Μωμόγεροι με προβιές, προσωπεία και κουδούνια, αντί για φουστανέλες με περικεφαλαία, βγήκαν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στους δρόμους του Κιλκίς, σε μια ακόμα αναβίωση του ποντιακού εθιμικού δρώμενου του Δωδεκαήμερου. Με νταούλι, αγγείο και λύρα, η γονιμική και ευερτηριακή τελετή… έδιωξε τον παλαιό χρόνο από την πόλη, χάρη στην Ένωση Ποντίων Ν. Κιλκίς «Οι Αργοναύτες».
Έτσι, οι θίασοι είχαν θεατρική συνείδηση, σε αντίθεση με την αρχαϊκή μορφή του δρώμενου στην οποία κυριαρχούσε η λατρευτική ιερότητα. Οι «ηθοποιοί» αυτοσχεδιάζουν με μίμηση και λόγο, χωρίς απαραίτητα θεατρικό κείμενο, με πολλές ελευθεροστομίες και απρεπείς κινήσεις – αυτή η μορφή του λαϊκού θεάτρου δρόμου ίσως είναι η παλαιότερη μορφή ελληνικού θεάτρου, πιο παλιά από τον καραγκιόζη και τις ζακυνθινές ομιλίες.
