Ακολουθώντας τον γνωστό λυράρη Γεωργούλη Κουγιουμτζίδη, που ήταν κουμπάρος του αδελφού του, ο 18χρονος –το 1962– Νίκος Παλασίδης κατευθυνόταν σ’ ένα διαμέρισμα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Λίγο καιρό νωρίτερα είχε εγκατασταθεί στην πόλη από το χωριό του, τον Άγιο Γεώργιο Βέροιας, προκειμένου να σπουδάσει στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και είχε ζητήσει από τον Γεωργούλη να του συστήσει ένα καλό χορευτικό σύνολο που παρουσιάζει ποντιακούς χορούς.
Όταν άνοιξε η πόρτα του διαμερίσματος, ο Νίκος Παλασίδης αντίκρισε έναν άντρα, επίσης νεαρής ηλικίας, ο οποίος καθόταν σε έναν καναπέ. Ήταν ο Νίκος Σωματαρίδης, τότε πρόεδρος και χοροδιδάσκαλος της Ένωσης Ποντίων Φοιτητών Θεσσαλονίκης (ΕΠΦΘ) αλλά και χοροδιδάσκαλος της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης (ΕΛΘ). Μόλις ο Γεωργούλης είπε στον Σωματαρίδη τον λόγο της επίσκεψής τους, ο τελευταίος πετάχθηκε νευρικά από τον καναπέ και είπε στον Παλασίδη στα ποντιακά «σήκω να χορέψουμε μία σέρρα». Ο χοροδιδάσκαλος εντυπωσιάστηκε με τις ικανότητες του 18χρονου και τον κάλεσε να πάει για πρόβες στην Εύξεινο Λέσχη Θεσσαλονίκης.
