Για τον Τζέιμι Ντάιμον και την Τζάνετ Γέλεν η κατάρρευση της First Republic Bank ήταν, πλην των άλλων, και προσωπική ήττα. Ο «γκουρού» της παγκόσμιας τραπεζικής, CEO της JPMorgan, και η Αμερικανίδα υπουργός Οικονομικών ηγήθηκαν του σχεδίου διάσωσης της First Republic μετά τη χρεοκοπία της Silicon Valley: Δημιούργησαν μια «γραμμή ζωής» από 30 αμερικανικές τράπεζες, με επικεφαλής την JPMorgan, που δέσμευσαν καταθέσεις 30 δισ. δολαρίων. Η JPMorgan, η Bank of America, η Citigroup και η Wells Fargo τοποθέτησαν στη First Republic από 5 δισ. δολάρια η καθεμία. Η Goldman Sachs και η Morgan Stanley κατέθεσαν μικρότερα ποσά, ενώ παράλληλα, με βάση το μοντέλο Ντάιμον – Γέλεν, άνοιξε έκτακτη γραμμή ρευστότητας από τη Fed και η Ομοσπονδιακή Τράπεζα Στεγαστικής Πίστης των ΗΠΑ εγγυήθηκε τα δάνεια της First Republic.
Το σχέδιο όμως δεν δούλεψε. Στο πρώτο τρίμηνο οι εκροές καταθέσεων από τη First Republic άγγιξαν τα 100 δισ. δολάρια, η μετοχή της μέσα σε ενάμιση μήνα έπεσε από τα 170 στα 5 δολάρια και από το βράδυ της περασμένης Παρασκευής η δεύτερη μεγαλύτερη χρεοκοπία στην ιστορία των ΗΠΑ ήταν απλώς αναπόφευκτο γεγονός.
Η εξαγορά από την JPMorgan ήταν μονόδρομος για να αποτραπεί μια κρίση ντόμινο – ήταν όμως ένας μονόδρομος που και ο Τζέιμι Ντάιμον και η Τζάνετ Γέλεν θα ήθελαν να έχουν αποφύγει. Η αμερικανική κυβέρνηση αναγκάστηκε να ανατρέψει μέσα σε μια νύχτα το δομικό νομικό πλαίσιο που απαγόρευε στην JPMorgan να επεκτείνει την καταθετική της βάση και να γιγαντώσει την ήδη δεσπόζουσα θέση της στη χρηματοπιστωτική αγορά. Είναι το νομικό πλαίσιο που προβλέπει ότι μια τράπεζα που ήλεγχε ήδη το 10% των παναμερικανικών καταθέσεων απαγορευόταν να διευρύνει περαιτέρω το μερίδιό της στην αγορά.
Η JPMorgan, από την πλευρά της, γίνεται μεν πλέον η μεγαλύτερη αμερικανική τράπεζα αλλά το πετυχαίνει μέσα από μια εξαγορά ανάγκης που δεν βρισκόταν στον στρατηγικό της σχεδιασμό. Ο δε Τζέιμι Ντάιμον γίνεται, επίσης κατ’ ανάγκη, ο λευκός ιππότης του αμερικανικού τραπεζικού συστήματος, δεν γνωρίζει όμως εάν το θρίλερ τελειώνει εδώ. Και, ταυτόχρονα, εγκαλείται μαζί με τη Γέλεν ότι έριξαν τα σωσίβια στο νερό όταν πια ήταν πολύ αργά – too little, too late.
Ενδεχομένως, διότι, όπως είπε και ο Λάρι Σάμερς, πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, «αυτά τα πράγματα είναι όπως οι δασικές πυρκαγιές: είναι πολύ πιο εύκολο να τις αποτρέψεις παρά να τις περιορίσεις αφού αρχίσουν να εξαπλώνονται».
