Ακούγεται παράξενο αλλά όλο και περισσότεροι Αμερικανοί λαμβάνουν γράμματα με το ακρωνύμιο SNAP. Δηλαδή, Συμπληρωματικό Πρόγραμμα Βοήθειας Διατροφής. Τα κουπόνια τροφίμων, που εκδίδονται από το Υπουργείο Γεωργίας.
Η συμμετοχή σε αυτό το πρόγραμμα αυξήθηκε από 35,7 εκατομμύρια σε 41,2 εκατομμύρια άτομα.
Το τελευταίο έτος πριν από την πανδημία, το 2019, το πρόγραμμα SNAP κόστισε στον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό 60,3 δισεκατομμύρια δολάρια. Σήμερα κοστίζει 119,5 δισεκατομμύρια -δηλαδή δυο φορές πάνω.
Αλλά αυτό δεν αρκεί: Κατά την ίδια περίοδο, η μέση πληρωμή ανά άτομο αυξήθηκε από 129 σε 231 δολάρια.
Παρά το τέλος των lockdowns, την οικονομική κρίση από τον Covid και την ρητορική για την εκπληκτική ανάκαμψη της αμερικανικής οικονομίας – αυξάνεται ο «στρατός» εκείνων που επιβιώνουν με ομοσπονδιακές επιδοτήσεις στην Αμερική.
Στη χώρα της ελεύθερης επιχείρησης, του αυτοδημιούργητου ανθρώπου και του αμερικανικού ονείρου, γίνεται μια μαζική μεταστροφή προς το «παρασιτικό» κράτος πρόνοιας.
Τα τρία τελευταία χρόνια, οι αμερικανικοί μισθοί συνέχισαν να παραμένουν στάσιμοι, ενώ οι τιμές έχουν εκραγεί, όπως αποδεικνύεται από τα στοιχεία για τον πληθωρισμό που περιμένουμε κάθε μήνα.
Ενα νούμερο ίσως δείχνει πολύ παραστατικά την κατάσταση της υγείας της οικονομίας των ΗΠΑ: η καθυστέρηση στην πληρωμή δόσεων αυτοκινήτου. Το ποσοστό αυτό, όχι μόνο έχει σχεδόν ξεπεράσει το αντίστοιχο στην κρίση της Lehman Brothers, αλλά πλησιάζει το υψηλό όλων των εποχών. Και με μια Fed που σύντομα θα ξεφορτώσει δισεκατομμύρια στην αγορά εν μέσω μιας προφανούς κρίσης στην αγορά ακινήτων που συνδέεται με την αύξηση του κόστους των στεγαστικών δανείων, ο τομέας των αυτοκινήτων θα μπορούσε και πάλι να μετατραπεί σε «κόκκινη σημαία» του κινδύνου που ωθεί την ναυαγοσώστη να βουτήξει στη θάλασσα για να σώσει κάποιον που πνίγεται
Η ευπάθεια για τον μέσο Αμερικανό βρίσκεται και στα δεδομένα που σχετίζονται με το ποσοστό αποταμίευσης. Πολύ κάτω από το προηγούμενο ρεκόρ του 3%. Σήμερα βρισκόμαστε στην περιοχή του 2,4% και η επιδείνωση συνεχίζεται.
Μήπως η Αμερική έχει πιέσει πολύ το γκάζι στις στρατιωτικές δαπάνες, όσο ποτέ άλλοτε; Εκτός κι αν κάποιοι στην Ουάσιγκτον σκέφτονται ότι ο πόλεμος μπορεί να τα καλύψει όλα! Και μάλιστα, καλύτερα πόλεμος στην Ευρώπη παρά εμφύλιος στην Αμερική. Και με τα κουπόνια τροφίμων ως πεδίο μάχης…
