Ο Γουές Άντερσον εδώ και κάποια χρόνια, από τότε δηλαδή που οι άνθρωποι άρχισαν να τον αφήνουν παγερά αδιάφορο, φτιάχνει show-reels και όχι πραγματικές ταινίες – το δε “Asteroid City” που παρουσίασε χθες είναι ίσως το πιο ακραίο παράδειγμα της τωρινής του φάσης, τι τωρινής δηλαδή, αφού έχει παγιωθεί εδώ και τουλάχιστον δέκα χρόνια. Όλα εδώ ξεκινούν από ένα θεατρικό έργο (που, από τη στιγμή που ανεβαίνει στο σανίδι παίρνει τη δική του ζωή), αλλά και την ιστορία πίσω απ’ αυτό (ο Έντουαρντ Νόρτον στο ρόλο του συγγραφέα). Στο καστ συναντάμε επίσης τους Τομ Χανκς, Σκάρλετ Γιόχανσον, Γουίλεμ Νταφόε, Μάργκοτ Ρόμπι και Μάγια Χοκ. Και τι με αυτό; Σάμπως έχουν ρόλους; Μόνο κοστούμια έχουν, και πόζες. Εκατομμύρια ξοδεύτηκαν για να ολοκληρωθεί άλλο ένα πολύχρωμο τίποτα – και αυτό πλασάρει το Χόλιγουντ σήμερα ως αποδεκτή σινεφιλική πρόταση. Είναι να τρελαίνεσαι. Το καστ πάντως φωτογραφήθηκε κι αυτό στην Κρουαζέτ.
Η απάντηση δε θα μπορούσε παρά να έρθει από την Ευρώπη, και όχι από κανένα παιδαρέλι αλλά από τον Μάρκο Μπελόκιο, που τα βάζει με την Καθολική Εκκλησία στο “Rapito”. Τα γεγονότα εδώ, απολύτως αληθινά: Το 1857, ο τότε Πάπας άρπαξε τον 6χρονο Εντγκάρντο Μορτάρα από την εβραϊκή οικογένειά του για να μεγαλώσει σε ένα καθολικό ιεροδιδασκαλείο με την ψευδή αιτιολογία ότι μια υπηρέτρια τον είχε βαφτίσει κρυφά στην κούνια του. Όπως τεκμηριώνεται με μια αξιοθαύμαστη θεατρική μαεστρία από τον Μπελόκιο, πρόκειται για μια ιστορία τόσο υστερική στις λεπτομέρειες τις που θα ήταν δύσκολο να την πιστέψει κανείς – γι αυτό και ο σκηνοθέτης επιμένει να αναφέρει τους συγκεκριμένους χρόνους, ημερομηνίες και τοποθεσίες που συνέβησαν όλα αυτά. Με ένα σχεδόν οπερατικό score, αντιπαραθέτει συχνά δίπλα – δίπλα τους ιδεαλισμούς των δυο πλευρών, και παρά την, θα έλεγε κανείς, “ακαδημαϊκή” γραφή, πραγματικά δεν υπάρχει ούτε ένα πλάνο εδώ που να μην έχει μια ιδέα. Την ίδια στιγμή, ο σπουδαίος σκηνοθέτης δε φοβάται το κοντινό πλάνο μιας μάνας που κλαίει, μια εικόνα “εκβιαστική” θα έλεγε ο αμαθής κριτικός, αλλά κυρίως, άμεσα συνδεδεμένη με το Ιταλικό σινεμά, από την εποχή του βωβού μέχρι σήμερα.
