«Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκπροσωπεί τη χώρα και όχι ένα κόμμα», δηλώνει η υποψήφια για την Προεδρία της Δημοκρατίας, Λούκα Κατσέλη, σε συνέντευξή της στη «Ναυτεμπορική» και προσθέτει ότι «η σημερινή διεθνής συγκυρία επιβάλλει έναν Πρόεδρο που μπορεί να συνθέτει αντικρουόμενες θέσεις και απόψεις, να διαθέτει κύρος, αναγνώριση και κυρίως εμπειρία σε διεθνείς και ευρωπαϊκές διαπραγματεύσεις».
Αποδίδει την εκλογή Τραμπ στην κρίση εμπιστοσύνης των πολιτικών συστημάτων και προειδοποιεί ότι ο ίδιος κίνδυνος ελλοχεύει και για τη χώρα μας αν το πολιτικό σύστημα δεν αναβαθμισθεί.
Κυρία Κατσέλη γιατί δεχθήκατε την πρόταση του Σωκράτη Φάμελλου; Τι εκφράζει η υποψηφιότητά σας;
Αποδέχθηκα την τιμητική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία καθώς και την στήριξη της Νέας Αριστεράς, γιατί σε μια εποχή μεγάλων γεωπολιτικών κλυδωνισμών, αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας, εκτεταμένης οικονομικής ανασφάλειας και υπονόμευσης των δημοκρατικών θεσμών, ο θεσμικός ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας, ως εκπροσώπου της χώρας και εγγυητή της ομαλής λειτουργίας της δημοκρατίας, είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας οφείλει να λειτουργεί ως σύμβολο ενότητας, να αναζητά και αναδεικνύει τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση στη βάση συλλογικών αξιών, να εκπροσωπεί αποτελεσματικά τη χώρα στο εξωτερικό, να ενισχύει τη διαπραγματευτική της δύναμη και να προάγει την ουσιαστική προστασία των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, την συμπεριληπτική δημοκρατία και το κράτος δικαίου. Θεωρώ επομένως ότι η υποψηφιότητα για την Προεδρία της Δημοκρατίας οφείλει να είναι υπερκομματική και όχι στενά κομματική και να εκφράζει ευρύτερη πολιτική και κοινωνική αποδοχή.
Ο πρωθυπουργός ανακοινώνοντας την πρόταση για τον Κώστα Τασούλα ανέφερε ότι «σε ένα ταραγμένο διεθνές περιβάλλον, η πατρίδα χρειάζεται Πρόεδρο της Δημοκρατίας με σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά». Νομίζετε ότι η διεθνής συγκυρία επιβάλλει έναν Πρόεδρο με δεξιά πολιτικά χαρακτηριστικά;
Ακριβώς το αντίθετο. Ειδικά όταν το διεθνές περιβάλλον είναι ταραγμένο και ρευστό, μια χώρα όπως η Ελλάδα πρέπει να έχει μια καλά επεξεργασμένη, μεσοπρόθεσμη και σταθερή εθνική στρατηγική, προϊόν της μέγιστης δυνατής συναίνεσης μεταξύ των κομμάτων και της ευρύτερης δυνατής κοινωνικής αποδοχής. Η σημερινή διεθνής συγκυρία επιβάλλει επομένως έναν Πρόεδρο που μπορεί να συνθέτει αντικρουόμενες θέσεις και απόψεις, να διαθέτει κύρος, αναγνώριση και κυρίως εμπειρία σε διεθνείς και ευρωπαϊκές διαπραγματεύσεις. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκπροσωπεί τη χώρα και όχι ένα κόμμα…
Γενικότερα η εκλογή Τραμπ στρέφει τα πολιτικά συστήματα στις χώρες της Δύσης προς τα Δεξιά. Βλέπετε κίνδυνο για ένα “τραμπικό κόμμα” στην χώρα μας;
Η εκλογή Τράμπ, η άνοδος ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη, η αυξανόμενη αποχή από εκλογικές διαδικασίες καθώς και η υιοθέτηση ολοένα και πιο αυταρχικών, αντιδημοκρατικών πρακτικών από δημοκρατικά εκλεγμένες Κυβερνήσεις είναι αποτέλεσμα μιας βαθύτατης κρίσης εμπιστοσύνης ενός μεγάλου τμήματος του πληθυσμού προς τα συστημικά κόμματα και τις Κυβερνήσεις. Οι περισσότερες Κυβερνήσεις της Δύσης αναδείχθηκαν στα μάτια των πολιτών είτε αδύναμες να διαχειριστούν αποτελεσματικά διαδοχικές κρίσεις και να εξασφαλίσουν αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης για τους πολλούς και θετικές προοπτικές για το μέλλον, είτε επιρρεπείς σε πελατειακές σχέσεις προς ίδιον συμφέρον και σε πολλές περιπτώσεις ποδηγετούμενες από εξωθεσμικούς παράγοντες και μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα με ιδιοτελείς στόχους.
