Η δράση του ΚΚΕ με το ξέσπασμα του δεύτερου κύματος της πανδημίας από τον Σεπτέμβριο έως σήμερα και τα καθήκοντα κι ο σχεδιασμός του κόμματος για το αμέσως επόμενο διάστημα αποτυπώνονται σε απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής που δόθηκε στη δημοσιότητα.
«Αμέσως μετά την ανακοίνωση από την κυβέρνηση των νέων περιοριστικών μέτρων λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, το Κόμμα καλύτερα προετοιμασμένο από την προηγούμενη φορά, αναπροσάρμοσε τη δράση του χωρίς να την αναστέλλει. Με συγκεκριμένη βοήθεια και σχέδιο για το τι κάνει το κάθε στέλεχος και όλα τα κομματικά μέλη. Πάρθηκαν ξανά συγκεκριμένα μέτρα για την προστασία από την πανδημία του κορωνοϊού όλου του δυναμικού του Κόμματος και της ΚΝΕ, της εξασφάλισής τους σύμφωνα με τις οδηγίες των ειδικών, υγειονομικών συνθηκών στα γραφεία του Κόμματος, τόσο στη λειτουργία τους, όσο και κατά την παραμονή των συντρόφων. Μέσα σε αυτήν την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, το Κόμμα ανέπτυξε σημαντική παρέμβαση για τα ζητήματα της υγείας και των γενικότερων δικαιωμάτων του λαού: Με τον “Ριζοσπάστη” και άλλους πολλούς τρόπους, όπως με ανακοινώσεις, κοινοβουλευτική δράση, οπτική προπαγάνδα και τηλεδιασκέψεις, συνέχισε να ενημερώνει, να διαφωτίζει, να εξοπλίζει. Μπήκε μπροστά και δεν πέρασαν οι αυταρχικές απαγορεύσεις στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Μπήκε μπροστά στην οργάνωση της απεργίας της 26ης Νοέμβρη» αναφέρει, μεταξύ άλλων, η απόφαση της ΚΕ.
Επίσης, κάνει αναφορά στις οικονομικές εξελίξεις, στην επιδοματική πολιτική της κυβέρνησης σε συνθήκες lockdown, στην επιτάχυνση του ψηφιακού μετασχηματισμού, αλλά και στον εορτασμό της επετείου του Πολυτεχνείου το 2020.
Αναλυτικά, η απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ έχει ως εξής:
«Α. ΒΑΣΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ
1. Πώς προχώρησε ο βασικός μας σχεδιασμός
Η συνεδρίαση της ΚΕ (Σεπτέμβρης του 2020), που προηγήθηκε του νέου κύματος της πανδημίας και των νέων περιοριστικών μέτρων, καθόριζε το πλαίσιο της δουλειάς του Κόμματος. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό και τις κατευθύνσεις της ΚΕ, όλον τον Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη αναπτύχθηκε μια σημαντική πολύμορφη πολιτική δραστηριότητα του Κόμματος και της ΚΝΕ. Ολοκληρώθηκαν με επιτυχία οι Φεστιβαλικές δραστηριότητες και τα κεντρικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Στο ίδιο διάστημα έγινε προετοιμασία στα καθοδηγητικά όργανα και σε ΚΟΒ για τα ζητήματα σχεδιασμού και παρέμβασης στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και συνολικότερα στο λαϊκό κίνημα, για τη διακίνηση του «Ριζοσπάστη» και την Οικονομική Εξόρμηση.
Με την πολιτική δραστηριότητα που αναπτύχθηκε ήρθαμε σε επαφή με ένα μεγάλο μέρος των οπαδών του Κόμματος, άλλων ανθρώπων που συμπορεύονται μαζί μας. Ωστόσο, παραμένει ένα σημαντικό τμήμα του ευρύτερου περίγυρου, με το οποίο δεν έχουμε επαφή για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.
Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε ότι πετύχαμε τον βασικό μας στόχο, της γρήγορης ανασύνταξης του Κόμματος και της ΚΝΕ. Βρεθήκαμε καλύτερα προετοιμασμένοι.
Ξεχωριστή ευθύνη και φροντίδα πρέπει να υπάρξει από τα καθοδηγητικά όργανα και τις ΚΟΒ για τους συντρόφους μέλη της ΚΝΕ, για τις συνεδριάσεις των ΟΒ. Ιδιαίτερο σχέδιο απαιτείται για τους συντρόφους φοιτητές που έχουν φύγει από τον τόπο σπουδών τους, λόγω της μη λειτουργίας των πανεπιστημίων και της εγκατάστασής τους στον τόπο καταγωγής τους.
Αμέσως μετά την ανακοίνωση από την κυβέρνηση των νέων περιοριστικών μέτρων λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, το Κόμμα καλύτερα προετοιμασμένο από την προηγούμενη φορά, αναπροσάρμοσε τη δράση του χωρίς να την αναστέλλει. Με συγκεκριμένη βοήθεια και σχέδιο για το τι κάνει το κάθε στέλεχος και όλα τα κομματικά μέλη. Πάρθηκαν ξανά συγκεκριμένα μέτρα για την προστασία από την πανδημία του κορονοϊού όλου του δυναμικού του Κόμματος και της ΚΝΕ, της εξασφάλισής τους σύμφωνα με τις οδηγίες των ειδικών, υγειονομικών συνθηκών στα γραφεία του Κόμματος, τόσο στη λειτουργία τους όσο και κατά την παραμονή των συντρόφων.
Μέσα σε αυτήν την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, το Κόμμα ανέπτυξε σημαντική παρέμβαση για τα ζητήματα της υγείας και των γενικότερων δικαιωμάτων του λαού: Με τον «Ριζοσπάστη» και άλλους πολλούς τρόπους, όπως με ανακοινώσεις, κοινοβουλευτική δράση, οπτική προπαγάνδα και τηλεδιασκέψεις, συνέχισε να ενημερώνει, να διαφωτίζει, να εξοπλίζει. Μπήκε μπροστά και δεν πέρασαν οι αυταρχικές απαγορεύσεις στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Μπήκε μπροστά στην οργάνωση της απεργίας της 26ης Νοέμβρη.
Η κατάσταση αυτή του εγκλεισμού και των άλλων περιοριστικών μέτρων, σε συνδυασμό με την όξυνση των λαϊκών προβλημάτων και την ένταση της επίθεσης στο σύνολο των δικαιωμάτων του λαού θα συνεχιστεί. Γι’ αυτό πρέπει στη σημερινή συνεδρίαση να εκτιμήσουμε συγκεκριμένα, όσο αυτό είναι δυνατό, να προβλέψουμε τις εξελίξεις για το επόμενο διάστημα και με βάση αυτά να εμπλουτίσουμε και να καθορίσουμε τον βασικό μας σχεδιασμό, ώστε καλύτερα να είναι προετοιμασμένο όλο το Κόμμα, πιο ικανό να δράσει στις συνθήκες του επόμενου διαστήματος.
Επιβεβαιώνεται η εκτίμηση της ΚΕ (Σεπτέμβρης 2020) ότι «η συνολική αμφισβήτηση θα δυναμώνει. Τόσο ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ και συνολικότερα στο αστικό πολιτικό σύστημα, το αστικό κράτος για τη διαχείριση των βασικών προβλημάτων, όσο και απέναντι σε συμμαχίες, όπως το ΝΑΤΟ, η ΕΕ».
Η ΚΕ υπογράμμιζε επίσης:
«Αυτή η αμφισβήτηση όμως θα είναι θολή, φαίνεται ήδη ότι κινείται σε συντηρητική ακόμα και αντιδραστική κατεύθυνση. Ως έναν βαθμό βέβαια, λόγω της ύπαρξης και δράσης του Κόμματος θα συνυπάρχουν αυτά και με αγωνιστικά σκιρτήματα αντίστασης, αφύπνισης, χωρίς να σημαίνει ότι και αυτά θα είναι ολοκληρωμένα, βαθιά. Οσον αφορά στο πολιτικό σύστημα, φαίνεται ότι ήδη δυναμώνει μια δυσαρέσκεια για τη ΝΔ, αρχίζει και χάνει υποστηρικτές. Γεγονός που θα δυναμώνει όσο περνάει ο καιρός με την ανάπτυξη του νέου κύματος πανδημίας, την οικονομική κρίση και τα βάρη που αυτή φέρνει για τη λαϊκή οικογένεια, αλλά και την όξυνση της κατάστασης στην περιοχή, εξαιτίας της προκλητικότητας της τουρκικής αστικής τάξης και των μεγάλων και αξεπέραστων αντιθέσεων και ανταγωνισμών ισχυρών καπιταλιστικών κρατών. Μην υποτιμήσουμε το γεγονός ότι το πιο πιθανό είναι να περάσουμε περίοδο νέων μεγάλων δυσκολιών για την ανάπτυξη της πολιτικής και μαζικής πάλης και εξαιτίας όλων των παραπάνω. Κυρίως λόγω της ίδιας της αβεβαιότητας που προκαλούν οι εξελίξεις, οι οποίες μαζί με την πανδημία και τον εσκεμμένα καλλιεργούμενο φόβο μέσα στον λαό επιτείνουν αυτήν την κατάσταση. Χρειάζεται συνεχής παρακολούθηση των εξελίξεων, πολιτικών, οικονομικών, διεθνών κ.λπ., των διεργασιών που συντελούνται, το τι κάνει ο κρατικός μηχανισμός, αλλά και οι αστικοί θεσμοί, τα πολιτικά κόμματα, όχι μόνο κεντρικά αλλά σε κάθε χώρο, τουλάχιστον εκεί που διαθέτουμε ΚΟΒ ή ΟΒ, ή εκεί που έχουμε οπαδούς, φίλους, συμπορευόμενους μαζί μας. Επομένως, απαιτείται μέσα σε αυτήν την κατάσταση να είναι πιο ανεβασμένος ο ρόλος της πρωτοπορίας, ο ρόλος του Κόμματος, να είμαστε μπροστά σε όλα τα ζητήματα, σε όσο δυνατόν περισσότερους χώρους. Εχει ιδιαίτερη σημασία η συνεχής ιδεολογικοπολιτική θωράκιση όλου του Κόμματος, της ΚΝΕ, του περίγυρου. Γι’ αυτό να δυναμώσει η λειτουργία των οργάνων και των ΚΟΒ, όχι για να περάσουμε σε μια εσωστρέφεια αλλά σε μια έντονη πολιτική δράση, που να περιλαμβάνει όλες τις μορφές που συμβάλλουν στην άνοδο της συμμετοχής και της συσπείρωσης δυνάμεων. Δυναμώνει η ανάγκη να ανέβει η ιδεολογικοπολιτική ικανότητα να απαντάμε σε όλα τα ζητήματα που αφορούν είτε την πανδημία, είτε την οικονομική κρίση, είτε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων κ.ο.κ., από τη δική μας σκοπιά, με βάση τη θεωρία μας και την πολιτική μας πρόταση, να τεκμηριώνεται η ανάγκη αλλαγής, ανατροπής στο επίπεδο της εξουσίας».
Στο διάστημα που σήμερα εξετάζουμε έγιναν προσπάθειες να διαπερνούν τη δουλειά του Κόμματος οι παραπάνω εκτιμήσεις και κατευθύνσεις.
2. Για τις εξελίξεις στην Οικονομία
α) Η εκδήλωση της νέας βαθιάς διεθνούς οικονομικής κρίσης και η φανερή αδυναμία των δημόσιων συστημάτων Υγείας στην αντιμετώπιση της πανδημίας στα ιμπεριαλιστικά κέντρα δείχνουν τον πραγματικό χαρακτήρα και τα όρια του καπιταλιστικού συστήματος, παρά την κυριαρχία του μετά τη νίκη της αντεπανάστασης του 20ού αιώνα.
Οι συνέπειες, που είναι πολύ μεγάλες για την εργατική τάξη σε όλον τον κόσμο, όπως η αύξηση της μακροχρόνιας ανεργίας και του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, η ενίσχυση της σχετικής και απόλυτης εξαθλίωσης, η αδυναμία αξιοποίησης των σύγχρονων επιστημονικών δυνατοτήτων προστασίας της υγείας των λαϊκών στρωμάτων, αναδεικνύουν την όξυνση της βασικής αντίθεσης ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία και γενικότερα του συνόλου των κοινωνικών αντιθέσεων.
Διαψεύδονται οι αρχικές διαβεβαιώσεις και καθησυχαστικές δηλώσεις αστικών επιτελείων και της κυβέρνησης για σύντομη και γρήγορη ανάκαμψη από την κρίση μέσα στο 2021 μαζί με το ξεπέρασμα της πανδημίας.
Η κρίση αυτή, που εκδηλώθηκε στις αρχές του 2020 είναι σχετικά συγχρονισμένη και διεθνής, παρουσιάζει μεγαλύτερο βάθος από την προηγούμενη του 2008 – 2009, το μεγαλύτερο μεταπολεμικά.
