Απολύτως εξαρτημένη από τον Μπάμπη ήταν η Καρολάιν, όπως κατέθεσε στο δικαστήριο η γειτόνισσα που ζούσε μεσοτοιχία με το ζευγάρι στα Γλυκά Νερά.
Η μάρτυρας χαρακτήρισε χειριστικό τον κατηγορούμενο, ενώ η Καρολάιν ήταν, όπως είπε, «ένα γλυκύτατο κορίτσι, πολύ ήρεμη, πάνω απ’ όλα έβαζε το παιδί της».
Μάρτυρας: Ό,τι έκαναν, το έκαναν μαζί. Την κατηγορούμενη την έβλεπα μόνο πρωινά που ήταν μόνη.
Πρόεδρος: Μήπως ο κατηγορούμενος ήταν χειριστικός σύζυγος;
Μάρτυρας: Ναι. Ήταν εξαρτώμενη. Η Κάρολάιν ήταν ένα παιδί κλεισμένο μέσα σε ένα σπίτι και περίμενε να έρθει ο σύζυγός της για να βγει να κάνουν τα ψώνια… Δεν έκανε τίποτα.
Πρόεδρος: Δεν είχε την πρωτοβουλία να πάει στο σουπερμάρκετ;
Μάρτυρας: Αρκετές φορές δεν είχε πάνω της χρήματα. Μου το είχε πει.
Πρόεδρος: Δεν έχει να κάνει και με την επιλογή της κατοικίας;
Μάρτυρας: Είμαστε πολύ κοντά από την Αγία Παρασκευή. Στα 4 λεπτά με ένα ταξί.
Περιγράφοντας τη σχέση που είχε το θύμα με τον κατηγορούμενο, υποστήριξε ότι αρκετές φορές που η Καρολάιν μιλούσε μαζί της στο τηλέφωνο, της έλεγε «κλείνω κλείνω», όταν ερχόταν ο σύζυγός της.
Ερωτήματα από τον Μπάμπη
Και σε αυτή τη μάρτυρα ο κατηγορούμενος ζήτησε τον λόγο για να της θέσει ερωτήματα. Όταν τη ρώτησε σχετικά με τη στάση του στα αδέσποτα ζώα, εκείνη απήντησε σε έντονο ύφος:
«Έχεις σκοτώσει τη Ρόξυ, το καταλαβαίνεις αυτό; Αυτό τα καταρρίπτει όλα…!».
Κατηγορούμενος: Με είχατε αγκαλιάσει, όχι μόνο γιατί ήμουν ένας άνθρωπος που ζούσε δίπλα σας. Γιατί με είχατε μέσα στο σπίτι σας, γιατί μου δείξατε ότι είμαι άνθρωπος;
Μάρτυρας: Εσύ και η Κάρολάιν ήσασταν οικογένειά μας, προσπαθούσαμε να σου συμπαρασταθούμε… Δεν ήθελε να πάει το μυαλό μου. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι δυο παιδιά που είχα σαν παιδιά μου θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Γι’ αυτό σε είχα σπίτι μου…. Γιατί το έκανες αυτό; Γιατί το έκανες;
Πρόεδρος: Κάνετε έναν προσωπικό διάλογο και είμαστε σε δικαστήριο. Πρέπει να είναι συγκεκριμένη η ερώτηση.
Λίγο πριν από την έναρξη της εξέτασής της από την υπεράσπιση, ήταν τέτοια η ψυχολογική κατάσταση της μάρτυρος, που ζήτησε ολιγόλεπτη διακοπή της δίκης και ξέσπασε σε κλάματα.
Περιγράφοντας την Καρολάιν, η μάρτυρας υποστήριξε ότι «δεν ήταν το χαμογελαστό παιδί που είχα συνηθίσει» μετά τη γέννηση της κόρης της, εξηγώντας ότι η έλευση ενός μωρού δεν είναι πάντα εύκολη. Παράλληλα, εξήγησε ότι «για την Καρολάιν πάνω απ’ όλα ήταν το παιδί», καθώς και ότι δεν ήταν ικανοποιημένη με τη ζωή της. «Είχε περάσει σε μια σχολή και ήθελε να σπουδάσει ζαχαροπλαστική. Λόγω της κατάστασης, έλεγε να γίνει η Λυδία 2 ετών, να βρει μια κοπέλα να κρατάει το παιδί για να σπουδάσει, να συνεχίσει τα όνειρά της» κατέθεσε χαρακτηριστικά.
Η ημέρα της δολοφονίας
Την ημέρα της δολοφονίας, η μάρτυρας ήταν ο τελευταίος άνθρωπος που μίλησε με την Καρολάιν. Όπως είπε, έδειχνε ιδιαίτερα ανήσυχη, ενώ τα ξημερώματα την ξύπνησε ένας θόρυβος και το κλάμα του σκύλου.
Μάρτυρας: Με πήρε τηλέφωνο και μου έκανε εντύπωση γιατί η επικοινωνία μας δεν είχε αυτή τη διάρκεια. Ήταν λίγο ανήσυχη. Είχε όρεξη για κουβέντα, αλλά την καταλάβαινα ότι δεν είναι καλά. Μου είπε ότι δεν είναι καλά, ότι κάτι είχε ο σκύλος. Μου ανέφερε ότι θα πήγαινε για φαγητό.
Πρόεδρος: Ποτέ επέστρεψε;
Μάρτυρας: Στις 8:30 το βράδυ με τον σύζυγό της. Με το που μπήκαν στο σπίτι, άρχισε να μου στέλνει μηνύματα αναφορικά με τα ζώα.
Πρόεδρος: Εκείνο το βράδυ ακούσατε κάτι;
Μάρτυρας: Άκουσα έναν ήχο από ζώο στις 4:20. Ήταν κλάμα. Άκουσα ένα ντουπ, έναν θόρυβο και μετά ένα κλάμα. Ο ήχος ήταν δυνατός και είναι που με ξύπνησε. Ο κατηγορούμενος με κάλεσε στις 6:17. Σήκωσα το τηλέφωνο και τον άκουσα να φωνάζει. Δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε. Κατάλαβα ότι είχε πρόβλημα. Ξύπνησα τον σύζυγο μου και βγήκα έξω. Αντιλαμβανόμουν ότι ήταν ένας άνθρωπος που ήθελε βοήθεια.
Ένιωθε αποκομμένη από τους φίλους της
Σε ερωτήσεις της υπεράσπισης, η γειτόνισσα του ζευγαριού ανέφερε ότι η Καρολάιν δεν εξέφρασε ποτέ παράπονα για σωματική βία, ούτε ότι είχε αποκοπεί από τους γονείς της. «Σίγουρα ένιωθε λιγάκι αποκομμένη από τους φίλους της. Μου είχε εκφράσει την επιθυμία να πιει ποτό με μια φίλη της. Οι έξοδοι της Καρολάιν δεν ήταν συχνές. Έβγαινε μία στο τόσο» κατέθεσε η μάρτυρας, προσθέτοντας:
«Ήταν άνθρωπος που πρόσεχε τον εαυτό της, κάτι που το τελευταίο διάστημα δεν το έκανε. Μου μιλούσε και πάντα είχε ένα άγχος, σαν κάτι να την πίεζε. Το ένιωθα ότι δεν ήταν η Καρολάιν που ήξερα».
Υπεράσπιση: Σαν ζευγάρι πώς ήταν;
Μάρτυρας: Άλλες φορές ήταν γλυκύτατος και άλλες φορές … ανέβαινε τις σκάλες και της έλεγε “έλα μπες μέσα”…».
naftemporiki.gr
