Τα όρια της σταθερότητας στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα προσπαθεί να ορίσει ο γενικός διευθυντής της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS) Αγκουστίν Κάρστενς. Την ίδια στιγμή, ο μεγαλύτερος πάροχος συνταξιοδοτικών υπηρεσιών της Ευρώπης, APG Asset Management, προειδοποιεί για κίνδυνο πιστωτικής κρίσης.
Το θέμα είναι πολυπαραγοντικό και περίπλοκο και βεβαίως τα επιτόκια διαδραματίζουν μείζονα ρόλο. Από τη δεκαετία του 1970, στο ένα πέμπτο των περιπτώσεων, τα τραπεζικά προβλήματα έγιναν αισθητά τρία χρόνια μετά την έναρξη ενός συντονισμένου κύκλου αύξησης των επιτοκίων.
Στον σημερινό κύκλο σύσφιγξης δεν έχουν περάσει τρία χρόνια, κι όμως τα τρωτά του χρηματοπιστωτικού συστήματος ξεδιπλώνονται σε αργή κίνηση. Και τώρα, που οι τράπεζες στις ΗΠΑ άρχισαν να ανακοινώνουν τα τριμηνιαία αποτελέσματά τους, τα «κομμάτια του παζλ» βρίσκουν τη θέση τους. Το θέμα είναι το «κρυμμένο» εύρος του προβλήματος και κατά πόσο αυτό μπορεί να συγκρατηθεί από τα μέτρα των ρυθμιστικών αρχών.
Το όνομα της Charles Schwab, του χρηματοοικονομικού κολοσσού με τεράστιο άνοιγμα στην τραπεζική και στις χρηματιστηριακές συναλλαγές, επανήλθε στο προσκήνιο. Προς το παρόν δεν τρομάζει, όμως οι εκροές καταθέσεών της μειώθηκαν 11% ή 41 δισ. δολάρια στο πρώτο τρίμηνο σε σχέση με το αμέσως προηγούμενο και κατά 40% σε ετήσια βάση. Η μετοχή της έχει βουλιάξει περίπου 40% από τον Ιανουάριο, με αποτέλεσμα να διακόψει το πρόγραμμα επαναγοράς μετοχών.
Από κοντά και η State Street, η μετοχή της οποίας υποχώρησε χθες περισσότερο από 15%, καθώς αφενός δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις προβλέψεις αναλυτών και αφετέρου είδε τις καταθέσεις της να μειώνονται 5%.
Κάθε 1 δισ. δολάρια που φεύγει από τις τράπεζες μειώνει τα έσοδά τους κατά 12 έως 15 δισ. δολάρια. Η φυγή όμως έχει αρχίσει και όπως φαίνεται η αναζήτηση υψηλότερων αποδόσεων καλά κρατεί. Η νέα υπηρεσία αποταμίευσης της Apple, που ανακοινώθηκε χθες, προσφέρει ένα άκρως ελκυστικό επιτόκιο στο 4,15% -και δεν είναι η μοναδική- που σημαίνει ότι η μετατόπιση κεφαλαίων θα συνεχιστεί. Και επειδή όλα συνδέονται, εξαρτώνται από μία πολύ λεπτή ισορροπία, καθώς στο «κάδρο» μπαίνει ξανά και το σενάριο της ύφεσης.
