Κλιμάκιο της «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ» ξενυχτά τα τελευταία δέκα χρόνια -όλες τις εποχές του χρόνου- δίπλα στους αόρατους ανθρώπους που ζουν ανάμεσα μας. Σε όλους όσους «σπίτι» τους έχει γίνει κάποια γωνιά στο πεζοδρόμιο, ένας μικρός χώρος μπροστά από βιτρίνες καταστημάτων ή όπου αλλού μπορούν να στρώσουν το αυτοσχέδιο κρεβάτι τους.
Εθελοντές και εργαζόμενοι της «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ» συνομίλησαν με αστέγους, αντήλλαξαν ευχές και μοίρασαν δέματα αγάπης που περιλαμβάνουν στερεά τροφή, γλυκίσματα, νερό και χυμούς φρούτων, ενίοτε όμως η ανθρωπιστική βοήθεια συνοδεύεται από κλινοσκεπάσματα, ρουχισμό, υποδήματα και είδη ατομικής υγιεινής και φροντίδας, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες, τις περιστάσεις και τα αιτήματα όσων έχουν ανάγκη.
Είναι οι συνάνθρωποι μας που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στα αδιέξοδα τους και το μόνο που κάνουν είναι να επιβιώνουν χάρη στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Την περίοδο όμως των Χριστουγέννων η κατάσταση γίνεται ιδιαίτερα δραματική γιατί σε όλες αυτές τις δυσκολίες μιας σκληρής καθημερινότητας, αυτοί οι άνθρωποι επιφορτίζονται ακόμη περισσότερο ψυχολογικά, νιώθοντας μοναξιά, εγκατάλειψη, περιφρόνηση, ενώ οι περισσότεροι βιώνουν τις γιορτές μέσα στην αγάπη, την ζέστη, την θαλπωρή με χαρούμενη διάθεση.
Η «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» θα συνεχίζει αδιάκοπα σύμφωνα με την προτροπή του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου, να βρίσκεται δίπλα στους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη, βρίσκονται στο περιθώριο, αντιμέτωποι στα αδιάκριτα και αδιάφορα βλέμματα των περαστικών, στις δύσκολες και πολλές φορές ακραίες καιρικές συνθήκες στη καθημερινή τους πραγματικότητα, η οποία δεν περιλαμβάνει σπίτι, εργασία, κοινωνική ζωή και κυρίως αγάπη.
