Η Ευφροσύνη Βασιλείου, γεννημένη το 1773, υπήρξε «κόρη θαυμασίου κάλλους και περιφανούς γένους» –σύμφωνα με τον Γάλλο πρόξενο στα Γιάννενα Φρανσουά Πουκεβίλ–, υπήρξε σύζυγος του Δημητρίου Βασιλείου, πλούσιου εμπόρου των Ιωαννίνων, μητέρα δύο παιδιών, και ανιψιά του μητροπολίτη Λάρισας και κατόπιν Ιωαννίνων, Γαβριήλ Γκάγκα.
Η ιστορία και ειδικά το τέλος της, μαζί με άλλες 17 γυναίκες στα παγωμένα νερά της Παμβώτιδας, συνδέθηκε άρρηκτα με τον Αλή πασά των Ιωαννίνων και πρωταγωνίστησε σε λαϊκά άσματα και διηγήσεις, καθώς και σε έντεχνη ποίηση από τους Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, Αλέξανδρο Ραγκαβή, Σωτήρη Σκίπη και Δημήτριο Βερναρδάκη, η οποία την εξιδανίκευσε και κατέστησε το θάνατό της σύμβολο της κακουργίας του Τούρκου βεζύρη.