Αναδεικνύεται το βασικό καθήκον αποκάλυψης του χαρακτήρα της κρίσης, απέναντι στις αστικές αναλύσεις που προβάλλουν ως βασική αιτία της κρίσης την πανδημία του κορονοϊού και τα μέτρα που υποχρεώθηκαν να πάρουν (όπως αυτά του γενικού ή περιορισμένου lockdown), η οποία πράγματι οδήγησε σε απότομη περιστολή παραγωγικών, μεταφορικών και άλλων οικονομικών δραστηριοτήτων, με ταυτόχρονη σχετική συρρίκνωση της κατανάλωσης.
β) Ασφαλώς η πανδημία έπαιξε ρόλο στο χρόνο και στο βάθος εκδήλωσης της κρίσης, όμως δεν είναι η αιτία της. Λειτούργησε ως καταλύτης στην επιδείνωση της διεθνούς οικονομίας, που είχε ήδη επιβαρυνθεί.
Η συγκεκριμένη αντιμετώπιση της πανδημίας, παρά τις επιμέρους διαφορές μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών, έχει παντού αντιλαϊκό, ταξικό πρόσημο. Τα συγκεκριμένα περιοριστικά μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας (πλήρους ή μερικού lockdown), οι αρνητικές κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες δεν οφείλονται σε έναν «εξωγενή παράγοντα», ανεξάρτητο απ’ τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.
Η θλιβερή κατάσταση των δημόσιων συστημάτων Υγείας (υποδομές, αριθμός ΜΕΘ, ελλείψεις προσωπικού κ.λπ.), τα μεγάλα προβλήματα στον τομέα της πρόληψης της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων, ο χαμηλός βαθμός προστασίας του ίδιου του νοσηλευτικού προσωπικού δεν αποτελούν αναπόφευκτα φυσικά φαινόμενα, αλλά αποτέλεσμα της αστικής πολιτικής στήριξης της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Η εμπορευματοποίηση της Υγείας και του Φαρμάκου χαρακτηρίζει το σύνολο των καπιταλιστικών κρατών. Η αστική πολιτική προσπαθεί μάταια να βρει τη «χρυσή τομή» ανάμεσα στη λήψη αυστηρών υγειονομικών μέτρων και στη στήριξη της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας. Παράλληλα, αντί για τη διεθνή συνεργασία, οξύνεται ο ανταγωνισμός ομίλων και ιμπεριαλιστικών κέντρων σχετικά με τα κατάλληλα εμβόλια και φάρμακα.
Οι αντιθέσεις των κρατών – μελών της ΕΕ, που γεννά ο ανταγωνισμός του μονοπωλιακών ομίλων των αστικών τους τάξεων, οξύνονται παραπέρα. Αιτίες είναι η ενίσχυση της θέσης της Γερμανίας έναντι της Γαλλίας και της Ιταλίας που αυξάνεται στη φάση εκδήλωσης της νέας οικονομικής κρίσης. Λόγω της αντικειμενικής διαφοράς στη δημοσιονομική κατάσταση και στα προβλήματα διαχείρισης του κρατικού χρέους και του ελλείμματος, που οξύνουν τις διαφορές και τις αντιπαραθέσεις για το ποιος θα επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος του κοινού δανεισμού της ΕΕ.
Στο πλαίσιο αυτό έχουν σημασία οι πρόσφατες αποφάσεις της Κομισιόν. Η ΕΕ αποφάσισε, για πρώτη φορά, να προχωρήσει σε κοινό δανεισμό για να στηρίξει σχέδια μεγάλης κρατικής παρέμβασης για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας σε όλα τα κράτη – μέλη μέσω της συγκρότησης του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης. Η ΕΕ αποφάσισε να αναστείλει την εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας την περίοδο 2020 – 2021 και να διαθέσει όχι μόνο δάνεια αλλά και επιχορηγήσεις στα κράτη – μέλη.
Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) ακολουθεί χαλαρή πολιτικήκαι στηρίζει τους τραπεζικούς ομίλους με ένα γιγαντιαίο πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης».
Η συμφωνία για τη συγκρότηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης εντάσσεται μέσα σε αυτό το πλαίσιο.
Η Γαλλία και η «Συμμαχία των κρατών του Νότου» το προβάλλουν ήδη ως ένα ιστορικό βήμα προόδου, απέναντι στις αντιδραστικές θέσεις της «Συμμαχίας των φειδωλών του Βορρά». Η Γερμανία προβάλλει τον συμβιβασμό ως μια προσωρινή προσαρμογή για την αντιμετώπιση μιας μεγάλης έκτακτης ανάγκης, που δεν συνιστά ριζική αλλαγή γραμμής πλεύσης.
Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για πορεία σε αντιδραστική κατεύθυνση. Κάθε βήμα που ενισχύει τη συνοχή της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας της ΕΕ ενισχύει τον πραγματικό αντίπαλο των εργαζομένων, τη δικτατορία του κεφαλαίου.
Εμβάθυνση της ενοποίησης της ΕΕ σημαίνει ενίσχυση των ενιαίων μηχανισμών για την εφαρμογή ενιαίων αντιδραστικών κατευθύνσεων σε βάρος των λαών.
Η εποπτεία για υπερχρεωμένα κράτη – μέλη, όπως η Ελλάδα, θα γίνει πολλαπλή. Δίπλα στο «ευρωπαϊκό εξάμηνο» θα προστεθεί ένας μηχανισμός διαρκούς αξιολόγησης του προγράμματος μεταρρυθμίσεων και δεσμεύσεων. Αυτός θα αποφασίζει αν θα αποδεσμεύονται ή θα παγώνουν τα κονδύλια των περιβόητων επιδοτήσεων.
Για να στηρίξουν την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, τα αστικά επιτελεία σε ΗΠΑ, ΕΕ, Ιαπωνία προχωρούν σε μεγάλη κρατική παρέμβαση, αξιοποιώντας προτάσεις του κεϊνσιανισμού.
γ) Οι προσαρμογές στη διαχείριση της αστικής οικονομικής πολιτικής στις συνθήκες της νέας διεθνούς κρίσης.
Η εκδήλωση της νέας διεθνούς κρίσης και η αντίστοιχη πτώση των νέων ιδιωτικών επενδύσεων οδήγησαν σε αλλαγές και προσαρμογές της αστικής οικονομικής πολιτικής με στόχο την ενθάρρυνσή τους.
Στην Ελλάδα, όπως και στην ΕΕ και διεθνώς, οι κυβερνήσεις και γενικότερα το αστικό πολιτικό σύστημα συγκλίνουν στην υιοθέτηση μεγαλύτερης κρατικής παρέμβασης, επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής και νομισματικής χαλάρωσης, για να στηριχτεί η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.
Από φιλελεύθερες συντηρητικές δυνάμεις, η επιλογή αυτή εμφανίζεται ως η κατάλληλη για την «έκτακτη κατάσταση» της απότομης συρρίκνωσης της παραγωγής και της έλλειψης ιδιωτικών επενδύσεων. Από σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις προβάλλεται ως «προοδευτική στροφή, μετά την αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού». Στη χώρα, τα αστικά κόμματα ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ κρίνουν την κυβερνητική πολιτική της ΝΔ ως μη συνεπή προσαρμογή στην αντίστοιχη ευρωενωσιακή, ενώ τα ίδια παρουσιάζονται ως πιο αυθεντικοί εκφραστές μιας ανάλογης πιο επεκτατικής κρατικής πολιτικής, χωρίς πειστικότητα, αφού βαρύνονται ως διαχειριστές της μνημονιακής διαχείρισης της οικονομικής κρίσης.
Η δυνατότητα της μεγαλύτερης κρατικής παρέμβασης να αμβλύνει τις αρνητικές συνέπειες για τον λαό από το μεγάλο βάθος της κρίσης είναι περιορισμένη. Η όξυνση του ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστικών κέντρων στη διεθνή καπιταλιστική αγορά θέτει αντικειμενικούς περιορισμούς στην επεκτατική δημοσιονομική πολιτική που ακολουθείται σήμερα στην ΕΕ και την Ελλάδα. Η μεγάλη απόκλιση από τους δημοσιονομικούς «στόχους» θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε νέα σκληρά μέτρα, που θα κληθούν να πληρώσουν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Ηδη αυξάνεται η γερμανική πίεση για επαναφορά της εφαρμογής των όρων του Συμφώνου Σταθερότητας μετά το 2021 σχετικά με τον περιορισμό των κρατικών χρεών και των ετήσιων ελλειμμάτων. Το κρατικό χρέος της Ελλάδας ξεπερνά πλέον το 200% του ΑΕΠ και οι δαπάνες εξυπηρέτησής του θα αυξηθούν το επόμενο διάστημα.
Έτσι, αναπαράγεται ο φαύλος κύκλος της άμεσης κρατικής επεκτατικής παρέμβασης για την υποβοήθηση της καπιταλιστικής αναπαραγωγής και τον εκ νέου περιορισμό της προς όφελος της καπιταλιστικής κερδοφορίας, φάση στην οποία πάλι τις συνέπειες πληρώνουν οι εργαζόμενοι.
Η κυβέρνηση της ΝΔ, προκειμένου να αντιμετωπίσει τα προβλήματα, που συνδυαστικά πλήττουν την εγχώρια οικονομία, έλαβε μια σειρά από βραχυπρόθεσμα μέτρα που στηρίχτηκαν σε νέο κρατικό δανεισμό, ο οποίος ξεπέρασε τα 12 δισ. ευρώ, και στην αξιοποίηση των «ματωμένων πλεονασμάτων» της προηγούμενης περιόδου, προετοιμάζοντας παράλληλα ένα μεγάλο «πακέτο» χρηματοδότησης της καπιταλιστικής οικονομίας, με τη μερίδα του λέοντος «των μέτρων στήριξης» να κατευθύνεται στην ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων.
Η μεσοπρόθεσμη πολιτική της κυβέρνησης, που κοστολογείται σε 70 δισ. ευρώ περίπου αποτελεί την ελληνική εκδοχή της ευρωενωσιακής «απάντησης» στη νέα κρίση που αφορά πλέον όλες τις οικονομίες της ΕΕ. Στοχεύει κυρίως στη στήριξη των επενδύσεων στην «πράσινη» και ψηφιακή μετάβαση, αποδεικνύοντας ότι το πρόβλημα αναπαραγωγής στην Ελλάδα αλλά και στην ΕΕ είναι πολύ βαθύτερο από τις συνέπειες της πανδημίας, αφού ως κύρια λύση αναγορεύεται ο «πράσινος και ψηφιακός μετασχηματισμός της ευρωενωσιακής οικονομίας».
Το πακέτο χρηματοδότησης της ΕΕ και η συμμετοχή της Ελλάδας στο Ταμείο Ανάκαμψης είναι συνδεδεμένο με ένα εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο, που θα καθορίζει τις μεταρρυθμιστικές και επενδυτικές προτεραιότητες έως το 2026, το οποίο θα πρέπει να υποβάλει κάθε κράτος – μέλος και αποτελεί προϋπόθεση για να προχωρήσει η εκταμίευση της χρηματοδότησης. Το σχέδιο ευθυγραμμίζεται τόσο με το σχεδίασμα και τις προτεραιότητες της ΕΕ όσο και με τις απαιτήσεις του εγχώριου κεφαλαίου. Το μεγαλύτερο μέρος της χρηματοδότησης θα αξιοποιηθεί για την υλοποίηση μεγάλων επενδυτικών έργων «πράσινης» ανάπτυξης (τουλάχιστον 37%) και προώθησης νέων ψηφιακών λύσεων (τουλάχιστον 20%). Ήδη το επόμενο διάστημα αναμένεται η δημοπράτηση για το φάσμα του 5G, ενώ έχει ανακοινωθεί η επένδυση της «Microsoft» στην Αττική.
Η αστική πολιτική της «εξωστρέφειας» της εγχώριας οικονομίας, δηλαδή της πιο άμεσης οργανικής σύνδεσης της αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής με τη διεθνή καπιταλιστική αγορά, θα την καταστήσει ακόμα πιο ευάλωτη σε μια νέα διεθνή κρίση.
Η «εξωστρέφεια» του εγχώριου κεφαλαίου εναρμονίζεται με το βαθμό διεθνοποίησης της παγκόσμιας καπιταλιστικής αγοράς, τις αυξανόμενες αλληλεξαρτήσεις, τον ιστορικό προσανατολισμό που έχει στις διεθνείς μεταφορές, στον διεθνή τουρισμό και σε ανάλογους μεταποιητικούς κλάδους (Τρόφιμα, Ποτά, Μεταλλουργία κ.ά.).
δ) Η επιδοματική πολιτική της κυβέρνησης σε συνθήκες lockdown.
Η κυβέρνηση, στις συνθήκες lockdown, πήρε και ορισμένα μέτρα έκτακτης επιδότησης των μακροχρόνιων ανέργων, παράτασης του χρόνου καταβολής του επιδόματος ανεργίας, συγκράτησης του εργατικού – λαϊκού εισοδήματος μπροστά στο ενδεχόμενο απότομης – μεγάλης συρρίκνωσής του και ανέλεγκτης αύξησης της ανεργίας.
