«Η ασφάλεια και η υγεία στην εργασία δεν ήταν ποτέ αυτονόητη. Ήταν και είναι αποτέλεσμα σκληρών αγώνων. Όπως και όλα τα δικαιώματα των εργαζομένων», σημειώνει σε μήνυμά του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Σωκράτης Φάμελλος, για την Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία.
«Τα τελευταία έξι χρόνια η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας “ξηλώνει” μία προς μία αυτές τις κατακτήσεις. Αποδυναμώνει τον έλεγχο στους χώρους εργασίας, εισάγει νέες ελαστικές σχέσεις εργασίας, αφήνει την εργοδοτική αυθαιρεσία ανεξέλεγκτη, υποκαταγράφει τα εργατικά δυστυχήματα και ατυχήματα, θυσιάζει την ασφάλεια των εργαζομένων στον βωμό του κέρδους», σημειώνει ο κ. Φάμελλος, τονίζοντας πως «ήδη τη φετινή χρονιά μετράμε ακόμα ένα αρνητικό ρεκόρ, πάνω από 55 νεκρούς και πάνω από 75 τραυματίες εργαζόμενους, ενώ το αρμόδιο υπουργείο προσπαθεί ανερυθρίαστα να υποβαθμίσει το ζήτημα».
«Όμως, μιλάμε για ανθρώπινες ζωές και όχι για αριθμούς. Οι επιλογές της κυβέρνησης είναι εγκληματικές και ανάλγητες για τους ανθρώπους του μόχθου και της εργασίας», αναφέρει.
«Απαιτούμε υγιεινή και ασφάλεια στην εργασία. Με την απαραίτητη ενίσχυση του ΣΕΠΕ και των ελέγχων, τη στήριξη των εργασιακών δικαιωμάτων, των θεσμών, τη στελέχωση των υπηρεσιών και τις Συλλογικές Συμβάσεις. Στεκόμαστε στο πλάι των εργαζομένων γιατί δεν συμβιβαζόμαστε με μια καθημερινότητα φόβου, αβεβαιότητας και εργασιακής επισφάλειας», προσθέτει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και καταλήγει:
«Για δουλειά με δικαιώματα. Για ασφαλείς χώρους εργασίας. Για μια κοινωνία που θα προστατεύει την εργασία και όχι τα συμφέροντα των λίγων και ισχυρών. Για μία άλλη πολιτική που θα προστατεύει την κοινωνία».
Αρβανίτης: Η σημερινή ημέρα είναι η σιωπηλή κραυγή για κάθε εργάτη και εργάτρια που δεν γύρισαν ποτέ σπίτι τους
Από την πλευρά του, ο αντιπρόεδρος της Left και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Αρβανίτης σημειώνει: «Σήμερα δεν είναι μέρα γιορτής και δεν σηκώνει ευχολόγια. Είναι η σιωπηλή κραυγή για κάθε εργάτη και εργάτρια που δεν γύρισαν ποτέ σπίτι τους. Για κάθε άνθρωπο που έχασε τη ζωή του σε ένα γιαπί, σε ένα εργοστάσιο, σε ένα λιμάνι – εκεί που έπρεπε να είναι προστατευμένος. Κάθε 15 δευτερόλεπτα, ένας άνθρωπος πεθαίνει στον πλανήτη από εργατικό ατύχημα ή επαγγελματική ασθένεια. Στην Ελλάδα του 2025, μετρήσαμε 51 νεκρούς σε 3 μήνες, 146 το 2024, ενώ το 2023, 179 άνθρωποι δεν γύρισαν ποτέ στο σπίτι τους από την εργασία τους και 283 τραυματίστηκαν σοβαρά. Με την απουσία συστηματικών και ουσιαστικών ελέγχων και την υποβάθμιση του ρόλου της Επιθεώρησης Εργασίας έχουμε γίνει πρωταθλητές σε εργατικά ατυχήματα.
Πόσο κοστίζει η ανθρώπινη ζωή στην Ελλάδα σήμερα; Όσο μια υπερωρία; Όσο ένα πρόστιμο που δεν επιβάλλεται ποτέ; Όσο μια κυβερνητική ανακοίνωση χωρίς αντίκρισμα; Για την κυβέρνηση της ΝΔ μάλλον λιγότερο από το τίμημα ενός λειτουργικού κράτους δικαίου. Λιγότερο από την πραγματοποίηση ουσιαστικών ελέγχων. Λιγότερο από την ενίσχυση της Επιθεώρησης Εργασίας με τη συμμετοχή των συνδικάτων και των κοινωνικών εταίρων. Αντί για την αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και Συμβάσεων, όπως προβλέπει η ευρωπαϊκή νομοθεσία, γιορτάζουμε καθημερινά ανασφάλιστη εργασία, υπερεργασία χωρίς αμοιβή, κανονικοποίηση εξαντλητικών ωραρίων, επιστροφή συνταξιούχων στην εργασία λόγω του αβάσταχτου κόστους ζωής, συρρίκνωση των θεσμών προστασίας. Και όλα αυτά, επτά χρόνια μετά την έξοδο από τα μνημόνια, βαφτίζονται “επιστροφή στην κανονικότητα” στην “Ελλάδα του 2.0”.
Η υγεία και ασφάλεια στην εργασία έχουν αναγνωριστεί ως θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
Όμως στην Ελλάδα η εργασία γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη, ανθυγιεινή, αναξιοπρεπής.
Σε όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε., στις διαδικασίες διαβούλευσης και αναθεώρησης συμμετέχουν ισότιμα κυβέρνηση, εργοδότες και εργαζόμενοι. Το ίδιο ισχύει και στα ευρωπαϊκά όργανα όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται ομόφωνα μετά από μακρά διαδικασία διαβούλευσης, ώστε τα προβλήματα να αντιμετωπίζονται στη βάση τους.
Στην Ελλάδα του 2025, οι αναθεωρήσεις (όπως του Κώδικα Υγείας και Ασφάλειας) μαθαίνονται από τις δηλώσεις υπουργών στα ΜΜΕ και τις απαντήσεις στον κοινοβουλευτικό έλεγχο.
Ο διάλογος γίνεται ερήμην των εργαζομένων αφού απουσιάζουν τα συνδικάτα, με παρόντες μόνο κυβέρνηση και εργοδότες. Έλλειψη που έχει άμεσο αντίκτυπο σε θέματα υγείας και ασφάλειας στην εργασία, αφού δεν συμφωνούνται οι όροι εργασίας με τους εργαζόμενους.
Vision Zero: Ούτε μία χαμένη ζωή
Να εφαρμοστεί επιτέλους το “Vision Zero” – μηδενικά εργατικά ατυχήματα, γιατί μία χαμένη ζωή είναι ήδη πολύ.
Από το 2023 έχουμε απευθυνθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητώντας δράσεις για τα εργατικά ατυχήματα.
Ο αρμόδιος Επίτροπος είχε τονίσει πως, σύμφωνα με το άρθρο 5 της οδηγίας 89/391/ΕΟΚ, οι εργοδότες υποχρεούνται να εξασφαλίζουν την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων ως προς όλες τις πτυχές της εργασίας.
Υπογράμμισε επίσης πως η ευθύνη για την εναρμόνιση της εθνικής με την ενωσιακή νομοθεσία ανήκει στα κράτη. Η κυβέρνηση του αλγόριθμου αντί των συλλογικών διαπραγματεύσεων συνεχίζει να αδιαφορεί.
Η ασφάλεια στην εργασία δεν είναι προνόμιο – είναι δικαίωμα.
Και η ανθρώπινη ζωή δεν έχει τιμή».