Η κρίση εμπιστοσύνης επιφέρει φόβο και ανασφάλεια και οδηγεί σε αναζήτηση «σωτήρων»… Ο ίδιος κίνδυνος ελλοχεύει και για τη χώρα μας αν το πολιτικό σύστημα δεν αναβαθμισθεί και δεν υιοθετηθούν πολιτικές και μέτρα που να διασφαλίζουν τη διαφάνεια και τη λογοδοσία, τον βιώσιμο μετασχηματισμό της παραγωγικής μας βάσης, την μείωση των ανισοτήτων, την κοινωνική συνοχή και κυρίως την ανάδειξη ενός στελεχιακού πολιτικού προσωπικού που να εμπνέει εμπιστοσύνη και αξιοσύνη. Αυτή επίσης είναι η ανάγκη και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Είναι γνωστό ότι έχετε διαγράψει μία μακρά διαδρομή στον χώρο της οικονομίας και της πολιτικής και πολιτικά προέρχεστε από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ, από το οποίο όμως αποχωρήσατε παρότι συνδέσατε επί της κυβέρνησής του το όνομά σας με έναν εμβληματικό νόμο. Θα μπορούσε έστω και την τελευταία στιγμή να στηρίξει την υποψηφιότητά σας το ΠΑΣΟΚ;
Να θυμίσω ότι δεν έφυγα από το ΠΑΣΟΚ αλλά διαγράφηκα από την Κοινοβουλευτική Ομάδα δύο φορές το 2011 και 2012, λόγω άρνησής μου να συναινέσω στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και στην ψήφιση του Β Μνημονίου το οποίο περιείχε διατάξεις που ήταν άκρως επικίνδυνες για τη χώρα. Ως Υπουργός της Κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου και παρά τα ασφυκτικά περιθώρια λόγω του πρώτου μνημονίου, είχα την τιμή να συνδέσω το όνομα μου με τον νόμο για την προστασία της πρώτης κατοικίας και με μια σειρά άλλες πρωτοβουλίες με θετικό αναπτυξιακό και κοινωνικό αποτύπωμα.
Επέλεξα να μην ενταχθώ σε κανένα κομματικό σχηματισμό ώστε να μπορώ ελεύθερα να συμβάλλω στην προγραμματική σύγκλιση και ανασυγκρότηση του προοδευτικού χώρου με στόχο την ανάδειξη ενός αξιόπιστου και αποτελεσματικού προοδευτικού κοινωνικού και πολιτικού μετώπου.
Δεν θα ήθελα να υποδείξω εγώ στο ΠΑΣΟΚ τι πρέπει να κάνει. Είναι ένα αυτόνομο κόμμα με μεγάλη πολιτική εμπειρία και ιστορία και διαθέτει την ηγεσία και τα στελέχη που μπορούν να κρίνουν τι είναι καλό για το ίδιο το κόμμα, την προοδευτική παράταξη και το μέλλον της χώρας.