Ωστόσο, ένα τμήμα των μέτρων αυτών (επιδόματα, αναστολές πληρωμών και εισφορών χωρίς τη διαγραφή μέρους τους κ.λπ.) έχουν καθαρά προσωρινό χαρακτήρα, αφού μετατοπίζουν τον βασικό όγκο των οφειλών αυτών στο μέλλον, καθιστώντας τες ουσιαστικά μη διαχειρίσιμες.
Ένα άλλο τμήμα αυτών π.χ. οι «αποζημιώσεις ειδικού σκοπού», η επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών ήταν στην πραγματικότητα στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων, με το κράτος να αναλαμβάνει μεγάλο μέρος της μισθολογικής δαπάνης κατά την περίοδο περιορισμού ή της διακοπής της λειτουργίας τους. Επίσης, η χρηματοδότηση των δόσεων των στεγαστικών δανείων μέχρι και 80% συνέβαλε στην προστασία της ρευστότητας των τραπεζών και στην αποφυγή της δημιουργίας νέων «κόκκινων» δανείων.
Αντίστοιχα, ορισμένα μέτρα στήριξης των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων – π.χ. προγράμματα επιστρεπτέας προκαταβολής – υπηρετούν διπλό σκοπό. Επιδιώκουν να στηρίζουν ένα πιο δυναμικό τμήμα μικρομεσαίων που έχει πληγεί αυτήν την περίοδο, προσφέροντας ορισμένη ρευστότητα και, από την άλλη, να περιορίσουν σε έναν βαθμό τα εκτεταμένα αδιέξοδα και το ενδεχόμενο άμεσων μαζικών λουκέτων στις μικρές επιχειρήσεις που απασχολούν περιστασιακά ή και καθόλου προσωπικό.
ε) Η επιτάχυνση του ψηφιακού μετασχηματισμού.
Η εκδήλωση της πανδημίας αξιοποιήθηκε από την κυβέρνηση ως ευκαιρία για να επιταχυνθεί το σχέδιο ψηφιακού μετασχηματισμού της οικονομίας. Στην κατεύθυνση αυτή προχώρησε ο ψηφιακός μετασχηματισμός λειτουργιών της κρατικής διοίκησης, απορροφήθηκαν ευρωενωσιακά κονδύλια για την προώθηση επενδύσεων σε ψηφιακές υποδομές, έγινε υποχρεωτική ψηφιοποίηση σε σειρά από πτυχές της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, ενώ το φθηνό και εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό στις νέες τεχνολογίες έχει καταστήσει τη χώρα και πεδίο κάποιων επενδύσεων παραγωγής σχετικών τεχνολογικών εμπορευμάτων και υπηρεσιών. Ταυτόχρονα, ο ψηφιακός εκσυγχρονισμός στο πλαίσιο της καπιταλιστικής οικονομίας και ο ψηφιακός μετασχηματισμός των κρατικών λειτουργών αξιοποιούνται για την προώθηση της εντατικοποίησης της εργασίας και την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης (π.χ. τηλεργασία) και αυξάνουν τις δυνατότητες παρακολούθησης και καταστολής του λαού.
3. Ορισμένες εξελίξεις στην περιοχή Αν. Μεσογείου, Μ. Ανατολής, Β. Αφρικής
Στο έδαφος της νέας διεθνούς κρίσης δυναμώνει ο ανταγωνισμός μεταξύ ιμπεριαλιστικών συμμαχιών αλλά και μεταξύ καπιταλιστικών κρατών στο εσωτερικό των συμμαχιών για τον έλεγχο των αγορών, ενεργειακών πηγών και δρόμων μεταφοράς, αναδεικνύοντας εστίες κινδύνου πολεμικής αναμέτρησης από την Ανατολική Μεσόγειο έως την Αρκτική.
Στην Ολομέλεια της ΚΕ του Σεπτέμβρη και τη σχετική Ανακοίνωση – Κάλεσμα αναλύονται οι εξελίξεις στην περιοχή μας, επισημαίνονται οι τάσεις που τις διαπερνούν και τίθενται η κατεύθυνση και το πλαίσιο πάλης του Κόμματος. Το κείμενο αυτό αποτελεί εφόδιο για τη δουλειά μας και την επόμενη περίοδο.
Στο πλαίσιο της όξυνσης του ανταγωνισμού των αστικών τάξεων της Τουρκίας και της Ελλάδας συνεχίζεται η τουρκική επιθετικότητα και απαιτείται συνεχής παρακολούθηση της κατάστασης στην Α. Μεσόγειο και το Αιγαίο.
Η αποχώρηση του «Ορούτς Ρέις» από την περιοχή του Καστελόριζου στις 29 Νοέμβρη συνιστά ελιγμό μπροστά στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, στην οποία η ελληνική και η κυπριακή κυβέρνηση προτίθενται να θέσουν ζήτημα επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία. Σχετίζεται με τα παζάρια μεταξύ ΕΕ – Τουρκίας για την αναθεώρηση της τελωνειακής ένωσης και τη συμφωνία για το Μεταναστευτικό – Προσφυγικό, την ενδυνάμωση των οικονομικών σχέσεων μεταξύ των δύο πλευρών και αφορά προσαρμογές της πολιτικής της τουρκικής ηγεσίας ενόψει της προεδρίας Μπάιντεν στις ΗΠΑ.
Σε κάθε περίπτωση, είναι υπαρκτός ο κίνδυνος συνέχισης των ερευνών τόσο στην περιοχή του Καστελόριζου όσο και δυτικά του 28ου μεσημβρινού, δυτικά της Ρόδου και σε θαλάσσιες περιοχές που καλύπτουν η συμφωνία Ελλάδας – Αιγύπτου και το αποκαλούμενο Τουρκολιβυκό Σύμφωνο. Είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο αποστολής τουρκικού γεωτρύπανου στην περιοχή, που θα τροφοδοτήσει την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Σε συνθήκες συνέχισης των τουρκικών γεωτρήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ, ανοίγματος της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου και της προβολής της θέσης περί «δύο κρατών», που θέτουν η τουρκική και τουρκοκυπριακή ηγεσία, εντείνονται οι κινήσεις για επανέναρξη των συνομιλιών για το κυπριακό πρόβλημα και ετοιμάζεται το έδαφος για συμβιβασμούς ανάμεσα σε λύση που κινείται γύρω από τη Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία και τα «δύο κράτη», σε διχοτομική κατεύθυνση.
Οι παραπάνω εξελίξεις συνδέονται με τους γενικότερους στόχους των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ και ΕΕ για την υλοποίηση σχεδίου συνεκμετάλλευσης θαλάσσιων ζωνών στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο, που θα περιπλέξει παραπέρα την κατάσταση.
Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει και κλιμακώνει τις κινήσεις βαθύτερης εμπλοκής της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Προετοιμάζει την ενίσχυση και την επέκταση της συμφωνίας με τις ΗΠΑ για τις αμερικανικές βάσεις και υποδομές στην Ελλάδα και έχει αποφασίσει τη συμμετοχή σε ευρωατλαντικές στρατιωτικές αποστολές στο εξωτερικό, π.χ. στο Μάλι, στο πλευρό των γαλλικών δυνάμεων στην περιοχή της Αφρικής.
Η πρόσφατη συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ως συνέχεια αυτών με την Αίγυπτο, το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία (π.χ. για την αποστολή «Πάτριοτ»), εμπλέκει παραπέρα τη χώρα στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς στην περιοχή του Περσικού Κόλπου κατά του Ιράν και επιδρά στην όξυνση του ανταγωνισμού με την τουρκική κυβέρνηση, που ενισχύει τις σχέσεις της με το Κατάρ.
Παρακολουθούμε επίσης τις εξελίξεις:
• Στη Συρία, στη Λιβύη και το Παλαιστινιακό όπου προωθούνται γενικότερες ιμπεριαλιστικές διευθετήσεις.
• Στα Βαλκάνια, τη συμφωνία Ελλάδας – Αλβανίας για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών στο Ιόνιο και την προσφυγή στη Χάγη.
• Στον Καύκασο, μετά τη συμφωνία Αρμενίας – Αζερμπαϊτζάν με την παρέμβαση της Ρωσίας και την εμπλοκή της Τουρκίας.
4. Οι τρέχουσες εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις
Μπορούμε να πούμε ότι η αμφισβήτηση έχει βαθύνει με όλα τα αντιφατικά στοιχεία που τη χαρακτηρίζουν, ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα του δευτέρου κύματος της πανδημίας. Η ΝΔ φαίνεται πιο φανερά πλέον να έχει μια πιο αξιοσημείωτη φθορά. Ωστόσο, αντέχει ακόμη. Ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τώρα δεν φαίνεται να κερδίζει κάτι πιο αξιοπρόσεκτο απ’ τη φθορά της ΝΔ. Σήμερα, όπως και στο πρώτο κύμα, συνυπάρχουν περισσότερο ο φόβος από την πανδημία και η αβεβαιότητα για το μέλλον μαζί με αγανάκτηση. Παγιδεύεται όμως αυτή η αγανάκτηση μέσα στη λανθασμένη άποψη που καλλιεργείται σκόπιμα και συστηματικά ότι για την κατάσταση φταίει η πανδημία και εκτονώνεται με την προσδοκία ότι όταν ξεπεραστεί θα επανέλθει στην προηγούμενη κατάσταση.
Ωστόσο, ένας κόσμος προβληματίζεται πιο ριζοσπαστικά και φαίνεται ότι ψάχνει να βρει στήριγμα στο Κόμμα. Αυτό φάνηκε κατά κάποιον τρόπο στις πρωτοβουλίες και κινητοποιήσεις για τη δίκη της ΧΑ, σε άλλες δραστηριότητες, στο κείμενο του Κόμματος για το μάζεμα υπογραφών για τα λαϊκά προβλήματα, αλλά και για την άρση της απαγόρευσης της συγκέντρωσης για το Πολυτεχνείο. Επίσης, φάνηκε σε ορισμένες αρχαιρεσίες σωματείων και σε πρωτοβουλίες που ανέπτυξαν οι δυνάμεις μας στο πλαίσιο του κινήματος.
Η ΝΔ αναπτύσσει δραστηριότητα, αξιοποιώντας τον κρατικό μηχανισμό, τις Περιφέρειες και τους δήμους, τους βουλευτές μέσα κυρίως από διάφορα κρατικά και ευρωενωσιακά προγράμματα όπως: Για τη διαχείριση των συνεπειών της πανδημίας, για τη στήριξη των επιχειρήσεων, των μικρομεσαίων, της προώθησης μεταρρυθμίσεων σε διάφορους τομείς της οικονομίας. Είναι σε άμεση συνεργασία με την εργοδοσία, κάνει ειδική δουλειά σε ΕΒΕ και σ’ άλλα μεσαία στρώματα, σε αγρότες. Στις γραμμές των οπαδών της υπάρχει έντονος προβληματισμός, αλλά ταυτόχρονα είναι πιο εμφανής η επίδραση διάφορων συντηρητικών αντιλήψεων για όλα τα ζητήματα. Επίδραση ασκούν και τα ακροδεξιά στοιχεία που υπάρχουν και δρουν στις γραμμές της ή δρουν παράπλευρα. Ωστόσο, πρέπει να πούμε ότι υπάρχει ένας κόσμος, κυρίως εργαζόμενοι που παρακολουθούν τη δραστηριότητα του Κόμματος και δηλώνουν ότι εκτιμούν τη συνέπεια και τη δράση του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, το τελευταίο ιδιαίτερα διάστημα, σε κεντρικό επίπεδο και κυρίως με τον Αλ. Τσίπρα έχει εντείνει τη δράση του. Μια κινητικότητα εμφανίζουν οι βουλευτές του. Εχει διευρυνθεί αντικειμενικά, λόγω της πολιτικής της ΝΔ, το έδαφος για να δουλεύουν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, με άξονα μια άλλη πολιτική διαχείρισης, δήθεν πιο φιλολαϊκή και να καλλιεργούν αυταπάτες. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει ένας κόσμος που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ και τώρα εκδηλώνει και δηλώνει ότι εκτιμά τις πρωτοβουλίες και τη δράση του Κόμματος για τα λαϊκά προβλήματα, για τη ΧΑ, για το Πολυτεχνείο κ.ά. Εχει μεγάλη σημασία η προσέγγιση αυτών των ανθρώπων.
