Ένα οικογενειακό παραμύθι που κρύβει τον πόνο των ξεριζωμένων, όπως το περιγράφει η Έλενα Κεσμήρη.
Γνωρίζοντας την ιστορία του προπάππου της, Παναγιώτη, σαν οικογενειακό παραμύθι που της έλεγε η μητέρα της, αποφάσισε να την καταγράψει με όσο περισσότερες λεπτομέρειες μπορούσε να μάθει, κι έτσι να μοιραστεί με περισσοτέρους ανθρώπους ακόμα μια ιστορία από το ολοκαύτωμα της Σμύρνης:
Καλοκαίρι 1922, Αγία Φωτεινή, Σμύρνη. Μια ακόμη ξέγνοιαστη μέρα ξημέρωσε για τον μικρό Παναγιώτη και τους φίλους του. Παίζουν εδώ και ώρα στη γειτονιά, αρκετά κοντά στο πανέμορφο διώροφο σπίτι του. Έχει μια πανέμορφη αυλή γεμάτη με μικρές και μεγάλες γάτες, ενώ γύρω υπάρχει μια μαύρη καγκελόπορτα που χαρίζει ασφάλεια στο σπίτι της οικογένειας – η οποία από το πρωί είναι ιδιαίτερα αναστατωμένη.
