Να αναγνωρίσει αυτοκριτικά όλες τις ευθύνες του, αλλά και να προβάλει όλες τις ιστορικές του συμβολές με, χρονικά τελευταίο, τον αγώνα του για τη διάσωση της χώρας από τον κίνδυνο της ασύντακτης οικονομικής, κοινωνικής και θεσμικής χρεοκοπίας και της εξόδου από το ευρώ και τη φιλελεύθερη Δημοκρατία», υπογράμμισε ο Ευάγγελος Βενιζέλος στο χαιρετισμό του για τα 50 χρόνια από την Ιδρυτική Διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ, στο Ζάππειο.
«Η καμπύλη του ΠΑΣΟΚ είναι η καμπύλη της Μεταπολίτευσης. Γιορτάζοντας τα πενήντα χρόνια του ΠΑΣΟΚ γιορτάζουμε τα πενήντα χρόνια της Μεταπολίτευσης ως περιόδου. Τα γιορτάζουμε με δίκαιη αποτίμηση των θετικών και των αρνητικών, με αναστοχασμό, με το βλέμμα στο μέλλον» είπε ο κ. Βενιζέλος και πρόσθεσε:
«Η διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη ήταν η πρόταση του εθνικού, κοινωνικού και πολιτικού ριζοσπαστισμού που διαμόρφωσε το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα, τις προτεραιότητες και την αισθητική της περιόδου της Μεταπολίτευσης μέχρι την έκρηξη της οικονομικής κρίσης. Ήταν μια απάντηση στην πρόκληση της Ιστορίας την εναρκτήρια στιγμή της Μεταπολίτευσης. Ήταν η πρόταση μιας φιλόδοξης πολιτικής και κοινωνικής αναδιανομής. Μια πρόταση για το κοινωνικό συμβόλαιο της Μεταπολίτευσης».
Απαιτείται νέο κοινωνικό συμβόλαιο
Για τις σημερινές προκλήσεις υπογράμμισε πως «πρέπει να εμφανιστεί ξανά προτείνοντας ενός νέο κοινωνικό συμβόλαιο. Προτείνοντας ενός ολοκληρωμένο σχέδιο για τη χώρα. Πείθοντας ότι μπορεί να το συλλάβει προγραμματικά και να το εφαρμόσει κυβερνητικά. Χωρίς φοβίες για επιμέρους αντιδράσεις, χωρίς ετεροπροσδιορισμούς, συμψηφιστικές ουδετερότητες και ίσες αποστάσεις».
Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επισήμανε πώς η επιδίωξη της αύξησης των ποσοστών πρέπει να μετατραπεί σε στρατηγική πολιτικής ηγεμονίας. «Αυτή όμως προϋποθέτει αυτό το ολοκληρωμένο σχέδιο για την χώρα που απαντά στις αγωνίες μια κοινωνίας κινδύνου και ανασφάλειας. Το ΠΑΣΟΚ τιμά την ιστορία του αλλά δεν είναι το κόμμα της νοσταλγίας, πρέπει να είναι το κόμμα του μέλλοντος » συμπλήρωσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Πρότεινε να απευθυνθεί στο εθνικό ακροατήριο με μια πρόταση που είναι και αφήγηση και συντεταγμένη αλληλουχία πρακτικών κινήσεων :
• σεβασμού και αναβάθμισης των θεσμών της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου
• κοινωνικής συμπερίληψης και όχι απλώς συνοχής
• λειτουργικού και αποτελεσματικού κράτους
• ανταγωνιστικής και ανθεκτικής οικονομίας
• μερίσματος ανάπτυξης για όλους
• Εθνικής στρατηγικής που αντιλαμβάνεται πώς λειτουργεί ο ιστορικός χρόνος. Τα μέτωπα των τελευταίων πενήντα ετών είναι κατά βάθος οι εκκρεμότητες των τελευταίων διακοσίων ετών, καθώς αφορούν την εθνική ολοκλήρωση και ασφάλεια, αλλά και την ευρωπαϊκή και δυτική ταυτότητα.
Όπως είπε αυτός θα ήταν ο ουσιώδης εορτασμός της πεντηκοστής επετείου από την ίδρυση του και η πραγματική επικαιροποίηση της Διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη. «Προέχει βέβαια η ολοκλήρωση της εσωκομματικής διαδικασίας με δέσμευση ενότητας και συστράτευσης, με ειλικρινή και ευθύ πολιτικό και προγραμματικό λόγο, χωρίς πολλά στερεότυπα, κοινοτοπίες και γενικότητες, με πολιτικό πολιτισμό και αίσθηση θεσμικότητας. Με παραταξιακή συνείδηση, κυρίως όμως με συνείδηση ευθύνης απέναντι στην πατρίδα για χάρη της οποίας υπάρχουν και λειτουργούν τα κόμματα ως θεσμοί του δημοκρατικού πολιτεύματος», κατέληξε.
Οι τρείς «ραψωδίες»
Ο κ. Βενιζέλος έκανε λόγο για τρεις «ραψωδίες πασοκικού έπους εξηγώντας:
- Η πρώτη ραψωδία του κεκτημένου της Μεταπολίτευσης με τον Ανδρέα Παπανδρέου
- Η δεύτερη ραψωδία του εκσυγχρονισμού με τον Κώστα Σημίτη
- Η τρίτη ραψωδία της εθνικά και ιστορικά υπεύθυνης διαχείρισης της κρίσης. Των δύσκολων αποφάσεων, του δραματικού πολιτικού και προσωπικού κόστους, των υπαρξιακών διλημμάτων του πολιτικού προσωπικού που έδειξε το μεγαλείο και τα διλήμματα της αντιπροσώπευσης αλλά και την αντίδραση της κοινωνικής βάσης που ήταν δυστυχώς σε μεγάλο ποσοστό επιρρεπής στον λαϊκισμό και τη δημαγωγία, στην αποδοχή του ωμού αντιμνημονιακού ψεύδους.
Οι ασυμμετρίες της περιόδου της οικονομικής κρίσης έχουν οδηγήσει στις τωρινές ασυμμετρίες μιας επιστροφής στην κανονικότητα που εξαγγέλθηκε πρόωρα και δεν συντελέστηκε πλήρως ούτε έχει θωρακιστεί.
Έλεγα πάντα την περίοδο της κρίσης ότι το ΠαΣοΚ θα ανεβεί ξανά μαζί με τη χώρα! Γιατί δεν συνέβη ακόμη αυτό;
Το ΠαΣοΚ πρέπει να υπερασπιστεί και να προβάλλει όλες τις ιστορικές συμβολές του, αναγνωρίζοντας αυτοκριτικά και όλες τις ευθύνες του, αρχίζοντας από το τέλος, από τον αγώνα του για τη διάσωση της χώρας από τον κίνδυνο της ασύντακτης οικονομικής, κοινωνικής και θεσμικής χρεοκοπίας και της εξόδου από το ευρώ, την Ευρώπη και τη φιλελεύθερη δημοκρατία.
