Λίγες μέρες μετά τη σφαγή της Χαμάς τον περασμένο μήνα που άφησε 1.400 νεκρούς στο Ισραήλ, ένα βενζινάδικο κοντά στη νότια πόλη Μπερ Σεβά ήταν κατάμεστο από Ισραηλινούς στρατιώτες. Στο πάρκινγκ, Ισραηλινοί έστησαν έναν αυτοσχέδιο θάλαμο που πρόσφερε φαλάφελ σε διερχόμενους στρατιώτες, παίζοντας πατριωτικά τραγούδια. Οι εργαζόμενοι στο βενζινάδικο, τέσσερις Βεδουίνοι, μιλούσαν ο ένας στον άλλο στα σπασμένα εβραϊκά με βαριά αραβική προφορά, κοιτάζοντας έξω ένα έθνος όχι εντελώς δικό τους στο χείλος του πολέμου.
Την ιστορία περιγράφει το Foreign Policy σε αναλυτικό ρεπορτάζ του για το πώς ο πόλεμος Ισραήλ – Χαμάς έχει επηρεάσει τη ζωή των Αράβων της χώρας. Μέχρι το τέλος του Αραβο-Ισραηλινού πολέμου του 1948, υπήρχαν περίπου 156.000 Παλαιστίνιοι που βρέθηκαν εντός των επίσημων συνόρων του κράτους του Ισραήλ. Εν μία νυκτί έγιναν πολίτες του Ισραήλ. Από το 2020, αριθμούν σχεδόν 2 εκατομμύρια (συμπεριλαμβανομένων των Παλαιστινίων της Ανατολικής Ιερουσαλήμ που κατέχουν καθεστώς μόνιμου κατοίκου) και αντιστοιχούν στο 20% του πληθυσμού του Ισραήλ. Είχαν αποφύγει την εξορία, αλλά οι αρχικές τους σχέσεις με το κράτος αμαυρώθηκαν από δυσαρέσκεια και σύγχυση: Πολλοί είχαν συγγενείς που είχαν εγκατασταθεί σε γειτονικές αραβικές χώρες και μεγάλες εκτάσεις από τις πρώην γεωργικές εκτάσεις τους είχαν απαλλοτριωθεί. Σχεδόν δύο δεκαετίες θα περνούσαν έως ότου αυτές οι αραβικές πόλεις στο Ισραήλ απελευθερωθούν από τη στρατιωτική κυριαρχία.
Οι Ισραηλινοί πολίτες αραβικής καταγωγής ξεκίνησαν από ένα σημείο σοβαρών μειονεκτημάτων. Μεγάλο μέρος του παλαιστινιακού πληθυσμού ζούσε σε αγροτικές κοινότητες με χαμηλότερα ποσοστά αλφαβητισμού. Επιπλέον, υπήρχαν βαθιά αισθήματα δυσαρέσκειας που συνδέονταν με την ίδρυση του Ισραήλ και τη νέα αναγκαιότητα να μάθουν αυτό που τότε ήταν «η γλώσσα του εχθρού».
Περισσότερο από μισό αιώνα αργότερα, αυτοί οι Άραβες, ωστόσο, είναι πια στενά ενσωματωμένοι στον ιστό της ισραηλινής ζωής. Όλα τα σημάδια δείχνουν ότι, με την πάροδο του χρόνου, οι κοινωνικοοικονομικές ανισότητες έχουν περιοριστεί. Δεν υπάρχει οικονομικός κλάδος στον οποίο να μην συναντά κανείς και αραβική εργασία. Το σχολείο και η οικιακή ζωή των Αράβων Ισραηλινών εξακολουθούν να διεξάγονται σε μεγάλο βαθμό στα αραβικά και τα μέλη αυτού του πληθυσμού τείνουν να αποκτούν ευχέρεια στα εβραϊκά μόνο όταν εισέρχονται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Στον ακαδημαϊκό χώρο, το μεγαλύτερο μέρος της ύλης διδάσκεται στα εβραϊκά, και στη συνέχεια, στα περισσότερα επαγγέλματα, οι Άραβες Ισραηλινοί και οι Εβραίοι Ισραηλινοί συνεργάζονται χωρίς πρόβλημα.