Η όξυνση της αντιπαράθεσης με τον ΣΥΡΙΖΑ και την πολιτική του είναι προϋπόθεση, για να ξεκολλάει ένα υγιές τμήμα από τον σοσιαλδημοκρατικό βούρκο και να έρχεται προς τις θέσεις του Κόμματός μας. Αυτό απαιτεί η αντιπαράθεση να διεξάγεται εύστοχα, τεκμηριωμένα και αποδεικτικά. Απαιτεί ετοιμότητα και ιδεολογική και πολιτική επαγρύπνηση στην επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ να καλλιεργήσει το έδαφος και τη συζήτηση και με αφορμή τις υπογραφές για την απαγόρευση, για σύναψη δημοκρατικών, αντιδεξιών ή προοδευτικών μετώπων απέναντι στη ΝΔ. Αλλωστε, η πολιτική του και ο ρόλος που έχει αναλάβει στην εξυπηρέτηση των επιδιώξεων της αστικής τάξης είναι αυτά που τον οδηγούν να ζητάει υπουργούς κοινής αποδοχής με τη ΝΔ και πεδίο εθνικής συνεννόησης, για να μην απειληθούν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων. Υπάρχει, επίσης, κόσμος που προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ και δεν βλέπει με καλό μάτι τη συναίνεση της ηγεσίας του στην κυβέρνηση, ενώ ένα συνδικαλιστικό κομμάτι διαφωνεί με τη στάση που κρατάει η ΓΣΕΕ. Δυνατότητες υπάρχουν για ορισμένες περιπτώσεις που επηρεάζονται από τον χώρο του οπορτουνισμού.
Τα Όργανα και οι ΚΟΒ πρέπει συστηματικά να αντιμετωπίζουν τη δράση των φασιστικών και ακροδεξιών ομάδων και οργανώσεων.
Ξεχωρίζουμε ορισμένα κύρια ζητήματα όπου πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας περισσότερο.
Το Κόμμα έδειξε ετοιμότητα και πρωτοβουλία. Οι ΚΟ έδρασαν πρωτοπόρα για λαϊκά προβλήματα που οξύνθηκαν:
‣ Για τα ζητήματα της Υγείας, στα οποία δώσαμε προτεραιότητα.
‣ Για τα θέματα της Εκπαίδευσης με τις μεγάλες μαθητικές κινητοποιήσεις και τον συντονισμό της δράσης τους και με εκπαιδευτικούς και γονείς σε όλη τη χώρα.
‣ Για τα ζητήματα του Πολιτισμού με μαζικές δράσεις και συσπείρωση καλλιτεχνών.
‣ Για το Προσφυγικό, εκεί που οξύνθηκαν απότομα τα προβλήματα στη Λέσβο, με το κάψιμο της δομής στη Μόρια.
‣ Για τις πλημμύρες στην Καρδίτσα.
‣ Για τους σεισμούς στη Σάμο, κ.ά.
Ήταν σε όλα αυτά εμφανής η ευρύτερη αποδοχή των πρωτοβουλιών του Κόμματος, τόσο στη σύσκεψη στην Καρδίτσα με την παρουσία φορέων όσο και στη Λέσβο και τη Σάμο στα κλιμάκια των στελεχών και βουλευτών του Κόμματος που περιόδευσαν.
Σημαντικές ήταν οι δραστηριότητες για τη δίκη της ΧΑ: Με τη συμμετοχή στην κινητοποίηση στο Εφετείο, με την εκδήλωση στο Κερατσίνι για την παρουσίαση της έκδοσης της ΣΕ για τη δίκη της ΧΑ. Υπήρξε γενικότερη αναγνώριση της συμβολής και του ρόλου του Κόμματος, με ενδεικτική τη συμμετοχή όλων των δικηγόρων της Πολιτικής Αγωγής. Είχε προηγηθεί η καταδικαστική απόφαση του Δικαστηρίου που δικαιολογημένα έδωσε ικανοποίηση σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Ταυτόχρονα, έφερε μούδιασμα σε οπαδούς της ΧΑ και άλλα φασιστικά και ακροδεξιά στοιχεία.
Ήταν σωστή η πρωτοβουλία του Κόμματος και η προσπάθεια που συνεχίζεται για το μάζεμα υπογραφών. Φαίνεται ότι όπου απευθυνόμαστε, πέρα από τους κοντινούς οπαδούς και σε αυτούς που συμπορεύονται με το Κόμμα, αλλά και σε ευρύτερο κόσμο, πρέπει να συνεχίσουμε πιο τολμηρά.
Β. ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2020
Όλο το προηγούμενο διάστημα η κυβέρνηση της ΝΔ έδειξε τις προθέσεις της, να εκφράσει την ανάγκη της αστικής τάξης στις σημερινές συνθήκες για ενίσχυση και θωράκιση του κατασταλτικού μηχανισμού του αστικού κράτους, τον περιορισμό της λαϊκής κινητοποίησης και της δράσης του κινήματος. Βεβαίως και σε αυτήν την περίπτωση συνεχίζει το έργο όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, όμως είναι φανερό ότι γίνεται μια προσπάθεια να πάει ένα βήμα παραπέρα. Αυτό φάνηκε από τον νόμο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, από τους σχεδιασμούς και τα νομοσχέδια για τη συνδικαλιστική δράση. Ήταν καθαρό ότι στις προθέσεις της ήταν και είναι να αξιοποιήσει τις συνθήκες της πανδημίας, τους περιορισμούς που υπάρχουν στις μετακινήσεις, τις συναθροίσεις κ.λπ. ενάντια στο κίνημα.
Μέτρα έντασης της κρατικής καταστολής και του αυταρχισμού παίρνονται σε όλα τα κράτη – μέλη της ΕΕ, όπως στη Γαλλία ή την Ιταλία, με στόχο την προληπτική θωράκιση του συστήματος από την αυξανόμενη κοινωνική δυσαρέσκεια.
Άνοιξε από την πρώτη περίοδο της καραντίνας η συζήτηση, αν οι περιορισμοί αφορούν ή όχι την πολιτική και συνδικαλιστική δράση. Δόθηκε με την παρέμβασή μας το στίγμα ότι παρά τις ιδιαίτερες συνθήκες και τις αναγκαίες προσαρμογές, το κίνημα δεν μπαίνει στον γύψο, συνεχίζει και αναπτύσσει τη δράση του. Η κινητοποίηση της Πρωτομαγιάς αιφνιδίασε την κυβέρνηση, παρά τις προσπάθειες να αποτρέψει την πραγματοποίησή της, επίσης συνέπεσε με μια περίοδο που προσανατολιζόταν στο «άνοιγμα» του Τουρισμού μπροστά στο καλοκαίρι, αυτό τη δυσκόλεψε παρά τις επιθέσεις που υπήρχαν και τότε από μερίδα του κυβερνητικού Τύπου.
Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση, αξιοποιώντας και τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστικών κομμάτων, προσπάθησε και προσπαθεί να διαμορφώσει ένα κλίμα «εθνικής συνεννόησης απέναντι στις μεγάλες έκτακτες συνθήκες», εστιάζοντας στα ζητήματα της πανδημίας, των εξελίξεων στα Ελληνοτουρκικά και της ενεργού συμμετοχής στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή.
Εδώ υπάρχει αντικειμενικά και μια αντιφατικότητα στην κυβερνητική πολιτική, που εκφράζεται και από διαφοροποιήσεις που υπάρχουν σε στελέχη της ΝΔ και σε σχετική αρθρογραφία. Είναι αντιφατικός και δύσκολος ο συνδυασμός της πολιτικής ενίσχυσης της καταστολής και ταυτόχρονα της εξασφάλισης της «κοινωνικής και πολιτικής συναίνεσης».
Στις συνθήκες του δεύτερου κύματος της πανδημίας, η κυβέρνηση είναι σαφώς σε πολύ πιο δύσκολη θέση απ’ ό,τι την περίοδο της άνοιξης, γεγονός που φαίνεται ακόμα και σε δημοσκοπικά στοιχεία. Η κατάσταση στα σχολεία, στα ΜΜΜ, στα νοσοκομεία και τους χώρους δουλειάς, σε συνδυασμό με τη δυσκολία της κυβέρνησης να διαχειριστεί την κατάσταση μετά το άνοιγμα του Τουρισμού έχει δυναμώσει τη δυσαρέσκεια και την αμφισβήτηση της κυβερνητικής πολιτικής.
Από την αρχή του φθινοπώρου έγινε προσπάθεια να συκοφαντηθούν αγωνιστικές κινητοποιήσεις πρώτα απ’ όλα των μαθητών, έγινε «σκληρή» αντιμετώπιση λαϊκών κινητοποιήσεων, εφαρμόζοντας τον νόμο για τις διαδηλώσεις, ενώ ξεκίνησε, στην αρχή πιο δειλά και πιο περιθωριακά με αφορμή και τη μεγάλη κινητοποίηση για τη δίκη της ΧΑ, να διατυπώνονται απόψεις για το αν είναι δυνατόν σε τέτοιες συνθήκες να πραγματοποιούνται διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις. H προσπάθεια, η αγανάκτηση και η δυσαρέσκεια να διοχετευθούν μαζικά σε «κίνημα αρνητών του κορονοϊού», όπως έχει γίνει σε άλλες χώρες όπου κυριαρχούν ακροδεξιά στοιχεία και που θα διευκόλυναν την κυβέρνηση και το κράτος, δεν περπάτησε.
Από ένα τμήμα των αστικών αναλύσεων τίθεται το ζήτημα ότι τώρα μετά από τη φυλάκιση της ΧΑ πρέπει να καλυφθεί πολιτικά ο ακροδεξιός χώρος που έχει μείνει άστεγος πολιτικά. Τίθεται ο προβληματισμός αν μπορεί η ΝΔ να απορροφήσει αυτόν τον χώρο ή η Ελληνική Λύση του Βελόπουλου, αλλά ανοίγουν και οι προβληματισμοί για νέα σχήματα στον χώρο.
Ταυτόχρονα, ενισχύονται και αστικοί προβληματισμοί για το κέρδισμα του «κέντρου» από τη ΝΔ, ώστε να εξασφαλίσει την επόμενη κυβερνητική αυτοδυναμία.
Μετά την ολοκλήρωση της δίκης της Χρυσής Αυγής, ξεκίνησε η συζήτηση από διάφορες αστικές φωνές ότι τώρα ήρθε η ώρα να ξεμπερδέψουμε με το «άλλο άκρο» με τις «εγκληματικές οργανώσεις της αριστεράς». Η προβοκάτσια στην ΑΣΟΕΕ, με την επίθεση αναρχοαυτόνομων στον πρύτανη και τα γνωστά επακόλουθα, έδωσε μια καλή αφορμή να δυναμώσει η συζήτηση περί δύο άκρων όχι μόνο στην ιστορική του πλευρά – που και αυτή συνεχίστηκε με αφορμή και την επέτειο από την πτώση του τείχους του Βερολίνου – αλλά και στη σύγχρονη διάστασή του.
Με αφορμή αυτό το γεγονός, άνοιξε από νωρίς η συζήτηση για το τι θα γίνει μπροστά στο Πολυτεχνείο.
Ξεδιπλώθηκε προληπτικά η κυβερνητική προπαγάνδα, εστιάζοντας στο ζήτημα των υγειονομικών μέτρων, της προστασίας της υγείας, των εξελίξεων με την πανδημία και έγινε προσπάθεια να εμφανιστεί ως δεδομένο ότι δεν θα υπάρξει εορτασμός. Οσο πέρναγαν οι μέρες και φαινόταν ότι το Κόμμα και το εργατικό – λαϊκό κίνημα προσανατολίζονταν στην πραγματοποίηση εκδηλώσεων για το Πολυτεχνείο δυνάμωνε και η προπαγάνδα που βεβαίως άρχισε να παίρνει και άλλα χαρακτηριστικά. Αρχισε να αναπτύσσεται μια αρθρογραφία σχετικά με το «τι νόημα μπορεί να έχει σήμερα μια πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία», το ότι «σήμερα δεν έχουμε χούντα», «δεν υπάρχει επικαιρότητα του νοήματος» κ.λπ. Επαναφέροντας, δηλαδή, τα γνωστά επιχειρήματα με τα οποία εδώ και χρόνια επιτίθενται στις εκδηλώσεις του Πολυτεχνείου. Ταυτόχρονα, δεν έλειψαν και τοποθετήσεις από αστικές εφημερίδες που θυμήθηκαν την «Πανσπουδαστική Νο 8» και αναρωτιόνταν «τι δουλειά έχει το ΚΚΕ με το Πολυτεχνείο, αφού το είχε καταδικάσει και στη συνέχεια το καπηλεύτηκε» κ.λπ.
Οι απειλές και οι προειδοποιήσεις από την πλευρά της κυβέρνησης κορυφώθηκαν μια βδομάδα πριν από τις 17 Νοέμβρη και εκδηλώθηκαν και μέσα στη Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών με τη γνωστή τοποθέτηση του Μητσοτάκη, που ουσιαστικά καλούσε το Κόμμα να δηλώσει ότι δεν πρόκειται να πραγματοποιήσει εκδηλώσεις την 17η Νοέμβρη.
Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι ήταν χαρακτηριστική η αφωνία του ΣΥΡΙΖΑ εκείνη την περίοδο αλλά και μέσα στη Βουλή γι’ αυτό το ζήτημα. Στην ίδια συζήτηση, μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε και σε συγκεκριμένη πρόταση για κοινής αποδοχής υπουργό Υγείας, προτείνοντας την Αθηνά Λινού καθηγήτρια Ιατρικής.
