πετάξετε στον κάλαθο των αχρήστων την έκθεση του Ράικου, όπως και πρέπει να κάνετε, τότε δεν υπάρχει κανένα άλλο στοιχείο που να αποδεικνύει εγκληματική ενέργεια και αυτό δεν μπορεί να υποκατασταθεί ούτε να αντικατασταθεί με κουτσομπολιά και μηνύματα στο Viber, με τα σχόλια των τηλεδικαστών στις πρωινές, μεσημεριανές και απογευματινές τηλεοπτικές εκπομπές και τις αυθαίρετες και ανεύθυνες τοποθετήσεις των αυτόκλητων τηλε -ιατροδικαστών, των ανθρώπων δηλαδή που πάνω σε ένα ανθρώπινο δράμα εδώ και δύο χρόνια χτίζουν καριέρες και φτιάχνουν περιουσίες…
Ήταν τέτοια η χειραγώγηση των εισαγγελικών και ανακριτικών αρχών από τον Ράικο, ώστε να πιστέψουν, όχι μόνο ότι δήθεν βρέθηκε ο δολοφόνος , χωρίς να υπάρχει καν δολοφονία, αλλά και ότι η κατηγορούμενη ήταν δήθεν επικίνδυνη φυγής, ενώ στην πραγματικότητα είχε γνωστή διαμονή στην Πάτρα, ή ότι είχε σχεδιάσει την τέλεση νέων αδικημάτων.
Η όλη ποινική διαδικασία κινήθηκε θεωρώντας εξαρχής την έκθεση του Ράικου ως «θέσφατο», σαν ένα κομμάτι της δίκης που δήθεν δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, ούτε να ανατραπεί, ούτε να ερευνηθεί, ωσάν να επρόκειτο για κάποιο απαραβίαστο ιερό κείμενο. Σκοπός του Ράικου ήταν να αναδειχθεί επιστημονικά μέσα από αυτή την υπόθεση, να γίνει ο «βασιλιάς των τοξικολόγων» με το να καταχωρηθεί στα παγκόσμια τοξικολογικά χρονικά ως ο τοξικολόγος που κατόρθωσε να εντοπίσει τον πρώτο στην ιστορία θάνατο παιδιού από κεταμίνη μέσα σε νοσοκομείο από πράξη γονέα και όχι από ιατρικό σφάλμα…»
Δεν συνδέεται η κατηγορούμενη με την κεταμινη
Ο συνήγορος ανέφερε ακόμη ότι δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να συνδέει την κατηγορούμενη με την κεταμίνη.
«Δεν έχετε κανέναν αυτόπτη μάρτυρα που να βεβαιώνει ότι η κατηγορούμενη προμηθεύτηκε, κατείχε και χορήγησε κεταμίνη και μιδαζολάμη στην Τζωρτζίνα γενικώς, αλλά δεν έχετε και κανένα μάρτυρα ιατρό ή νοσηλευτή που να καταθέτει ότι οι ουσίες αυτές χορηγήθηκαν κατά την διασωλήνωση της ασθενούς. Δεν υπάρχει σ’ αυτή την υπόθεση ιχνηλάτηση της κεταμίνης από την πηγή μέχρι την κατάληξη της. Έχετε όμως ένα συγκεκριμένο αντικειμενικό και αδιάψευστο στοιχείο : Ότι το βαλιτσάκι της ανάνηψης (ή σάκος ανάνηψης) που έφερε η ομάδα Τζουβάρα στο θάλαμο της ασθενούς, περιείχε και τα μίνι και μιδαζολάμη….
Επίσης, έχετε και το δεδομένο ότι η κεταμίνη και η μιδαζολάμη είναι ουσίες που αλληλοσυμπληρώνονται στο πλαίσιο πρωτοκόλλου για την εφαρμογή της διασωληνωσης. Ουδέποτε στα χρονικά έχει χρησιμοποιηθεί αυτό το σχήμα για την τέλεση δολοφονίας…. Σε οποιαδήποτε άλλη υπόθεση, αν αντικαθιστούσαμε την κεταμίνη και την μιδαζολάμη με ένα πιστόλι ή ένα μαχαίρι και είχαμε θάνατο από πυροβολισμό ή μαχαίρωμα, η απόφαση του δικαστηρίου θα ήταν εύκολα υπέρ της καταδίκης αυτών που έφεραν το όπλο του εγκλήματος στο δωμάτιο του θύματος. Κανένα δικαστήριο δεν θα δεχόταν ότι αυτός που έφερε το όπλο του εγκλήματος στον τόπο του εγκλήματος δεν το χρησιμοποίησε, διότι κάποιος άλλος κατά σύμπτωση έφερε ένα ίδιο όπλο στον ίδιο τόπο και χρόνο και το χρησιμοποίησε λίγο πριν, αλλά δεν βρέθηκε. Γιατί λοιπόν στην συγκεκριμένη υπόθεση να δεχτούμε ότι κατά διαβολική σύμπτωση την ίδια μέρα και στον ίδιο τόπο έφεραν στο δωμάτιο της Τζωρτζίνας κεταμίνη – μιδαζολάμη τόσο η κατηγορούμενη όσο και η ομάδα ανάνηψης, αλλά η κεταμίνη – μιδαζολάμη χορηγήθηκε από την κατηγορούμενη και όχι από την ομάδα ανάνηψης;»
