«Εγώ θα γίνω αφέντης. Εσύ θα είσαι πάντα υπηρέτης των άλλων». Αυτό είχε δηλώσει σε ηλικία 14 ετών στον γιατρό πατέρα του Δομένικο (Κυριακό), όταν εκείνος του πρότεινε να ακολουθήσει την ιατρική. Και ναι, η Ιστορία έγραψε ότι ο Ανδρέας Συγγρός που πέθανε στις 13 Φεβρουαρίου 1899 και «αναπαύεται» στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, τα κατάφερε.
Συγγρός έγινε στην Αθήνα. Τσιγγρός ήταν το επίθετο της οικογένειας που καταγόταν από τη Χίο – μητέρα η Νικολέττα Νομικού, οι οποία γέννησε τον πρωτότοκο Γιώργη και τον Ανδρέα στην Πόλη, καθώς ο σύζυγός της είχε αναλάβει την ιατρική παρακολούθηση της αδελφής του Σουλτάνου Μαχμούτ Β’. Μωρό ήταν ακόμα ο Ανδρέας όταν η οικογένεια έφυγε για Άνδρο, ενώ στη συνέχεια μετακόμισαν μόνιμα πια στη Σύρο.
Φιλάσθενος ο μικρός, δεν ήταν ότι δεν τα έπαιρνε τα γράμματα, αλλά η εκπαίδευσή του γινόταν με εμπόδια. Πότε πυρετός, πότε αδυναμία, έλειπε συχνά από το σχολείο. Όμως ήξερε από νωρίς τι θα κυνηγούσε στη ζωή του· αποζητούσε πλούτο και αναγνώριση.