Ως Κόμμα σωστά δώσαμε την ιδεολογικοπολιτική διαπάλη γύρω από τον άξονα ότι:
‣ Οι λαϊκές κινητοποιήσεις δεν μπαίνουν σε καραντίνα, δεν πρόκειται και δεν μπορούν να σταματήσουν, αλλά ότι μπορούν και πρέπει να πραγματοποιούνται με τις κατάλληλες προσαρμογές, παίρνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, αποστάσεις, μάσκες, έλεγχος στη συμμετοχή κ.λπ.
‣ Αναδείξαμε ότι υπάρχει πείρα από τέτοιες κινητοποιήσεις, όπως αυτή της Πρωτομαγιάς αλλά και άλλες.
‣ Επισημάναμε ότι το ζήτημα για την κυβέρνηση δεν είναι η προστασία της υγείας, αυτό είναι πρόσχημα, στόχος είναι ο περιορισμός των εργατικών – λαϊκών κινητοποιήσεων, να βάλει στον γύψο το κίνημα και την πολιτική δράση σε συνθήκες όπου αναδεικνύονται τα αδιέξοδα στη διαχείριση της πανδημίας ως αποτέλεσμα της πολιτικής που έχει ως κριτήριο τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και όχι την υγεία του λαού, αλλά και συνθήκες όπου προωθούνται νέες αντεργατικές μεταρρυθμίσεις και δυναμώνει η εμπλοκή σε αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή και τα σενάρια ιμπεριαλιστικών διευθετήσεων με την Τουρκία υπό ΝΑΤΟική αιγίδα.
‣ Οτι οι εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο έχουν και συμβολικό αλλά και ουσιαστικό χαρακτήρα, αποτελούν σταθμό του αγώνα για τις σύγχρονες λαϊκές διεκδικήσεις.
‣ Ταυτόχρονα, έγκαιρα αναδείξαμε τον πολύμορφο χαρακτήρα που μπορούν να πάρουν οι εκδηλώσεις.
Το επόμενο βήμα της κυβέρνησης ήταν η γνωστή απόφαση για τη γενική απαγόρευση των συναθροίσεων πέραν των 3 ατόμων. Στην απόφαση αυτή αντιδράσαμε αμέσως ως Κόμμα και πήραμε πρωτοβουλίες για τη μαζική καταδίκη από φορείς, σωματεία κ.λπ. Ταυτόχρονα, πήραμε και πρωτοβουλία συλλογής υπογραφών για την καταδίκη αυτής της απόφασης. Η κίνηση αυτή ήταν σωστή, διευκόλυνε την προσπάθεια που κάναμε να γίνει μαζική καταδίκη της κυβερνητικής απόφασης και ουσιαστικά αχρήστευε την κυβερνητική επιχειρηματολογία περί υγειονομικών μέτρων. Σε αυτήν την πρωτοβουλία καταδίκης της απόφασης γενικής απαγόρευσης των συναθροίσεων συντάχθηκαν άνθρωποι από όλο το πολιτικό φάσμα καθώς και με απόφασή τους ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΜέΡΑ25, ενώ αρνήθηκε να συνταχθεί το ΚΙΝΑΛ.
Οπωσδήποτε δεν είναι πρώτη ή μοναδική φορά, που σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα μπορεί να υπάρξει κοινή στάση του ΚΚΕ με άλλα κόμματα είτε στη Βουλή, είτε σε όργανα της Τοπικής Διοίκησης, είτε στο κίνημα.
Η προσπάθεια που έγινε και γίνεται από δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και του οπορτουνισμού και τη σχετική αρθρογραφία να δώσουν σε αυτήν την κίνηση άλλες διαστάσεις είναι καθαρό ότι δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Η όποια σύμπτωση δυνάμεων του ΚΚΕ με άλλες δυνάμεις στο κίνημα, στα σωματεία, στους συλλόγους γύρω από στόχους, αιτήματα, διεκδικήσεις και κινητοποιήσεις δεν συνιστά κανενός είδους «ενιαίο μέτωπο», δεν αφήνει στην άκρη τη διαπάλη για τον προσανατολισμό του κινήματος. Πολύ περισσότερο, οι εκκλήσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για κοινή δράση «πολιτικών δυνάμεων της αριστεράς» με μια ατζέντα θεμάτων που περιλαμβάνει τα δημοκρατικά δικαιώματα, την υγεία κ.λπ. στην ουσία αποσκοπεί στο να ξεπλυθούν οι δικές τους ευθύνες σε σχέση με αυτά τα ζητήματα.
Αντίθετα, αποδεικνύεται η ανάγκη να συνεχίσουμε και να ενισχύσουμε το μέτωπο απέναντι σε αυτές τις δυνάμεις και στην βασική επιδίωξή τους με όλες τις παραλλαγές η όποια λαϊκή διαμαρτυρία και αγωνιστική διάθεση να μεταφραστούν σε μια «αντιδεξιά κατεύθυνση», που θα καλλιεργήσουν το έδαφος για μια κυβερνητική εναλλαγή είτε στο όνομα της αριστερής ή προοδευτικής διακυβέρνησης. Αλλά και ειδικότερα, το μέτωπό μας πρέπει να εστιάζει και σε προτάσεις και θέσεις αυτών των δυνάμεων – ειδικότερα του ΣΥΡΙΖΑ και του Μέρα25 – κεϊνσιανού ή νεοκεϊνσιανού χαρακτήρα όσον αφορά την οικονομική πολιτική ιδιαίτερα με αφορμή το «Σχέδιο Πισσαρίδη» κ.λπ. Ταυτόχρονα, ενισχύοντας τη δουλειά μας και την παρέμβασή μας σε έναν κόσμο που βρίσκεται στην εκλογική βάση ή στη συνδικαλιστική επιρροή τέτοιων δυνάμεων και έχει θετική γνώμη για το Κόμμα και τη δράση του.
Μεγάλες αντιδράσεις υπήρξαν και από το χώρο των νομικών με μεγάλο μέρος τους να καταδικάζει την απόφαση, ακόμα και στους κόλπους δικαστών και εισαγγελέων. Ταυτόχρονα, η νομική διαπάλη που αναπτύχθηκε γύρω από αυτό το ζήτημα ανέδειξε ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα για το πώς συνταγματικά άρθρα και διατάξεις γίνονται «λάστιχο» ανάλογα με τις επιδιώξεις του αστικού κράτους και τα συμφέροντα της αστικής τάξης.
Η κυβέρνηση, σε μια προσπάθεια ελιγμού, κάλεσε τους αρχηγούς όλων των πολιτικών κομμάτων σε μια κοινή παρουσία στο Πολυτεχνείο για κατάθεση στεφάνων στο μνημείο μαζί με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, προσπαθώντας να διαμορφώσει μια εικόνα συναίνεσης, κίνηση που «δεν της βγήκε».
Τα γεγονότα της 17ης Νοέμβρη επιβεβαίωσαν την πολιτική μας τοποθέτηση και ουσιαστικά ξεσκέπασαν την προσχηματική επίκληση από πλευράς της κυβέρνησης των μέτρων υγειονομικής προστασίας και κυρίως έσπασαν στην πράξη την απαγόρευση.
Η απάντηση στο ερώτημα γιατί η κυβέρνηση επέλεξε αυτήν την επίδειξη δύναμης και πυγμής, πρέπει να συνυπολογίσει τα εξής ζητήματα:
• Ήταν απόφαση που στηριζόταν στη γενική επιδίωξή της να «κόψει τον αέρα» σε αγώνες, διεκδικήσεις και κινητοποιήσεις για το επόμενο διάστημα στο έδαφος της όξυνσης της κατάστασης με την πανδημία και την οικονομική κρίση.
• Ήταν ζήτημα πυγμής και γοήτρου για τις δυνάμεις καταστολής.
• Συνδέεται σίγουρα με την προσπάθεια να απευθυνθεί σε ένα πιο ακροδεξιό ακροατήριο.
• Σχετίζεται, επίσης, με πιέσεις της πρεσβείας των ΗΠΑ.
Η συνέντευξη, που έδωσε ο Χρυσοχοΐδης ανήμερα της 17ης Νοέμβρη το βράδυ στον «ΣΚΑΪ», έδειξε μια αμηχανία και μια αρχική δυσκολία από την κυβέρνηση στη διαχείριση της όλης εξέλιξης. Προσπάθησε να εμφανίσει ότι οι πρωινές παρεμβάσεις ήταν πολιτικές παρεμβάσεις και εκδηλώσεις που δεν απαγορεύονται και για τις οποίες υπήρξε «συνεννόηση», ενώ αντίθετα οι απογευματινές όχι.
Την «επόμενη μέρα» ξεδιπλώθηκε η συζήτηση αποτίμησης ουσιαστικά των γεγονότων. Σε έναν βαθμό εκφράστηκαν προβληματισμοί και επιφυλάξεις από τμήματα του φιλοκυβερνητικού Τύπου για το πώς χειρίστηκε η κυβέρνηση το ζήτημα. Υπήρξαν, για παράδειγμα, τοποθετήσεις που έλεγαν ότι η απόφαση απαγόρευσης ήταν μεν σωστή όμως έγιναν λάθος χειρισμοί.
Η επίθεση στο Κόμμα ήταν αναμενόμενη.
Γρήγορα αναπροσανατολίστηκε λιγότερο σε ζητήματα που αφορούσαν την υγειονομική διάσταση του ζητήματος και ανέδειξε κυρίως το ζήτημα της στάσης του ΚΚΕ απέναντι στη «νομιμότητα». Όπως:
‣ Ότι την «αξιοποιεί και τη χειρίζεται όπως αυτό τη συμφέρει». Οτι «έχει τη δυνατότητα να αξιοποιεί τη θέση του ως θεσμικό συστημικό κόμμα, αλλά να παίζει και στο αντισυστημικό γήπεδο».
‣ Ότι «πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε με το πρόβλημα που λέγεται ΚΚΕ», «δεν μπορεί να μένει στο απυρόβλητο ούτε της ιδεολογικής, ούτε της κατασταλτικής επίθεσης».
‣ Είναι χαρακτηριστική η προσπάθεια να εμφανιστεί ότι η απειθαρχία του ΚΚΕ γίνεται με θεσμικές πλάτες, «αξιοποιώντας τις επαφές του με υπουργούς, στελέχη της κυβέρνησης» κ.λπ.
‣ Εκφράστηκε ακόμα και το ερώτημα «αν σωστά νομιμοποιήθηκε το ΚΚΕ μετά το 1974».
‣ Επαναλήφθηκαν οι θεωρίες ότι «το ΚΚΕ και η αριστερά απολαμβάνουν μια ιδιότυπη ασυλία στην οποία πρέπει να μπει τέλος».
Είναι σίγουρο ότι ο αντικομουνισμός το επόμενο διάστημα θα ενισχυθεί και με αφορμή όλες αυτές τις εξελίξεις. Επίσης, το ίδιο προπαγανδιστικό οπλοστάσιο ενισχυμένο και με τα επιχειρήματα περί «ανευθυνότητας και αντικοινωνικής στάσης» επανελήφθηκαν και παραμονές της απεργίας στις 26 Νοέμβρη.
Συνολικά, όμως, είναι σημαντική αυτήν την περίοδο η αλληλεγγύη που εκφράστηκε από δεκάδες Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα προς το Κόμμα μας ενάντια στην καταστολή και τον αυταρχισμό.
Συμπερασματικά:
Η γραμμή και η στάση του Κόμματος συνέβαλαν στο να ξεσκεπαστούν η κυβερνητική προσπάθεια και προπαγάνδα, να αποκαλυφθεί ότι οι υγειονομικοί λόγοι είναι το πρόσχημα, ότι στο στόχαστρο βρίσκονται οι αγωνιστικές διεργασίες. Ο συνδυασμός, δηλαδή, της επιμονής στο να υπάρξουν πολύμορφες εκδηλώσεις, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα αυτό που περιγράψαμε ως «οργανωμένη απειθαρχία» με όλα τα μέτρα προστασίας.
Η στάση αυτή συνδέθηκε με διαθέσεις ενός ριζοσπαστικού τμήματος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, άσκησε πίεση και στην πολιτική βάση άλλων δυνάμεων και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ που εκφράστηκε και στο γεγονός ότι τελικά στήριξε το κείμενο υπογραφών. Βρήκε όμως καλή ανταπόκριση και σε έναν ευρύτερο κόσμο που αγανακτεί με την κυβέρνηση και τη στάση της στην πανδημία. Εκτιμήθηκαν η συνέπεια λόγων και έργων και η δύναμη της οργάνωσής του.
Η κυβέρνηση θα συνεχίζει να κινείται μέσα από αντιφάσεις σε αυτήν τη γραμμή. Δηλαδή του καρότου και του μαστίγιου. Προσπαθεί να εμφανιστεί μετριοπαθής και κεντρώα, παίζοντας το χαρτί της συναίνεσης και της συνεννόησης και ταυτόχρονα της έντασης της καταστολής. Οι εξελίξεις με την πανδημία, το «Σχέδιο Πισσαρίδη», η νέα αντιλαϊκή ατζέντα, οι εξελίξεις με την οικονομική κρίση αντικειμενικά συμβάλλουν στο να πηγαίνουν και οι δύο πλευρές μαζί.
