Του Στράτου Στρατηγάκη
Μαθηματικού – Ερευνητή
[email protected]
Η τεχνολογική καθυστέρηση διατρέχει ολόκληρη την κοινωνία μας. Αυξάνεται ανάλογα με την ηλικία. Όσο μεγαλύτερος ο άνθρωπος τόσο περισσότερες πιθανότητες να έχει μείνει τεχνολογικά πίσω. Λογικό είναι. Αυτό που δεν είναι λογικό είναι να έχουν προβληματική σχέση με την τεχνολογία νέοι άνθρωποι, ακόμη και σε πολύ απλά πράγματα. Βλέπω πολλές φορές σχετικά νέους ανθρώπους (κάτω των 40) να οδηγούν σύγχρονα αυτοκίνητα και να μιλούν στο κινητό τους τηλέφωνο κρατώντας το στο χέρι. Είμαι σίγουρος ότι τα αυτοκίνητα αυτά έχουν το σύστημα Bluetooth για να συνδέονται αυτόματα με το τηλέφωνο, αλλά οι ιδιοκτήτες τους δεν το χρησιμοποιούν. Ρώτησα μία φορά μία κυρία γιατί δεν το χρησιμοποιεί και μου είπε ότι δεν ξέρει πώς να συνδέσει το τηλέφωνό της με το ηχητικό σύστημα του αυτοκινήτου. Εξ αιτίας της άγνοιάς της κινδυνεύουμε από την οδήγησή της.
Ο τεχνολογικός μας εγγραμματισμός δεν ήταν ποτέ στις προτεραιότητες όσων σχεδίαζαν την εκπαίδευσή μας. Έτσι ο κορονοϊός μας βρήκε με την Εκπαίδευσή μας ανοχύρωτη, με αρχαίες υποδομές, με μηχανήματα παλιά με ταχύτητες στο διαδίκτυο πολύ χαμηλές. Πολύ λογικό να συμβεί, αφού δεν αποτελεί στόχο στην εκπαίδευση ο τεχνολογικός εγγραμματισμός.
Στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση το ποσοστό των πτυχιούχων των τμημάτων με αντικείμενο την Πληροφορική είναι στην Ελλάδα το 3%, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ που βλέπουμε στον πίνακα. Το ποσοστό αυτό είναι μικρότερο από το μέσο όρο των χωρών του G20, του ΟΟΣΑ και της ΕΕ-23, που είναι 4%. Ποιοι είναι οι πρωτοπόροι; Οι… συνήθεις ύποπτοι: Ιρλανδία αλλά και Ινδονησία με 8%, Φινλανδία, Νέα Ζηλανδία, Εσθονία με 7%, αλλά και η Σαουδική Αραβία με 6%, το Μεξικό και η Ρωσική Ομοσπονδία με 5%. Εμείς στην ουρά, ως συνήθως. Μαζί με εμάς η Ολλανδία και η Ελβετία και κάτω από εμάς Πορτογαλία, Βέλγιο, Τουρκία και Ιταλία με 2% των πτυχιούχων να είναι απόφοιτοι τμημάτων Πληροφορικής.
Αυτό σημαίνει ότι ο σχεδιασμός της Ανώτατης Εκπαίδευσης στην Ελλάδα δεν είχε στόχο να παράγει πτυχιούχους Πληροφορικής, όχι μόνο πρόσφατα αλλά και παλαιότερα, αν και το πρώτο τμήμα Πληροφορικής (στην Πάτρα) δέχθηκε τους πρώτους φοιτητές του το 1980. Η διεύρυνση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στην Ελλάδα ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 90, στην αυγή του 21ου αιώνα. Τότε η Πληροφορική ήταν η ανερχόμενη δύναμη, με τη φούσκα των εταιρειών dot-com να σκάει. Ιδρύθηκαν, φυσικά, και στην Ελλάδα τμήματα Πληροφορικής, αλλά 20 χρόνια μετά και αμέτρητες “μεταρρυθμίσεις” μετά, από τα Πανεπιστήμιά μας αποφοιτούν λίγοι πτυχιούχοι πληροφορικής. Ο μεγάλος αριθμός των αποφοίτων πληροφορικής θα έδινε ώθηση στην τεχνολογική μας εξέλιξη και θα μπορούσε να δώσει ιδέες για καινοτόμες επιχειρήσεις.
Πέρα από τα κεφάλαια για την ανάπτυξη λείπουν και οι ιδέες από τη χώρα μας. Στη διάρκεια της κρίσης άνθρωποι που έχαναν τη δουλειά τους άνοιγαν επιχειρήσεις, που κυρίως ήταν mini market ή σουβλατζίδικα. Έκλεινε το ένα άνοιγε ίδιο στη θέση του, ελπίζοντας να έχει καλύτερη τύχη από το προηγούμενο. Πολύ λίγοι άνθρωποι έκαναν κάτι πρωτότυπο. Όσοι, λίγοι, είχαν ιδέες τα κατάφεραν, με μεγάλη δυσκολία βέβαια, να τις κάνουν πράξεις και να προκόψουν.
Το ποσοστό 3% των αποφοίτων Πληροφορικής μας κατατάσσει στην 32η θέση σε 43 χώρες για τις οποίες υπάρχουν στοιχεία. Αντίθετα στις Φυσικές Επιστήμες και τα Μαθηματικά είμαστε στην τρίτη θέση με ποσοστό 9%, μετά την Ινδία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Στη Μηχανική και τις Κατασκευές βρισκόμαστε στη 15η θέση με ποσοστό 16%.
Κι όμως η πληροφορική θα μπορούσε να είναι μία διέξοδος για τη χώρα μας. Δε γίνεται να στηριζόμαστε μόνο στον τουρισμό, γιατί είδαμε πόσο εύθραυστος είναι. Αντίθετα η πληροφορική, και δεν αναφέρομαι στην 4η βιομηχανική επανάσταση γιατί απαιτεί πολλά κεφάλαια, μπορεί να αποτελέσει διέξοδο για πολλούς νέους επιστήμονες, που μπορούν με σχετικά απλούς τρόπους να τα καταφέρουν. Ξέρετε πόσους εκατομμυριούχους δημιουργούν οι εφαρμογές για κινητά και δεν απαιτούν τεράστιες επενδύσεις;
