Στο μυαλό μου τις τελευταίες ημέρες τριγυρίζει μία έρευνα Γερμανών επιστημόνων, που είχα διαβάσει πριν από κάποια χρόνια. Είχαν λοιπόν ανακαλύψει πως όταν έχεις φαγούρα στην αριστερή πλευρά του σώματος, ανακουφίζεσαι όταν κρατάς έναν καθρέφτη και ξύνεις τη δεξιά. Και το αντίστροφο.
Δεν ξέρω αν θεωρείται από την επιστημονική κοινότητα σοβαρή ιατρική έρευνα, ισχύει όμως απολύτως για τα όσα βλέπουμε στη δική μας πολιτική σκηνή.Το κάθε κόμμα προσπαθεί να ξεπεράσει τις δικές του φαγούρες, «ξύνοντας» τις πληγές των άλλων.
Πριν όμως δούμε τα εσωκομματικά, ας πάρουμε λίγο αέρα Νέας Υόρκης. Η συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν, σύντομη (περί τα 20 λεπτά), με μόνη είδηση… την μπλε γραβάτα του Φιντάν. Δεν περιμέναμε κάτι παραπάνω. Τα τετ- α-τετ αυτά είναι τυπικά και έχουν ως μόνο στόχο να κρατούν ανοιχτούς τους διαύλους της επικοινωνίας με τον Τούρκο πρόεδρο, ο οποίος δεν έχασε την ευκαιρία να ζητήσει αναγνώριση του ψευδοκράτους. Τον έχουμε ακούσει, είναι αλήθεια, να λέει και χειρότερα στον ΟΗΕ.
Όχι από Κάμαλα και (μάλλον) Ντόναλντ
Βέβαια ο Ταγίπ δεν καιγόταν τόσο να δει τον Έλληνα πρωθυπουργό. Τα διμερή ζητήματα περνάνε πρώτα από τους ΥΠΕΞ και τους διπλωμάτες για να μπορούν να συζητηθούν σε ανώτατο επίπεδο στη συνέχεια.
Ποιους «παζάρευε» να δει; Τους δύο υποψηφίους για την προεδρία των ΗΠΑ. Πληροφορίες θέλουν την Κάμαλα Χάρις να του έκλεισε την πόρτα με συνοπτικές διαδικασίες, ενώ μέχρι αυτή την ώρα τα παζάρια δεν είχαν πιάσει ούτε με τον άλλοτε «φίλο» του Ντόναλντ Τραμπ.
Κιλίμια, προικιά και μαγικά χαλιά
Πολύ καλύτερα τα πήγε η σύζυγος, Εμινέ Ερντογάν στο «Σπίτι της Τουρκίας» (και της γκρίζας οικονομίας) στην Νέα Υόρκη. Εκεί προσκάλεσε τις κυρίες των άλλων ηγετών. Μεταξύ αυτών και η Μαρέβα Γκραμπόφσκι, που θαύμασε τα τουρκικά προικιά, νυφικά, χαλιά, μπάντες, μπατανίες, κιλίμια, κεντίδια.
Με την πολιτιστική διπλωματία η Άγκυρα τον τελευταίο καιρό έχει μανία. Στρώνει το «nation branding» σε χαλιά, σε μαγικά χαλιά, ενώ άλλοι αφήνουν σε σεντούκια τα προικιά.
Επιστροφή στην Ελλάδα και στη ΝΔ, όπου όλοι έχουν βαλθεί να πείσουν ότι δεν υπάρχει εσωκομματική αντιπολίτευση. Διαβάζουμε διάφορα ωραία με για «αρχές και αξίες της παράταξης», για κόμμα, που «είναι με το λαό», και άλλα εμπριμέ. Οχι για να πείσουν, αλλά γιατί αυτό επιτάσσει ο ρόλος. Παραφράζοντας τον Μαρκ Τουέιν, με την αξεπέραστη ατάκα για την πολιτική και τον πιανίστα, θα λέγαμε ότι «βαθιά μέσα τους, δεν είναι δυνατόν να έχουν σε μεγάλη υπόληψη τον κομματικό εαυτό τους».