Ταυτόχρονα, από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ και του οπορτουνιστικού χώρου θα γίνεται προσπάθεια η όποια λαϊκή κινητοποίηση να εγκλωβίζεται σε στενή αντιδεξιά – αντικυβερνητική κατεύθυνση, παίζοντας το παιχνίδι της κυβερνητικής εναλλαγής και της ανανέωσης μιας «εναλλακτικής» σοσιαλδημοκρατικής διακυβέρνησης. Και εδώ μπορούμε να σημειώσουμε τις αντιφάσεις της αντιπολιτευτικής τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Από την μια πλευρά, προσπαθεί να εμφανιστεί ως δύναμη ικανή να αναλάβει εκ νέου τη διακυβέρνηση, εξασφαλίζοντας με καλύτερους όρους κοινωνική συνοχή και συναίνεση σε σχέση με τη ΝΔ και, από την άλλη, να συνδεθεί και να αξιοποιήσει τη δυσαρέσκεια από την πολιτική της κυβέρνησης. Δεν πρέπει να υποτιμηθεί η άποψη που διαδίδουν δυνάμεις του ότι «αν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση τα πράγματα δεν θα ήταν έτσι», επικεντρώνοντας στα ζητήματα του αυταρχισμού αλλά και του «ακραίου νεοφιλελευθερισμού».
Όλες αυτές οι συνθήκες πιστοποιούν την ανάγκη για αναβάθμιση της ιδεολογικο-πολιτικής ικανότητας των δυνάμεων του Κόμματος και της ΚΝΕ και πρώτα απ’ όλα του πρώτου στελεχικού δυναμικού να δίνουν τη μάχη ολοκληρωμένα σε σύνθετες συνθήκες. Να συνδυάζουν τον ιδεολογικό – πολιτικό αγώνα με τις μαζικές πρωτοβουλίες, να οργανώνουν, να έχουν σταθερότητα στον πολιτικό στόχο, ταυτόχρονα με ικανότητα ελιγμών, να επιδεικνύουν αποφασιστικότητα, υψηλό αίσθημα περιφρούρησης, πειθαρχίας. Ολα τα στοιχεία που αφορούν την ικανότητα δράσης σε όλες τις συνθήκες και μάλιστα συνθήκες που μεταβάλλονται κ.λπ. Τα ζητήματα αυτά χρειάζεται το επόμενο διάστημα να βρεθούν στο κέντρο της προσοχής των ΚΟΒ και των Κομματικών Οργάνων.
Γ. ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 26ης ΝΟΕΜΒΡΗ 2020
Η απεργία στις 26 Νοέμβρη αποτέλεσε μια σκληρή και σημαντική μάχη σε πρωτόγνωρες συνθήκες. Ηταν αποτέλεσμα και βήμα κλιμάκωσης του σχεδιασμού αγωνιστικών παρεμβάσεων στις οποίες πρωτοστάτησαν οι δυνάμεις του Κόμματος στο εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα και περιλάμβανε μέρες δράσης για την προστασία των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς και την ενίσχυση του δημόσιου Συστήματος Υγείας στις 10/11 και 12/11, αποφάσεις Εργατικών Κέντρων, Ομοσπονδιών και Συνδικάτων για τον γιορτασμό του Πολυτεχνείου και του αντιιμπεριαλιστικού του μηνύματος, για τις διεκδικήσεις του εργατικού – λαϊκού κινήματος για τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς στις 19/11.
Ο αγωνιστικός σχεδιασμός των Συνδικάτων υλοποιήθηκε με την εκδήλωση του δεύτερου, φονικότερου κύματος της πανδημίας (ξεπέρασαν οι νεκροί τους 2.000, η συντριπτική πλειοψηφία τον μήνα Νοέμβρη) και σε συνθήκες περιοριστικών μέτρων, σχεδόν ολικού lockdown, αλλά και σε συνθήκες όπου οξύνθηκε το κλίμα αυταρχισμού και καταστολής από την πλευρά της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση και τα αστικά ΜΜΕ βομβάρδιζαν στην κυριολεξία τον λαό με τη γραμμή της «ατομικής ευθύνης», ότι υπάρχει «εθνικός κίνδυνος», με εκβιαστικά διλήμματα και απειλές και ενορχηστρωμένη επιχείρηση να φορτωθούν οι ευθύνες της κυβέρνησης και της μεγαλοεργοδοσίας στον λαό και τη νεολαία, στις διεκδικήσεις και τους αγώνες.
Πραγματοποιήθηκε κόντρα στη στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ που όχι μόνο δεν πήρε κάποια απόφαση αλλά στην πράξη έβγαλε «χολή» για τον αγώνα και τη διεκδίκηση, αποτέλεσε δύναμη «καταστολής» του απεργιακού αγώνα. Η ανακοίνωσή της μπροστά στις αυταρχικές και τρομοκρατικές απαγορεύσεις του Πολυτεχνείου είναι αληθινό μνημείο υποταγής, ούτε καν στεφάνι δεν κατέθεσε για τα μάτια του κόσμου. Διαμορφώνεται μια σημαντική πείρα με την απεργία που δείχνει και στοιχεία από το μέλλον.
Το περιεχόμενο της πάλης αποκάλυψε τις τεράστιες ευθύνες των αστικών κομμάτων για την κατάσταση στο σύστημα Υγείας, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, στην Εκπαίδευση, στους χώρους δουλειάς. Τα αιτήματα έδειχναν ως υπεύθυνο τη στρατηγική του κεφαλαίου, «τα πρωτόκολλα του κεφαλαίου» και ότι δεν είναι απλά λάθη χειρισμών ή διαχείρισης, δυνάμωσαν τη σύγκρουση με την κυβέρνηση και με τη λογική της συναίνεσης στην οποία έβαλε πλάτη ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι στόχοι πάλης είχαν πλατιά απήχηση, συζητήθηκαν πολύ στους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από το βαθμό συμμετοχής τους σε όλες τις δράσεις και την απεργία. Μπήκαν σε κίνηση Σωματεία σε αυτές τις συνθήκες. Το εύρος των αποφάσεων που πάρθηκαν για απεργία και τις μέρες δράσης είναι πολύ σημαντικό σε αντιπαράθεση με την ηγεσία της ΓΣΕΕ.
Η υλοποίηση του συνθήματος της «πειθαρχημένης απειθαρχίας» που βγήκε την 1η Μάη ανέβηκε ένα σκαλί παραπάνω. Ηταν η πρώτη απεργιακή κινητοποίηση με χαρακτηριστικά γενικής απεργίας σε ευρωπαϊκή χώρα μέσα στην πανδημία και με περιεχόμενο την προστασία της ζωής και των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Δεν είναι τυχαία η λύσσα και το μίσος που συγκέντρωσε από τα αστικά προπαγανδιστικά επιτελεία. Η παρέμβαση του Κόμματος για το Πολυτεχνείο βοήθησε πολύ, δημιούργησε μαχητικό κλίμα και ενθουσιασμό. Είναι κατανοητό, ότι χωρίς αγωνιστικό κλίμα δεν δίνονται εύκολα τέτοιες αναμετρήσεις.
Σ’ αυτές τις δύσκολες και σύνθετες συνθήκες μπορούμε να εκτιμήσουμε την απεργία ως πετυχημένη. Απήργησε ένα μεγάλο κομμάτι των Μεταφορών που στοίχισε στην κυβέρνηση, το λιμάνι του Πειραιά, η ακτοπλοΐα, η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, ο ΗΣΑΠ και το Μετρό, εργαζόμενοι στην ΕΘΕΛ και στον ΗΛΠΑΠ παρά την απεργοσπαστική στάση των Σωματείων τους. Παρά τη δικαστική απόφαση που έβγαλε παράνομη την απεργία της ΟΣΥΠΑ (αεροδρόμια), τελικά και με τις αποφάσεις των άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων στα αεροδρόμια μειώθηκαν οι πτήσεις κατά 75%. Σημαντική ήταν η απεργία στις ταχυμεταφορές, ίσως η μεγαλύτερη τα τελευταία χρόνια σε συνθήκες όπου το ηλεκτρονικό εμπόριο είναι το μόνο που λειτουργεί – με εξαίρεση το εμπόριο τροφίμων – και οι εργαζόμενοι δουλεύουν εξαντλητικά,με τη συμμετοχή επιχειρησιακών Σωματείων στις ταχυμεταφορές και με υψηλά ποσοστά. Καθολική ήταν η απεργία στη ΛΑΡΚΟ, 100%.
Επίσης, καλά πήγε η απεργία στον χώρο του Φυσικού Αερίου, στους σταθμούς μεταφόρτωσης που είναι σημεία στρατηγικής σημασίας, με τα Σωματεία του κλάδου να παίζουν σημαντικό ρόλο. Καθολική ήταν η συμμετοχή στα μεγάλα εργοτάξια της Αττικής και άλλων περιοχών, αλλά και σε μια σειρά από εργοστάσια και εταιρείες όπου υπάρχουν επιχειρησιακά Σωματεία και Σωματειακές Επιτροπές.
Παρά το κλίμα αυταρχισμού της κυβέρνησης και της αστυνομίας με διαταγμένες δυνάμεις στο κέντρο των πόλεων, πραγματοποιήθηκαν αγωνιστικές παρεμβάσεις που είχαν σχεδιάσει τα σωματεία. Στους δρόμους των πόλεων, έξω από Συνδικάτα και έξω από χώρους δουλειάς όπου υπήρχε περιφρούρηση ήταν γεμάτο αστυνομία και ασφαλίτες, κλούβες και αύρες στα κεντρικά σημεία της Αθήνας. Αντίστοιχα, πολλοί εργοδότες και άνθρωποί τους μέσα στους εργάτες επιδίωξαν να τα βάλουν με τις απεργιακές φρουρές, «αν είναι νόμιμο αυτό που κάνουν», ότι τους «ασκούν ψυχολογική βία» και άλλα τέτοια που «προβλέπονται» στον νέο συνδικαλιστικό νόμο. Προβλήματα με πρόστιμα και προστριβές με την αστυνομία είχαμε σε Γιάννενα, Πρέβεζα, Κω.
Γενικά η δράση των κομμουνιστών στο συνδικαλιστικό κίνημα ήταν στο μικροσκόπιο από εργοδότες, κράτος, αστικά κόμματα, μηχανισμούς καταστολής. Ομως έγιναν όλες οι προγραμματισμένες συμβολικές παραστάσεις στα νοσοκομεία και άλλες παρεμβάσεις των Συνδικάτων σε υπουργεία, στο Εργασίας, στο Ναυτιλίας, στο Υγείας, στο Μακεδονίας – Θράκης, στα αεροδρόμια, στο λιμάνι του Πειραιά, μοτο-πορείες, κ.ά.
Η κυβέρνηση και μετά το Πολυτεχνείο συνέχισε να καλλιεργεί κλίμα περιορισμού της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης στο όνομα της πανδημίας με προσαγωγές συνδικαλιστών που προπαγάνδιζαν την απεργία την Κυριακή 22/11 και γυναικών που οργάνωσαν δρώμενο ενάντια στη βία και την καταπίεση των γυναικών την παραμονή της απεργίας στο Σύνταγμα.
Η πρωτοβουλία για την απεργία στις 26 Νοέμβρη ήταν ένα βήμα κλιμάκωσης, που ξεκίνησε από την παρέμβαση του ΠΑΜΕ και των Συνδικάτων στη ΔΕΘ στις αρχές Σεπτέμβρη, συνεχίστηκε με δεκάδες κλαδικές και τοπικές παρεμβάσεις, με την εύστοχη προσαρμογή της τακτικής και των συνθημάτων μας, τον εμπλουτισμό του πλαισίου πάλης και την προβολή των κατάλληλων αιχμών που να αντιστοιχεί σε κάθε φάση της πανδημίας και των πολιτικών εξελίξεων, την επιλογή των κατάλληλων μορφών παρέμβασης.
Η απόφαση της κυβέρνησης για lockdown στις αρχές Νοέμβρη, με αφορμή την αντιμετώπιση της πανδημίας και την οριακή κατάσταση στο δημόσιο σύστημα Υγείας, βρήκε τις δυνάμεις του Κόμματος και τα Συνδικάτα, στα οποία πρωτοστατούμε, «εν κινήσει», πάντα με τις απαιτούμενες προσαρμογές, με σχέδιο δράσης κι επεξεργασμένη γραμμή.
