Οι ηθοποιοί, οι αθλητές και οι CEOs συγκαταλέγονται στη λίστα με τα εισοδήματα πολλών εκατομμυρίων δολαρίων. Γιατί, λοιπόν, τα στελέχη επιχειρήσεων δέχονται πυρά για υπερβολικές αμοιβές, όταν αθλητές όπως ο Μάικλ Τζόρνταν και παρουσιαστές όπως η Όπρα Γουίνφρεϊ μένουν στο απυρόβλητο;
Μέρος της απάντησης, σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, έγκειται στη φύση των διαφορετικών εργασιών τους.
«Οι αθλητές και οι διασκεδαστές παράγουν κάτι που είναι σαφώς ορατό στους θαυμαστές τους. Οι άνθρωποι έχουν άμεσο όφελος από αυτό που προσφέρουν οι αθλητές, οι ηθοποιοί, οι παρουσιαστές», λέει ο Peter Fader, καθηγητής μάρκετινγκ στο Wharton.«Η ζωή γίνεται πιο ευχάριστη εξαιτίας τους»
Οι διευθύνοντες σύμβουλοι, αντίθετα, συχνά δυσκολεύονται να αποδείξουν τι ακριβώς προσφέρουν στο κοινό. Και όχι μόνο. Βαρύνονται με χιλιάδες απολύσεις, με το ερώτημα να έρχεται κάθε φορά στο προσκήνιο: Δεν θα μπορούσαν να μειώσουν τις τεράστιες αμοιβές τους και να σώσουν κάποιες θέσεις εργασίας;
Αυτή η παρατήρηση είναι δίκαιη. Τα υπεύθυνα στελέχη δεν φαίνεται ποτέ να πληρώνουν το τίμημα για τον πόνο που προκαλούν, και εδώ είναι αρκετοί οι λόγοι.
1.Είναι απλά μαθηματικά
Ένας λόγος, που τα στελέχη συνήθως επικαλούνται για να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους είναι… τα απλά μαθηματικά. Η περικοπή του μισθού τους δεν θα είχε σημαντικό αντίκτυπο.
Πάρτε τη Google ή τη Microsoft. Και οι δύο εταιρείες έχουν περίπου 200.000 υπαλλήλους. Και οι δύο έχουν απολύσει κάπου 10.000 εργαζόμενους τον τελευταίο περίπου χρόνο. Και οι δύο διευθύνοντες σύμβουλοι αμείβονται με παρόμοια ποσά, με μισθούς περίπου 2 εκατομμυρίων δολαρίων ετησίως.
Όπως εκτιμοούν, η μείωση 10.000 υπαλλήλων τους εξοικονομεί περίπου ένα δισεκατομμύριο δολάρια ετησίως σε δαπάνες. Η πλήρης περικοπή του μισθού του διευθύνοντος συμβούλου θα εξοικονομούσε μόλις το 0,2% αυτού του ποσού.
Τα νούμερα είναι τόσο μεγάλα που τα στελέχη αρέσκονται να τονίζουν ότι η περικοπή του μισθού τους θα ήταν σταγόνα στον ωκεανό.
2. ..αφού είναι μετοχές
Στις διαμαρτυρίες ότι ο Sundar Pichai της Google έβγαλε περισσότερα από 200 εκατομμύρια δολάρια πέρυσι, και ο Satya Nadella της Microsoft έβγαλε σχεδόν 50 εκατομμύρια δολάρια το 2022 η απάντηση είναι, ότι δεν…είναι τα πράγματα έτσι όπως φαίνονται.
Δεν πληρώθηκαν αυτά τα ποσά- τους χορηγήθηκαν μετοχές με δικαιώματα που κατοχυρώνονται σε βάθος χρόνου.
Το πακέτο του Sundar, για παράδειγμα, εξαργυρώνεται σε τρία χρόνια. Εάν η τιμή της μετοχής της Google πέσει, το ίδιο θα συμβεί και με την αποζημίωσή του
Βέβαια αυτή εκτοξεύτηκε, σημειώνοντας αύξηση κατά περίπου 50% τον τελευταίο χρόνο. Ο Sundar τα πήγε εξαιρετικά καλά.
Αυτού του είδους οι παροχές είναι αρέσουν στις εταιρείες. Οι μετοχές δεν επιβαρύνουν την τσέπη τους και τους κοστίζουν ελάχιστα.
