Εκτοξεύεται όλο και πιο συχνά ως ψόγος από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ προς βουλευτές που σκέπτονται να ανεξαρτητοποιηθούν: «Συμπιλίδης».
Ποιος ήταν ο Γιώργος Συμπιλίδης το 1993; Ένας σχεδόν άγνωστος, ακόμη και στους κοινοβουλευτικούς συντάκτες της εποχής βουλευτής, που έμελλε να είναι εκείνος που έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1993, στερώντας της την -ήδη ισχνή- κοινοβουλευτική πλειοψηφία των 151 βουλευτών.
Κατά μία έννοια, αν δεν υπήρχε ο Μένιος Κουτσόγιωργας και ο σχεδόν αναλογικός νόμος του (το γνωστό «+1») που περιόρισε στις εκλογές του Απριλίου του 1990 τη ΝΔ στους μόλις 150 βουλευτές παρά το ποσοστό 46,19% που πέτυχε στις εκλογές, (έγιναν μετά 151 με τον Κατσίκη της ΔΗΑΝΑ) ίσως κανείς ποτέ δεν θα γνώριζε τότε και θα θυμόταν σήμερα τον Γιώργο Συμπιλίδη.
Αυτά ως προς την αριθμητική. Γιατί σε πολιτικό επίπεδο, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, συνεπεία εν μέρει και της οριακής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας της, βρισκόταν ήδη σε περιδίνηση επί πολλούς μήνες.
Με ένα από τα κορυφαία ζητήματα που απειλούσαν την επιβίωσή της, να είναι εκείνο της ονομασίας των Σκοπίων.
Ήταν το θέμα για το οποίο ο νεαρός ΥΠΕΞ τότε Αντώνης Σαμαράς είχε έλθει σε ρήξη με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ήδη από τον Απρίλιο του 1992 και απεπέμφθη από την κυβέρνηση.
Τον Ιούνιο του 1993, ο Αντ. Σαμαράς ιδρύει την Πολιτική Άνοιξη και ο αντίστροφος χρόνος για την κυβέρνηση Μητσοτάκη αρχίζει.
Καλοκαίρι καυτό σε φήμες και σενάρια, κατέληξε σε έναν άγριο πολιτικά Σεπτέμβριο, καλά – καλά προτού τελειώσουν τα μπάνια του λαού.
Στις 6 Σεπτεμβρίου 1993, ο Αντ. Σαμαράς θα δηλώσει: «Η Πολιτική Άνοιξη θεωρεί ότι η κατολίσθηση της χώρας σε εθνικό, οικονομικό, θεσμικό και κοινωνικό επίπεδο ξεπέρασε πλέον τα όρια του πολιτικού συναγερμού. Και πιστεύει ότι μόνον η διακοπή ανοχής προς τη σημερινή κυβέρνηση μπορεί να αποτρέψει ε-περχόμενα δραματικά γεγονότα που θα εξω¬θούσαν μοιραία σε ακρότητες την κοινωνική ισορροπία του τόπου. Κατά συνέπεια καθιστώ δημόσια σαφές προς όλους ότι Άνοιξη και στήριξη της κυβέρνησης αποτελούν δύο αντίθετες θέσεις που είναι αδύνατον να συνυπάρξουν»…
Την Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 1993, δύο ακόμα βουλευτές της ΝΔ αποχώρησαν από το κόμμα το οποίο τους εξέλεξε και προσχώρησαν στην ΠΟΛΑΝ: ο Νίκος Κλείτος και ο Βασίλης Μαντζώρης. Ωστόσο παρητήθησαν του βουλευτικού αξιώματός τους και η ΝΔ παρέμεινε με 151 έδρες.
Η κρίσιμη αποχώρηση συνέβη Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 1993, όταν ο Γιώργος Συμπιλίδης, κατέθεσε στο γραφείο του προέδρου της Βουλής, δήλωση με την οποία ήρε την εμπιστοσύνη του προς την κυβέρνηση και καθίστατο ανεξάρτητος βουλευτής, προσχωρώντας στην ΠΟΛΑΝ.
Στην επιστολή του «καταγγέλλει» «εκφυλιστικά φαινόμενα της ελληνικής πολιτικής ζωής, τα οποία πολλαπλασιάστηκαν με ταχύτατους ρυθμούς τον τελευταίο καιρό» και τα οποία «έχουν τραυματίσει ανεπανόρθωτα το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και έχουν υπονομεύσει τους θεσμούς και τη Δημοκρατία στον τόπο μας».
Την ίδια ώρα ένας άλλος βουλευτής της ΝΔ, ο Άκης Γεροντόπουλος, παραιτείτο από το βουλευτικό αξίωμα και προσχώρησε κι αυτός στην ΠΟΛΑΝ. Ο Γεροντόπουλος θα δεχθεί μάλιστα επίθεση από οργισμένους υποστηρικτές της ΝΔ έξω από τη Βουλή.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήταν παρελθόν και οι εκλογές που προκηρύχθηκαν για τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς επανέφεραν στην εξουσία τον Ανδρέα Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ.
