Βαθύτατη θλίψη στην πανεπιστημιακή κοινότητα προκαλεί η είδηση του θανάτου του Γρηγόρη Σηφάκη, ομότιμου καθηγητή Κλασικής Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.
Απεβίωσε το περασμένο Σάββατο, σε ηλικία 88 ετών, και κηδεύεται σήμερα, Τρίτη, στις 16:00 στο Κοιμητήριο Χαλανδρίου, στην Αθήνα.
Όπως επισημαίνει η Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Κρήτης, ο εκλιπών υπήρξε ένας από τους πλέον καταξιωμένους διεθνώς Έλληνες Ακαδημαϊκούς. Κατά τα κρίσιμα πρώτα χρόνια από το 1981 έως το 1986, διετέλεσε πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Το 2009 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Κατά τα έτη 2013 έως 2015 υπηρέτησε ξανά το Πανεπιστήμιο Κρήτης από τη θέση του προέδρου του Συμβουλίου Διοίκησης.
«Η συνολική προσφορά του στο Ίδρυμά μας υπήρξε ανεκτίμητη. Ο Γρηγόρης Σηφάκης επέδειξε εξαιρετική ικανότητα στην «πλοήγηση» του πολύπλοκου ακαδημαϊκού χώρου και αποφασιστικότητα στον καθορισμό στόχων και στη λήψη αποφάσεων. Σε κρίσιμες χρονικές στιγμές της ιστορίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, το όραμά του και η αγάπη του για αυτό συνέβαλαν, ώστε το Πανεπιστήμιο Κρήτης να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του ακαδημαϊκού και ερευνητικού τοπίου της Κρήτης.
Ο Γρηγόρης Σηφάκης θα μείνει για πάντα στη μνήμη της πανεπιστημιακής κοινότητας για την προσφορά του, αλλά και την προσωπικότητα και το ήθος του. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του.
Ως φόρο τιμής στην “κληρονομιά” του, αποφασίσαμε να δώσουμε το όνομά του στην Αίθουσα Συνεδριάσεων της Συγκλήτου στην έδρα του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ρέθυμνο» αναφέρει η Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Το ΙΤΕ
Με τη σειρά του, το ΔΣ του ΙΤΕ, σχετικά με την απώλεια του Γρηγόρη Σηφάκη, ιδρυτικού μέλους του, και πρώτου διευθυντή του Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών (ΙΜΣ) επί επτά έτη, σημειώνει πως ο Γρηγόρης Μ. Σηφάκης (Ηράκλειο 1935 – Αθήνα 2023) ήταν ομότιμος καθηγητής της αρχαίας ελληνικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και Alexander S. Onassis Professor της αρχαίας ελληνικής φιλολογίας και του νεοελληνικού πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (1992-2003), καθώς και διακεκριμένο μέλος του Ιδρύματος Τεχνολογίας & Έρευνας (ΙΤΕ).
«Πέραν των επιστημονικών του επιτευγμάτων, το όραμά του για την παιδεία και την έρευνα και η ικανότητά του στη διοίκηση υπήρξαν καθοριστικοί παράγοντες για την πορεία του ΙΤΕ, του Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών και του Πανεπιστημίου Κρήτης. Υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του ΙΤΕ, στο οποίο συνέβαλε στον εμπλουτισμό του με τις ανθρωπιστικές επιστήμες και την εκδοτική του δραστηριότητα. Ηγήθηκε για τη δημιουργία του Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών του ΙΤΕ στο Ρέθυμνο, του οποίου υπήρξε και ο πρώτος διευθυντής (1985-1992), συμβάλλοντας καθοριστικά στην πρόοδο και την ανάπτυξή του. Yπήρξε ιδρυτικό μέλος των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης και διευθυντής επί σειρά ετών της εκδοτικής τους σειράς «Συμβολές στις επιστήμες του ανθρώπου». Και βέβαια σφράγισε με τη δραστηριότητά του την πορεία του Πανεπιστημίου Κρήτης του οποίου διετέλεσε πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής στο διάστημα 1981-1987».
Ο καθηγητής Σηφάκης είχε διδάξει στα Πανεπιστήμια της Καλιφόρνιας, της Θεσσαλονίκης και της Κρήτης. Στα νεανικά του χρόνια ευτύχησε να μαθητεύσει κοντά σε διακεκριμένους δασκάλους, τον φιλόλογο Μενέλαο Παρλαμά και τον αρχαιολόγο Νικόλαο Πλάτωνα στην Κρήτη, τον Θρασύβουλο Σταύρου στην Αθήνα. Αργότερα, κατά τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Λονδίνο (1961-1964), παρακολούθησε τους καθηγητές T.B.L. Webster (υπό την επίβλεψη του οποίου συνέγραψε τη διδακτορική του διατριβή για το ελληνιστικό θέατρο), E. G. Turner, R. G. Winnington-Ingram, A. M. Dale κ.ά.
Οι τομείς της επιστημονικής του ειδίκευσης αφορούσαν το αρχαίο δράμα, την ιστορία του αρχαίου θεάτρου και τη θεωρία της λογοτεχνίας, με έμφαση στον παραδοσιακό χαρακτήρα και το λογοτυπικό ύφος της ποίησης από τον Όμηρο έως τον Διγενή, τον Ερωτόκριτο και το δημοτικό τραγούδι.
Μεταξύ των έργων του ήταν τα «Parabasis and animal choruses» (The Athlone Press, 1971), «Για μια ποιητική του ελληνικού δημοτικού τραγουδιού» (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 1988), «Μπέλα Μπάρτοκ και δημοτικό τραγούδι» (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 1997) «Aristotle on the function of the tragic poetry» (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2003), «Ζητήματα ποιητικής, φιλολογίας και λαογραφίας» (Κίχλη, 2016), ενώ προς τιμήν του έχει κυκλοφορήσει ο τόμος «Παραχορήγημα. Μελετήματα για το αρχαίο θέατρο» (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2010).