Επεξεργαστήκαμε καλύτερα τα πλαίσια πάλης, τις αιχμές με επίκεντρο την επίταξη των ιδιωτικών δομών Υγείας και την προστασία της υγείας, της ζωής, του εισοδήματος και των δικαιωμάτων του λαού. Ιδιαίτερα το ζήτημα της επίταξης του ιδιωτικού τομέα Υγείας μπήκε στο επίκεντρο, όχι μόνο μέσα στους υγειονομικούς αλλά και σε απλό κόσμο, που βλέπει τα ιδιωτικά μεγαθήρια στον χώρο της Υγείας να θησαυρίζουν από τον πόνο και την αρρώστια του λαού. Επίσης, τα ζητήματα της προστασίας του εισοδήματος, την προστασία από τις απολύσεις και άλλα. Σε πολλούς κλάδους δέθηκαν με αντικειμενικά προβλήματα όπως στις συγκοινωνίες και με το γεγονός ότι μετατρέπονται σε κινητές «βόμβες» διασποράς του κορονοϊού αλλά και αξιοποιώντας τις διατάξεις για το προσωπικό ασφαλείας, που ουσιαστικά θα καταργήσει το απεργιακό δικαίωμα σε αυτόν τον κλάδο.
Σταθερά επιδιώξαμε να ανοίγουμε τη συζήτηση, προβάλλοντας αυτά μαζί με ό,τι άλλο σχεδιάζει η κυβέρνηση, ιδιαίτερα το νομοσχέδιο που ετοιμάζει, για την επιβολή του 10ωρου, την κατάργηση των υπερωριών, την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, την κατάργηση άλλων δικαιωμάτων. Αναδείξαμε απ’ αυτήν τη σκοπιά, γιατί η κυβέρνηση φέρνει νέο συνδικαλιστικό νόμο ως συνέχεια του νόμου για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, σε συνθήκες όπου, από τη μια, φέρνει νέα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, ώστε να πληρώσει πάλι ο λαός το «μάρμαρο» της κρίσης» και, από την άλλη, για να δώσει καίριο και διαχρονικό χτύπημα στα Συνδικάτα.
Το θέμα της τηλεργασίας είναι πολύ σοβαρό, αποτελεί σημαντικό εμπόδιο στη δουλειά μας, πρέπει να σκεφτούμε πολύ περισσότερο πώς θα φτάνουμε σε τέτοιους εργαζόμενους, αφού είναι μεγάλη μάζα και από πολλούς κλάδους όπως Τηλεπικοινωνίες, Πληροφορική, Χρηματοπιστωτικό, Λογιστές, Εκπαιδευτικοί, Δημόσιο κ.ά. Υπάρχουν θετικά παραδείγματα σωματείων που κατάφεραν να μετρήσουν αρκετούς απεργούς με τηλεργασία. Οπως επίσης και τα προπαγανδιστικά υλικά και ορισμένες πρωτοβουλίες του ΣΕΤΗΠ (Αττικής και Θεσσαλονίκης).
Τον Νοέμβρη διαμορφώθηκε μια πολύμορφη και μεθοδική δραστηριότητα λόγω της πανδημίας που αγκάλιασε δεκάδες Σωματεία και μαζικούς φορείς, έγιναν πολλές συζητήσεις σε χώρους δουλειάς, σε νοσοκομεία, έξω από τα σχολεία. Ολη αυτή η δράση είχε ως αποτέλεσμα να αντιμετωπιστεί σε έναν βαθμό η προπαγάνδα της κυβέρνησης και τα αποπροσανατολιστικά διλήμματα του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι δυνάμεις του Κόμματος στα νοσοκομεία έπαιξαν ξανά σπουδαίο ρόλο στην αποκάλυψη, πρωτοπόρα στάση για την υπεράσπιση του λαού, στην αντιπαράθεση με την κυβέρνηση και τα αστικά επιτελεία στα ΜΜΕ. Η δράση μας έφερε πολύ θετικά αποτελέσματα σε αρχαιρεσίες μεγάλων Σωματείων («Αττικόν», «Θριάσιο», κ.ά.), στα οποία ψηφίζουν εκατοντάδες υγειονομικοί. Συντρόφους, αλλά και υγειονομικούς που συμπορεύτηκαν μαζί μας τους έχουν βάλει στο στόχο η κυβέρνηση και κρατικοί μηχανισμοί. Δεν είναι μεμονωμένο, ότι παραμονές του Πολυτεχνείου τους προέδρους των Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών (Θεσσαλονίκη και Καρδίτσα) τους κάλεσε η κρατική Ασφάλεια για εξηγήσεις για τις ανακοινώσεις των Συλλόγων για το Πολυτεχνείο. Άλλους συντρόφους τους καλούν σε ΕΔΕ για τις καταγγελίες που κάνουν στις συνεντεύξεις και στα άρθρα τους («Ευαγγελισμός», ΠΑΓΝΗ Κρήτης).
Σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι αποφάσεις στα Εργατικά Κέντρα της Αττικής για τη συμμετοχή εργατικών συνδικαλιστικών οργανώσεων στις οποίες δεν πρωτοστατούν οι δυνάμεις του Κόμματος σε απεργιακό μέτωπο απέναντι στην κυβέρνηση και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Παράλληλα, συνεχίσαμε τη μεθοδική δουλειά σε Ομοσπονδίες και Σωματεία. Δεκάδες αποφάσεις που ήδη υπήρχαν ασκούσαν σημαντική πίεση. Το κυβερνητικό συμβούλιο στις αρχές Νοέμβρη και οι εξαγγελίες των Μητσοτάκη – Βρούτση για το περιεχόμενο του νομοσχεδίου ενίσχυσαν μια αναστάτωση μέσα στα Συνδικάτα, ήταν η θρυαλλίδα. Με δεδομένη την επέκταση της πανδημίας, τους εκατοντάδες νεκρούς και το lockdown διαμορφώθηκε ανησυχία στο οργανωμένο τμήμα των εργαζομένων για όσα ετοιμάζεται να φέρει η κυβέρνηση, μεγάλωσε η δυσαρέσκεια. Πολύ περισσότεροι και στους χώρους δουλειάς άρχισαν να καταλαβαίνουν καλύτερα τι τους λέγαμε εδώ και μήνες.
Στα Εργατικά Κέντρα Αθήνας και Πειραιά οι αποφάσεις ήταν ομόφωνες. Στην ΑΔΕΔΥ η απόφαση πάρθηκε με «κατά» της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ και μεγάλη αντιπαράθεση.
ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ μετέθεταν τον αγώνα για μετά την πανδημία στη γραμμή της κυβέρνησης. Στήριζαν τη βασική επιλογή της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ να μην υπάρξει καμία αντίδραση απέναντι στο νέο νομοσχέδιο, η οποία άσκησε τρομερές πιέσεις και εκβιασμούς σε Συνδικάτα και συνδικαλιστές να μην αποφασίσουν απεργία ή να αλλάξουν την αρχική τους απόφαση.
Η απεργία αγκάλιασε ένα σχετικά μεγαλύτερο εύρος συνδικαλιστικών οργανώσεων από την προηγούμενη απεργία στις 24 Σεπτέμβρη του 2019 στην οποία δεν συμμετείχε πάλι η ΓΣΕΕ. Η διαπάλη στα Συνδικάτα ήταν πολύ οξυμένη. Πήραν απόφαση να συμμετάσχουν Ομοσπονδίες και ΕΚ (π.χ. ΟΣΝΙΕ, ΠΟΕ, ΟΣΥΠΑ, ΕΚ Εύβοιας, ΕΚ Σαλαμίνας κ.ά.) όπου πλειοψηφούν οι δυνάμεις της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚΕ, όπως και σε πολλά Σωματεία με κυρίαρχο παράδειγμα τα Σωματεία της ΣΤΑΣΥ (συγκοινωνίες σταθερή τροχιάς) όπου πλειοψηφούν σχεδόν σε όλα οι δυνάμεις της ΔΑΚΕ. Σε πολλά Σωματεία της Αττικής όπου οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ είναι μειοψηφία στο ΔΣ ψήφιζαν υπέρ της απεργίας. Σε πολλές περιπτώσεις έπαιξαν ρόλο και τα πολύ οξυμένα προβλήματα σε κάθε κλάδο. Η εικόνα από τις περιοχές δείχνει καθαρά ότι χαρακτήρα γενικής απεργίας είχε η συμμετοχή στην Αττική. Συνολικά, στην Αττική πήραν απόφαση συμμετοχής 4 ΕΚ, 136 Σωματεία του ιδιωτικού τομέα και 50 Σωματεία του Δημοσίου.
Ασκήθηκαν πιέσεις να αναιρεθούν αποφάσεις, όπως στα Σωματεία της ΣΤΑΣΥ (ΜΕΤΡΟ, ΗΣΑΠ, ΤΡΑΜ), στα Εργατικά Κέντρα Λασιθίου και Κορίνθου (τα οποία έκαναν πίσω) και αλλού να μην πάρουν καθόλου όπως στο ΕΚΕΔΑ (Ελευσίνας), στην ΕΘΕΛ (οδηγοί λεωφορείων), στον ΗΛΠΑΠ, στον ΟΤΕ, στην ΟΤΟΕ. Η ΔΑΚΕ στο ΕΚΑ αναγκάστηκε να βγει στις 23 Νοέμβρη πριν από την απεργία με δήλωση ότι αλλάζει την ψήφο της και καταψηφίζει την απεργία. Η ΕΝΟΤΗΤΑ (διάσπαση της ΔΑΚΕ) στις 24 Νοέμβρη κυκλοφόρησε επίσης ανακοίνωση ότι τελικά δεν συμμετέχει στην απεργία, γιατί «δεν συμμετέχουν οι μεγάλες Ομοσπονδίες» που αναγκάστηκε να την πάρει πίσω μετά από λίγες ώρες.
Η πίεση, δηλαδή, των επιχειρηματικών ομίλων, της κυβέρνησης, του ΚΙΝΑΛ και της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ να μην «κουνηθεί φύλλο» ήταν πολύ μεγάλη, όμως είχε και πολλές ρωγμές. Είναι χαρακτηριστικό ότι συνηθισμένα επιχειρήματα για «κομματικές κινητοποιήσεις» και «σχεδιασμούς του ΠΑΜΕ», που ήταν το αρχικό επιχείρημα του Βρούτση στην παρουσίαση του νομοσχεδίου ότι «… οι κοινωνικοί εταίροι και τα συνδικάτα συμφωνούν, αντιδρούν μόνο κάτι κομματικές μειοψηφίες», αναπαράχθηκαν από την πλειοψηφία των ΜΜΕ και την εργοδοσία. Πολλοί συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ έλεγαν ότι έχουμε δίκιο, αλλά ότι δεσμεύονται από την παράταξή τους, άλλοι προσπαθούσαν να κερδίσουν χρόνο για «όταν θα έρθει το νομοσχέδιο».
Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ενιαίες, ένα τμήμα, εκείνο που συνδέεται με την ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ, υπονόμευσε ανοιχτά από την αρχή την απεργία. Υπήρξαν Σωματεία όπου πλειοψηφούν σε κρίσιμους κλάδους (σούπερ μάρκετ, ΟΤΕ, Τράπεζα Πειραιώς, ΔΕΗ) που δεν πήραν απόφαση για απεργία, «κρύφτηκαν» πίσω από τη στάση των Ομοσπονδιών τους. Στον ΟΣΕ (Σιδηρόδρομος) δεν ψήφισαν ούτε στάση εργασίας που πρότεινε η ΠΑΣΚΕ. Αλλού έβγαλαν μια ανακοίνωση για τα μάτια του κόσμου παραμονή της απεργίας, όπως η ΟΣΜΕ (Μεταφορών), η ΠΟΘΑ, ο ΠΑΣΕΝΤ, αλλού η δράση τους ήταν υποτονική όπως στο Δημόσιο, στις αστικές συγκοινωνίες.
Η κυρίαρχη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ για «υπεύθυνη αντιπολίτευση» και «θα λογαριαστούμε μετά», η αφωνία του μπροστά στο κρεσέντο αυταρχισμού της κυβέρνησης στο Πολυτεχνείο, η σταθερή στήριξή του στη στρατηγική του κεφαλαίου δημιουργεί προβληματισμούς και δυσαρέσκεια σε δυνάμεις του.
Φυσικά, η «αντιδεξιά» γραμμή πάλης που θέλουν να οικοδομήσουν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, με δήθεν αγωνιστικό πόλο την ΑΔΕΔΥ και το ΕΚΑ, δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Δουλεύουν σε αυτήν την κατεύθυνση παρά τις αντιφάσεις τους.
Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε αυτήν τη φάση δεν κατάφεραν ούτε στα χαρτιά να παρουσιάσουν την περιβόητη «Πρωτοβουλία Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων».
Επιβεβαιώνεται η εκτίμησή μας ότι στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, σε εργατικές δυνάμεις και σε συνδικαλιστές που ακολουθούν την ΠΑΣΚΕ και την ΕΑΚ/ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει ρευστότητα. Ακόμα και σε ορισμένες περιπτώσεις συνδικαλισμένων εργαζομένων που προέρχονται από τη ΔΑΚΕ και ορισμένων που προέρχονται από το χώρο των ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Περισσότερα Σωματεία και με μεγαλύτερη συχνότητα ακολουθούν πρωτοβουλίες των κλαδικών Συνδικάτων ή τις γενικές πρωτοβουλίες του ΠΑΜΕ. Απαιτείται ολοκληρωμένη παρέμβαση με την πολιτική και τις θέσεις του ΚΚΕ, για να σπάσουν προκαταλήψεις, για να δυναμώσει το ρεύμα συμπόρευσης με το Κόμμα.