«Είμαστε όλοι ΠΑΣΟΚ»
Στο ΠΑΣΟΚ πάλι οι 6 υποψήφιοι – όλοι ευγενείς και ψύχραιμοι ακόμη και στα συντροφικά μαχαιρώματα και τις μπηχτές – έβγαλαν μία αγωνία να πείσουν ποιος είναι περισσότερο «πράσινος». H Άννα Διαμαντοπούλου, συγκροτημένη πάντα, φάνηκε να είναι εκείνη που έχει περισσότερο την ανάγκη να πει «απεταξάμην τον Μητσοτάκη», ενώ δεν δίστασε να την «πει» στον Χάρη Δούκα για «rebranding ΣΥΡΙΖΑ του 2015», για να της θυμίσει εκείνος ότι ήταν τομεάρχης στο ΠΑΣΟΚ όταν εκείνη έλειπε. Πολλοί φάνηκε να είχαν θέσει υψηλότερα τον πήχη για τον Δούκα (με βάση και το debate του απέναντι στον Μπακογιάννη), αλλά όπως σχολίασαν «κακές γλώσσες», ίσως τελικά τα debate τον οδηγούν στη… δημαρχία.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, όπως ήταν αναμενόμενο ως νυν πρόεδρος, δέχθηκε το μεγαλύτερο πρέσινγκ από όλους τους υπόλοιπους (και καρφιά ακόμη και για τη στάση που τήρησε στις υποκλοπές, με τον ίδιο να αναγκάζεται να θυμίσει ότι δεν παρακολουθούσαν μόνο, αλλά ακόμη και τον υπουργό Εξωτερικών). Ο Παύλος Γερουλάνος σοβαρός και μετρημένος. Η Νάντια Γιαννακοπούλου μαχητική και ο Μιχάλης Κατρίνης διαβασμένος.
Ποιος κέρδισε; Θα μπορούσε η απάντηση να είναι κανείς, αφού δεν μπορούμε να πούμε ότι έδειξε κάποιος ξεκάθαρα πιο ηγετικό, πρωθυπουργίσιμο προφίλ από τους υπολοίπους. Από την άλλοι όλοι μαζί έδωσαν την αίσθηση…κανονικών ανθρώπων με ευγένεια και τρόπους και κανονικού κόμματος – παίρνοντας σίγουρα πόντους απέναντι στο αλαλούμ του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα ρακούν που τρώνε… POS
Για να περάσουμε όμως και στην οικονομία, να ενημερώσουμε πως όσοι ήλπιζαν σε νέα παράταση για την πλήρη μετάβαση στο νέο καθεστώς διασύνδεσης των ταμειακών μηχανών με POS, θα πρέπει να το ξεχάσουν.
«Καμία περίπτωση για παράταση… Μας λένε επιχειρηματίες ότι τα ρακούν έχουν φάει τα POS και τα ταμειακά τους συστήματα», δήλωναν χαρακτηριστικά από την ΑΑΔΕ στη «Ν». Η αλήθεια είναι ότι και παρατάσεις δόθηκαν επανειλημμένα και ραβασάκια εστάλησαν στους ξεχασιάρηδες. Οπότε από τις 30 Σεπτεμβρίου, που εκπνέει η οριστική προθεσμία, αρχίζουν οι έλεγχοι και τα πρόστιμα. Όσοι το άφησαν για τελευταία στιγμή, ας τρέξουν.
Και το «ναι» στους Άραβες
Στο επιχειρηματικό μέτωπο απόφαση με ιδιαίτερη σημασία για τη διαδικασία πώλησης της Nova και της United Group θεωρείται το πράσινο φως που έδωσε χθες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την εξαγορά της PPF Telecom Group B.V. (PPF) από την Emirates Telecommunications Group Company (e&).
Η ΕΕ αν και θέτει ορισμένους όρους αποδέχεται την είσοδο αραβικών εταιριών στα ευρωπαϊκά Telecoms.
Υπενθυμίζεται ότι στην διαδικασία πώλησης της Nova και της United Group, εκτός από δύο funds (Searchlight Capital Partners και Warburg Pincus) συμμετέχουν δύο αραβικές εταιρίες, και συγκεκριμένα η σαουδαραβική Saudi Telecom Company (STC) και η e& από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Είναι δεδομένο ότι αν οι μέτοχοι της United καταλήξουν σε συμφωνία με μια από τις δύο – e& ή STC – θα ζητηθεί η έγκριση της εξαγοράς από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και θεωρητικά από τη στιγμή που έδωσε το πράσινο φως στην περίπτωση PPF οι πιθανότητες να πράξει το ίδιο και στην περίπτωση της United έχουν μεγαλώσει.
Το βασικότερο ζήτημα που εξέτασε η ΕΕ είναι το κατά πόσον η e& η οποία με έδρα τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ελέγχεται από την κρατική Επενδυτική Αρχή των Εμιράτων (EIA) έλαβε επιδοτήσεις οι οποίες οδήγησαν σε πραγματικές ή δυνητικές αρνητικές επιπτώσεις στον ανταγωνισμό κατά τη διαδικασία εξαγοράς της PPF Telecom.
