Σε αυξητική τάση βρίσκονται τόσο οι γάμοι όσο και τα διαζύγια στη χώρα μας (αναλυτικά τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ εδώ). Στη συντριπτική πλειονότητά τους τα διαζύγια είναι πλέον συναινετικά, κάτι που υπονοεί ότι το ζευγάρι έχει απομακρυνθεί χωρίς να υπάρχει απαραίτητα άλλη σοβαρή αιτίας ρήξης.
Πώς φτάνει όμως ένα ζευγάρι εκεί; Έχει μέσα της κάποια αλήθεια η φράση που ακούμε συχνά: «ο γάμος σκοτώνει το σεξ;». Το θέμα έχει απασχολήσει ανά καιρούς και την επιστημονική κοινότητα. Μία από τις πλέον πρόσφατες έρευνες, που εξηγούν τι σταματά την ερωτική επιθυμία σε μία σχέση, δημοσιεύτηκε το 2021 και την υπογράφουν οι Sari M. van Anders, Debby Herbenick, Lori A. Brotto, Emily A. Harris & Sara B. Chadwick, ψυχολόγοι και νευροενδοκρινολόγοι, που ειδικεύονται σε θέματα σχέσεων των δύο φύλων.
Οι υπεύθυνες της έρευνας δίνουν ένα απλό παράδειγμα.Ένας άντρας κάθεται στον καναπέ και παρακολουθεί τηλεόραση. Η σύντροφός του ετοιμάζει το δείπνο και νοητά «σβήνει» υποχρεώσεις από τη λίστα με τα όσα έχει να κάνει. Μεταξύ άλλων έχει να σιδερώσει τα πουκάμισα του συντρόφου της, που η ίδια του αγόρασε και να κλείσει ραντεβού με γιατρό για το μικρό τους παιδί. Εκείνος μπαίνει στην κουζίνα, τη ρωτάει “τι έχουμε για φαγητό;” και μετά επιστρέφει στην τηλεόραση. Αργότερα το ίδιο βράδυ εκπλήσσεται που εκείνη δεν έχει καμία ερωτική επιθυμία.
Σαν… παιδί
Οι άνθρωποι στο σενάριο αυτό είναι γυναίκα και άνδρας, ενώ θα μπορούσαν να είναι η γυναίκα και το παιδί. Η δυναμική είναι παρόμοια – ένα άτομο προσφέρει πρακτική και συναισθηματική φροντίδα και το άλλο λαμβάνει τη φροντίδα, χωρίς να δείχνει αναγνώριση, ευγνωμοσύνη και κυρίως ανταπόδοση. Χωρίς απαραίτητα να εργάζεται περισσότερες ώρες από τη σύζυγό του ή ακόμη και αν αυτό συμβαίνει, ακόμη και εάν είναι εκείνος που διασφαλίζει τα προς το ζην, στηρίζεται σε αυτήν για δουλειές της καθημερινότητας που είναι απολύτως ικανός να κάνει και μόνος του.
Από σύντροφος – με τον οποίο μπορεί να μοιραστεί τις ευθύνες της καθημερινότητας- μετατρέπεται σε εξαρτώμενο μέλος. Αυτό σημαίνει ότι η γυναίκα αρχίζει να τον βλέπει ως ένα από τα παιδιά της οικογένειας.
Όπως επισημαίνεται ενώ έχουν γίνει πολλές μελέτες σχετικά με τους παράγοντες που σκοτώνουν την επιθυμία για σεξ στις γυναίκες, αυτή ήταν η πρώτη που προσπάθησε να μετρήσει άμεσα τον αντίκτυπο της «παιδικής» συμπεριφοράς του άνδρα.
Πώς έγινε η έρευνα
Σημειώνεται ότι για την έρευνα ελήφθησαν συνεντεύξεις από περισσότερες από 1.000 γυναίκες ανά τον κόσμο, που ήταν παντρεμένες ή σε σταθερή σχέση (και ζούσαν στο ίδιο σπίτι με τον άνδρα). Όλες οι συμμετέχουσες είχαν με τους συζύγους ή συντρόφους τους παιδιά ηλικίας κάτω των 12 ετών.
Ζητήθηκε από τις γυναίκες να βαθμολογήσουν τη συμφωνία τους με δηλώσεις όπως: «Μερικές φορές νιώθω ότι ο σύντροφός μου είναι σαν ένα επιπλέον παιδί που πρέπει να φροντίζω».
Ρωτήθηκαν επίσης για τον καταμερισμό της οικιακής εργασίας στη σχέση τους και το επίπεδο της σεξουαλικής τους επιθυμίας για τον σύντροφό τους.
Προέκυψαν σταθερές αποδείξεις ότι:
- όταν οι γυναίκες εκτελούσαν περισσότερη οικιακή εργασία από τον σύντροφό τους, είχαν περισσότερες πιθανότητες να αντιληφθούν τον σύντροφό τους ως εξαρτώμενο άτομο (είχαμε δηλαδή το φαινόμενο άνδρα-παιδιού)
- Η αντίληψη ενός συντρόφου ως εξαρτημένου μέλους συνδέθηκε με χαμηλότερη σεξουαλική επιθυμία για αυτόν τον σύντροφο.
- Οι σύντροφοι των γυναικών, που δεν βοηθούσαν στα βάρη της καθημερινότητας, αναλάμβαναν έναν μη σέξι ρόλο – αυτόν του παιδιού.
- Δεν ήταν η … βέρα το πρόβλημα. Τα συμπεράσματα ήταν παρόμοια ανεξάρτητα από το εάν ζευγάρι ήταν παντρεμένο ή σε σοβαρή σχέση με παιδί, χωρίς να έχει κάνει πολιτικό η θρησκευτικό γάμο.
