Για δεύτερη μέρα συνεχιζει την απολογία της ενώπιον του μεικτού ορκωτού δικαστηρίου της Αθήνας, η 34χρονη κατηγορούμενη για την δολοφονία της κόρης της Τζωρτζίνας.
Η κατηγορούμενη από την Πάτρα περιέγραψε τα όσα συνέβησαν κατά την πρώτη νοσηλεία του παιδιού στο Καραμάνδάνειο Νοσοκομείο στην Πάτρα και τι την οδήγησε στο νοσοκομείο.
Όπως είπε, εκείνη την ημέρα ανακοίνωσε στο παιδί για την τέταρτη εγκυμοσύνη της, αν και ήταν η περίοδος που ζούσε με τους δικούς της, καθώς τσακωνόταν με τον πρώην σύζυγό της.
«Μόλις της ανακοίνωσα ότι θα κάνει αδελφάκι, ακόμα και αν δεν ήμουν πια με τον σύζυγό μου, πετάχτηκε πάνω μου και έκανε μια σφιχτή αγκαλιά και μου είπε μαμά σε αγαπάω. Είδαμε τηλεόραση, έπαιξε με το τάμπλετ και κοιμήθηκε. Λίγες ώρες αργότερα, ωστόσο το παιδί ξύπνησε. Την ένιωσα δίπλα μου, να τινάζεται στο κρεβάτι, όπως νιώθουμε ότι πάμε να πέσουμε, αυτό το τράνταγμα. Σηκώθηκα, την σκούντηξα, πετάχτηκε και ξύπνησε. Τη ρώτησα τί έχει. Μου είπε δεν έχω καταλάβει κάτι, γύρισε πλευρό και κοιμήθηκε. Σηκώθηκα να πιει νερό, ξαναξάπλωσα. Είχε τα μαλλιά της μπροστά, τη γύρισα για να βλέπω το πρόσωπο της και έβλεπα τηλεόραση. Το ξανά έκανε, όμως αυτή τη φορά άνοιξε τα μάτια της και μου είπε τρέμω. Ήταν τρομαγμένη και κάνω από το χείλος της ήταν κόκκινη. Μαμά κάτι έχω τρέμω. Μου είπε ότι είδε ένα όνειρο. Το ακούει η αδελφή μου, πήγε κοντά, της είπε «είδα το όνειρο η μαμά να φωνάζει στο μπαμπά. Πονάει η κοιλιά μου. Δεν μπορώ, εδώ (στην πλάτη) πονάω. Είναι σαν βόμβα στην πλάτη».
Στη συνέχεια ανέφερε ότι πήγαν στο νοσοκομείο, διότι, όπως είπε, «όταν έχεις χάσει δυο παιδιά κι ένα βηχαλάκι είναι κατευθείαν γιατρός. Μέσα μου δεν το διαπραγματευόμουν. Ήταν ο απόλυτος φόβος. Πρόσεχε μην πέσεις, μην τρέξεις, μην πάθεις κάτι. Ήθελα να την έχω υπερπροστατευμένη. Πίστεψα ότι όλο αυτό έχει δημιουργηθεί από το όνειρο. Δεν μου πέρασε από το μυαλό αυτό που συνέβη».
Όπως είπε η κατηγορούμενη, μετά από σειρά εξετάσεων οι γιατροί θεώρησαν ότι ήταν κάτι ψυχολογικό από αυτά που είχε ζήσει η Τζωρτζίνα.
«Το παιδί δεν εκφράστηκε τότε. Πίστεψα ότι το είχε σωματοποιήσει όλο αυτό, που δεν εκφράστηκε, δεν έκλαψε, δεν την άγγιξε καθόλου, ήταν πολύ περίεργο αυτό για εμάς. Στο σχολείο είχε μιλήσει με την παιδοψυχολόγο και είχε πει πως μέσα στο κεφαλάκι της ήθελε επίμονα να κάνει αδελφάκι. Ο πρώην σύζυγός μου ήταν εντελώς αρνητικός τότε, αλλά μετά άλλαξε γνώμη.
Αν ξαφνικά χάνεις το παιδί σου, το ένα χέρι σου στη βόλτα είναι κενό, παθαίνεις σοκ. Η Ίριδα δεν ήρθε να αναπληρώσει το κενό της Μαλένας αλλά για να έρθει και πάλι η χαρά της ζωής. Όταν το σπίτι είχε αυτό το πένθος αυτή τη μαυρίλα, η Ίριδα που πήρε το όνομά της από το ουράνιο τόξο γιατί έφερε τη χαρά στο σπίτι μας. Μετά όμως έσβησαν τα χρώματα της Ίριδας. Όμως είχα δυο ιατροδικαστικές μου έλεγαν ότι πέθαναν για άλλους λόγους. Δεν υπήρχε υποψία κατηγορίας ούτε για μένα, ούτε για κάποιον άλλον».