Συνύπαρξη, αλλά και σύγχυση
Έχει διαμορφωθεί ένας βαθμός προσαρμογής και κατανόησης, και για πολλούς Ισραηλινούς, αυτός είναι ο χρυσός κανόνας της συνύπαρξης. Οι Άραβες, ωστόσο, συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν κάποιες διακρίσεις και κακουχίες—μαζί με τις δικές τους εσωτερικές διαιρέσεις, όπως διαπιστώνει από συνεντεύξεις το Foreign Policy.
«Τι είμαι εγώ; Υπερβολικά Ισραηλινή για τους Παλαιστίνιους και υπερβολικά Παλαιστίνια για τους Ισραηλινούς. Η ταυτότητά μας δεν είναι ξεκάθαρη,. Γεννιόμαστε σε σύγχυση» εξηγεί η Χούντα, υπάλληλος γραφείου που ζει στη βόρεια πόλη Καφρ Γιασίφ. Είναι Παλαιστίνια, αλλά Χριστιανή και Ισραηλινή πολίτης. Οι Χριστιανοί αποτελούν το 1,9% του Ισραηλινού πληθυσμού, ενώ οι Μουσουλμάνοι αποτελούν το 18% και οι Δρούζοι το 1,6%.
Αυτή η μπερδεμένη ταυτότητα γίνεται πιο οξεία σε περιόδους πολέμου. «Σε αντίθεση με τους Ισραηλινούς Εβραίους, ακούω τις κραυγές των Παλαιστινίων στη μητρική μου γλώσσα και τις καταλαβαίνω», είπε. «Και όμως, εδώ, η κατανόηση τους ισοδυναμεί με συμπόνοια μαζί τους». (Οι συνεντεύξεις με Άραβες Ισραηλινούς για αυτό το κομμάτι έγιναν στα αραβικά και τα εβραϊκά, ανάλογα με την προσωπική προτίμηση του υποκειμένου διευκρινίζει το FP).
Αναρτήσεις, παρερμηνείες, συλλήψεις
Από το ξέσπασμα του πολέμου, τουλάχιστον 110 Άραβες Ισραηλινοί έχουν συλληφθεί για αδικήματα που σχετίζονται με την ομιλία, σύμφωνα με την Adalah, το νομικό κέντρο για τα δικαιώματα των αραβικών μειονοτήτων στο Ισραήλ. Ξεχωριστά, η ομάδα ανέφερε ότι έχουν υποβληθεί 100 καταγγελίες εναντίον Άραβων Ισραηλινών φοιτητών, 74 έχουν κληθεί για πειθαρχικές ακροάσεις και τρεις φοιτητές έχουν αποβληθεί.
Ο Αμπέντ Σαμάρα, επικεφαλής της καρδιολογικής ΜΕΘ του Νοσοκομείου Hasharon στο κεντρικό Ισραήλ, απολύθηκε από την εργασία του για μια ανάρτηση στο Facebook που δημοσιεύτηκε πριν από περίπου δύο χρόνια, με μια πράσινη σημαία με θρησκευτική γραφή στα αραβικά και ένα περιστέρι που συμβολίζει την ειρήνη, μαζί με ένα σύντομο κείμενο στα αραβικά. Το κείμενο περιελάμβανε τη λέξη «μάρτυρας». Το πράσινο χρώμα συνδέεται παραδοσιακά με το Ισλάμ. Ο Σαμάρα είπε ότι κάποιοι θεώρησαν πως πρόκειται σημαία της Χαμάς (ενώ στην πραγματικότητα δεν ήταν) και η ανάρτηση παρερμηνεύτηκε βαθιά. «Κανείς δεν μπήκε στον κόπο να με συμβουλευτεί για κάτι από όλα αυτά», είπε σε μια συνέντευξη που δόθηκε σε εβραϊκά μέσα ενημέρωσης.
Ο Νταλαλ Αμπού Αμνέ, δημοφιλής τραγουδιστής και νευροεπιστήμονας, συνελήφθη και κρατήθηκε σε απομόνωση για δύο νύχτες επειδή ανάρτησε μια παλαιστινιακή σημαία με τη λεζάντα, «Δεν υπάρχει νικητής εκτός από τον Θεό». Αυτά είναι μόνο δύο παραδείγματα Αράβων Ισραηλινών που είδαν τη φήμη τους να καταστρέφεται μετά την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς και τον πόλεμο – παρά το γεγονός ότι πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε ότι τουλάχιστον το 80 τοις εκατό του αραβικού πληθυσμού του Ισραήλ είναι κατηγορηματικά ενάντια στη σφαγή αμάχων από τη Χαμάς.