Το πιο σημαντικό είναι ότι τα διοικητικά συμβούλια θεωρούν καλό το να «δένουν» τα στελέχη με τις τιμές των μετοχών. Αν ο διευθύνων σύμβουλος δεν επιλύσει προβλήματα, η αμοιβή του δέχεται τεράστιο πλήγμα. Εάν αναλάβουν δράση που αυξάνει την αξία της εταιρείας και την τιμή της μετοχής της, όλοι κερδίζουν. Ή τουλάχιστον κερδίζουν όλοι οι μέτοχοι, στους οποίους περιλαμβάνονται ο εκτελεστικός διευθυντής, το διοικητικό συμβούλιο, και οι επενδυτές.
Όπως και ο μισθός, επειδή αυτές οι επιχορηγήσεις δεν επηρεάζουν τα τρέχοντα αποτελέσματα, η περικοπή τους δεν θα εξοικονομήσει τα χρήματα που χρειάζεται να περικοπούν.
3. Θέμα ανταγωνισμού
Ένας άλλος παράγοντας είναι ο έντονος ανταγωνισμός των ταλέντων για τις θέσεις στελεχών.
Όπως και στον κόσμο του αθλητισμού, πολύ λίγοι άνθρωποι μπορούν να έχουν τα προσόντα για τέτοιες θέσεις. Πολύ λίγα στελέχη έχουν την εμπειρία να ηγηθούν εταιρειών σχεδόν τρισεκατομμυρίων δολαρίων με εκατοντάδες χιλιάδες υπαλλήλους και δραστηριότητες σε παγκόσμια κλίμακα.
Αλλά ο φθόνος για τους καλύτερα αμοιβόμενους ομολόγους του, είναι ισχυρό και το τελευταίο πράγμα που θέλουν να κάνουν τα διοικητικά συμβούλια των εταιρειώ είναι να αναγκάσουν τους επικεφαλής τους να βγουν σε αναζήτηση άλλης επιχείρησης.
Η περικοπή των αποζημιώσεών τους- κάνοντάς τες μη ανταγωνιστικές σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους – θα έκανε ακριβώς αυτό. Είναι κάτι που δεν θέλουν να διακινδυνεύσουν.
…Και η υποκρισία
Το πρόβλημα με αυτή την αμιγώς οικονομική συζήτηση, ωστόσο, είναι ότι χάνει όλο το νόημα. Αυτοί οι διευθύνοντες σύμβουλοι υποτίθεται ότι είναι ηγέτες. Υποτίθεται ότι χαράζουν μια νέα πορεία και επίσης υποτίθεται ότι αποτελούν πρότυπα συμπεριφοράς για τον οργανισμό.
Αν η εταιρεία περνάει από πίεση και αν τα πράγματα είναι τόσο άσχημα που οι άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους, δεν θα έπρεπε οι διευθύνοντες σύμβουλοι να μοιραστούν τον πόνο;
Φυσικά και θα έπρεπε.
Ορισμένοι, υπό το βάρος των πιέσεων, ανέλαβαν δημόσιες δεσμεύσεις για μειώσεις. Ο Sundar Pichai δεσμεύτηκε πριν από ένα χρόνο να περικόψει τις αμοιβές του. Πάντως η συνολική αποζημίωσή του το περασμένο έτος ξεπέρασε τα 200 εκατομμύρια δολάρια.
Ο Τιμ Κουκ της Apple ζήτησε δημοσίως να μειωθούν οι μετοχές που λαμβάνει – στα 40 εκατομμύρια δολάρια. Ο βασικός του μισθός των 3 εκατομμυρίων δολαρίων και το μπόνους των 6 εκατομμυρίων δολαρίων ωστόσο παρέμειναν αμετάβλητα.
Αλλά έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι δεν ακολουθούν το παράδειγμά τους. Θα προβάλουν όλες τις παραπάνω δικαιολογίες,
Στη συνέχεια θα απευθυνθούν στην εταιρεία και θα εκφωνήσουν παθιασμένους λόγους για το πόσο δύσκολο και λυπηρό είναι να βλέπεις ανθρώπους να φεύγουν και πόσο πολύ θα ήθελαν να υπήρχαν άλλες επιλογές.
Πάνω απ’ όλα, θα τονίσουν την πως «συμμετέχουμε όλοι μαζί σε αυτό» , δουλεύοντας για μια ισχυρότερη εταιρεία αύριο. Μετά θα χαμογελάσουν ενώ εξαργυρώνουν τις επιταγές και πουλάνε τις μετοχές τους.
naftemporiki.gr