Όλα τα παραπάνω δεν αναιρούν τις αντικειμενικές δυσκολίες που υπάρχουν, την επίδραση της κυβερνητικής προπαγάνδας που παραμένει κυρίαρχη, τον φόβο και την ανασφάλεια που κυριαρχούν, εξαιτίας της ορατής πλέον εκτίναξης της ανεργίας, φαινόμενα μεγάλης φτώχειας που ξαναεμφανίζονται. Πολύς κόσμος έλεγε «δίκιο έχετε αλλά γιατί μες στην πανδημία;». Στους χώρους που δεν υπάρχουν κομμουνιστές και ριζωμένα Συνδικάτα είναι δύσκολο να σπάσει αυτό το κλίμα και να γίνει ένα πιο μαζικό βήμα συμμετοχής στην απεργία. Αντίστοιχα και σε άλλους χώρους όπου κυριαρχεί ο εργοδοτικός συνδικαλισμός, η λογική του κοινωνικού εταιρισμού π.χ. σούπερ μάρκετ, ΟΤΕ, ΕΘΕΛ, Τράπεζες, παρά την πολύ οξυμένη διαπάλη, τα μέτωπα που ανοίξαμε και την προσπάθεια των δυνάμεών μας. Όμως δεν μπορεί η εκτίμηση να μείνει σε αυτό το στοιχείο.
Να αναλογιστούμε σε μεγαλύτερο βάθος τι έχουμε καταφέρει, το κλίμα που έχουμε διαμορφώσει σε πολλούς χώρους με λίγες δυνάμεις ή έστω και «από τα έξω», την επίδραση της παρέμβασής μας αλλά και των πρωτοβουλιών μας όπως η συνέντευξη Τύπου του Συλλόγου των Εμποροϋπαλλήλων της Αθήνας για τα κρούσματα στα σούπερ μάρκετ που βρήκε πολύ πλατιά απήχηση. Σίγουρα το κλίμα είναι καλύτερο για το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, ανοίχτηκαν νέες δυνατότητες.
Δ. ΒΑΣΙΚΟΙ ΑΞΟΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Με βάση την παραπάνω συνολική εκτίμηση θεωρούμε ότι πρέπει να καθορίσουμε τους βασικούς γενικούς άξονες και τον προγραμματισμό της δουλειάς μας για το επόμενο διάστημα, το οποίο ουσιαστικά αφορά μέχρι την έγκριση και τη δημοσίευση από την ΚΕ των Θέσεων για το 21ο Συνέδριο και την έναρξη της προσυνεδριακής περιόδου.
Συνοπτικά επικεντρώνουμε στα εξής:
Το επόμενο διάστημα θα χρειαστεί να δώσουμε μια πλατιά πολιτική μάχη για τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την παρέμβαση αυτού του διαστήματος. Αυτή η δουλειά να συνδυαστεί με ορισμένα κρίσιμα καθήκοντα που έχουμε ως Κόμμα μπροστά μας.
1] Το κύριο καθήκον αυτού του διαστήματος είναι ως Κομματική Οργάνωση να γίνουμε πιο διεισδυτικοί σε ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις που σε αυτήν τη φάση έχουν αυτιά ανοιχτά απέναντι στο Κόμμα μας. Να επιδιώξουμε τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση γύρω από το Κόμμα. Βασικό εργαλείο και δείκτης γι’ αυτήν τη δουλειά είναι το κείμενο υπογραφών του Κόμματος που απαντάει στο τι χρειάζεται να γίνει για την υπεράσπιση της υγείας και των δικαιωμάτων του λαού και ενισχύει τη γραμμή που έχουμε θέσει: «Καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και το κράτος. Οχι άλλες ελπίδες και νέες αυταπάτες κυβερνητικών εναλλαγών. Εμπιστοσύνη στη δύναμη της εργατικής – λαϊκής οργάνωσης και πάλης» . Από αυτήν τη σκοπιά χρειάζεται να δουλεύουμε όλοι με αυτό καθώς και οι οπαδοί μας, να το αξιοποιούμε πλατιά, μαζικά για συλλογή υπογραφών παντού, και πιο στοχευμένα σε εργαζόμενους που επηρεάζονται από άλλες πολιτικές δυνάμεις. Απαιτείται να συνεχίσουμε συστηματικά την πολιτική δράση σ’ όλες τις ΚΟ. Για την προστασία της υγείας και των δικαιωμάτων του λαού. Αξιοποιούμε με πρόγραμμα τα στελέχη, τους βουλευτές, ευρωβουλευτές, τους εκλεγμένους στην Περιφερειακή και Τοπική Διοίκηση. Ολο το Κόμμα και η ΚΝΕ γίνονται προπαγανδιστές, διαφωτιστές και μεταφέρουν παντού τη φωνή, τις θέσεις, τις ανακοινώσεις και την πολιτική πρόταση του Κόμματος.
Με ευθύνη φροντίζουμε να έχουμε εύστοχη και πρωτότυπη προπαγάνδα σε χώρους δουλειάς και γειτονιές. «Στολίζουμε» τους χώρους ευθύνης μας με πανό και συνθήματα, προβάλλοντας την ανάγκη να κάνουμε lockdown στην πολιτική τους που θυσιάζει την υγεία και τα δικαιώματα του λαού, προβάλλοντας τις διεκδικήσεις μας σε αντιπαράθεση με το σύστημά τους. Είναι κρίσιμο ζήτημα να φτάνουν πλατιά οι ανακοινώσεις του Κόμματος, άρθρα στελεχών και ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» και του «902.gr». Γι’ αυτόν το λόγο αξιοποιούμε και το διαδίκτυο.
2] Δεν παραιτούμαστε από την προσπάθεια αύξησης της διακίνησης του «Ριζοσπάστη» με ιδιαίτερους στόχους καθώς διανύουμε τις τελευταίες βδομάδες του 2020. Η πείρα των Κομματικών Οργανώσεων από τις τελευταίες βδομάδες, που έκαναν προσπάθεια για αυξημένη διακίνηση με βάση και τις εξελίξεις και την αντιπαράθεση που σηκώθηκε, δείχνει ότι η επιτυχία κρίνεται κατά πολύ στην προετοιμασία που κάνουμε στο επίπεδο των ΚΟΒ τις προηγούμενες μέρες της εξόρμησης. Αυτό χρειάζεται να διασφαλίζεται αποκεντρωμένα από τα ΤΓ προς τα Γραφεία των ΚΟΒ, τα κομματικά μέλη, τους οπαδούς, δηλαδή με όλα τα απαραίτητα μέτρα που εφαρμόζουμε και μπορούμε κι άλλο να εξελίξουμε σε σχέση με τη χρέωση της εφημερίδας αλλά και σε σχέση με τα «κλεισίματα», αναπτύσσοντας το δίκτυο διακίνησης, των συνδρομητών που κι αυτοί μαχητικά συμμετέχουν στη διακίνηση.
3] Δίνουμε τη μάχη ώστε όλοι μαζί, όλα τα κομματικά μέλη και οι οπαδοί μας, να συμβάλουμε ακόμα πιο αποφασιστικά σε έναν κρίσιμο στόχο που έχουμε και είναι να ανταποκριθούμε με επιτυχία σε αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες στη μάχη της Οικονομικής Εξόρμησης, να υπερκαλύψουν όλες οι ΚΟΒ και οι ΚΟ το πλάνο τους. Με βάση την ανακοίνωση της Γραμματείας της ΚΕ να προκηρυχτεί άμιλλα μεταξύ των Τομεακών Οργανώσεων και των ΚΟΒ για την υπερκάλυψη των στόχων. Είναι θετικό ότι συνεχίζονται οι προσφορές από τις Οργανώσεις ενάντια στο πρόστιμο που επιβλήθηκε στο Κόμμα, αλλά και αντιδρώντας στον αυταρχισμό και την καταστολή της κυβέρνησης. Είναι επίσης θετικό ότι πολλοί ενδιαφέρθηκαν, ρώτησαν αν επιβλήθηκαν πρόστιμα σε συντρόφους για να συμβάλουν οικονομικά και αυτοί σε αυτήν την υπόθεση. Μεγάλο τμήμα του περίγυρου αντιλαμβάνεται ότι το Κόμμα σε αυτές τις συνθήκες έχει μεγαλύτερη ανάγκη υλικής και οικονομικής στήριξης, για να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της πάλης. Το ζητούμενο είναι πώς εμείς το έχουμε σταθερά στον προσανατολισμό μας, πώς το ενισχύουμε. Παρόλο που εκτιμάμε ότι το κλίμα σε οπαδούς και σε έναν ευρύτερο κόσμο είναι καλό απέναντι στο Κόμμα και μαχητικό, εντούτοις σε πολλές περιπτώσεις δεν μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι από το πόσους αξιοποιούμε για να δώσουν μαζί μας τη μάχη.
4] Σε όλες τις Κομματικές Οργανώσεις να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες αυτού του διαστήματος, για να διευρύνεται ένας περίγυρος γύρω από τις ΚΟΒ που μας ενδιαφέρει πιο πολύ κοινωνικοταξικά και ηλικιακά. Δημιουργούνται παντού δυνατότητες για την οργανωτική ανάπτυξη του Κόμματος, που όμως πρέπει να τις συγκεκριμενοποιήσουμε και να τις αξιοποιήσουμε.
5] Να στηρίξουμε τις Οργανώσεις της ΚΝΕ, που αντικειμενικά έχουν μεγαλύτερες δυσκολίες να προσαρμόζουν τη δουλειά τους, όντας οι χώροι νεολαίας κλειστοί. Οι μαθητικές κινητοποιήσεις που αναπτύχθηκαν από την αρχή της χρονιάς έδωσαν μια σοβαρή πείρα στις Οργανώσεις της ΚΝΕ στην οργανωτική της ανάπτυξη. Επίσης, η ΚΝΕ στηρίζει τη συνολική προπαγάνδα του Κόμματος με τα podcast, τις διαδικτυακές συναυλίες, πρωτοβουλίες που μπορούν να αξιοποιούνται σε όλον τον περίγυρο της κάθε ΚΟΒ. Επισημαίνουμε όμως τον κίνδυνο να χαλαρώσουν οι ρυθμοί μπροστά στις επιπρόσθετες δυσκολίες που αντικειμενικά έχει το lockdown. Είναι κρίσιμο να δυναμώσει η έγνοια σε όλο το κομματικό δυναμικό για την πορεία της ΚΝΕ, για την επίτευξη των στόχων που θέτει. Τα Κομματικά Οργανα και οι ΚΟΒ έχουμε την πρωταρχική ευθύνη για την καθοδήγηση και τη βοήθεια στην ΚΝΕ. Οπου την έχουμε αναλάβει έχουμε καλά αποτελέσματα στη μαχητικότητα των ΚΝίτικων δυνάμεων και στην οικοδόμηση.
6] Φροντίζουμε για την αυτομόρφωσή μας. Αυτό το διάστημα είναι σημαντικό να αξιοποιηθεί για την προετοιμασία των μαθημάτων στις Κομματικές Οργανώσεις και τα Όργανα με θέμα την καπιταλιστική εκμετάλλευση και την καπιταλιστική κρίση. Να διαβαστεί η βιβλιογραφία, να συγκεντρωθούν απορίες, ζητήματα διαπάλης με τις άλλες δυνάμεις, ώστε να είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε όταν αυτό θα είναι δυνατό. Αξιοποιούμε τον ελεύθερο χρόνο και τις γιορτές για να διακινηθούν και να μελετηθούν εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής». Για παράδειγμα, μπορούμε να δούμε την αξιοποίηση της έκδοσης «Σοσιαλισμός: η απάντηση στον 21ο αιώνα» της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ και το «Μια πρώτη γνωριμία με την επαναστατική θεωρία» της Ιδεολογικής Επιτροπής του ΚΣ. Μπορούν να γίνουν παραγγελίες από τις Οργανώσεις για οργανωμένη διακίνηση και αξιοποίηση.
7] Συνεχίζουμε την παρέμβασή μας στο κίνημα προβάλλοντας τις διεκδικήσεις μας και οργανώνοντας την πάλη.
‣ Συνεχίζουμε με το ζήτημα της Υγείας με επίκεντρο την επίταξη των ιδιωτικών δομών, τη θωράκιση του δημόσιου συστήματος Υγείας με μόνιμες προσλήψεις, δωρεάν τεστ και εξοπλισμό, χωρίς πληρωμή στους ιδιώτες. Παίρνουμε υπόψη ότι το δεύτερο κύμα της πανδημίας ήδη έχει προκαλέσει ασφυκτική πίεση έως και κατάρρευση του δημόσιου συστήματος Υγείας και βέβαια το ενδεχόμενο να έχουμε νέα επιδείνωση στους διασωληνωμένους και αύξηση νεκρών.
‣ Κλιμάκωση με κατάλληλες μορφές πάλης για τα εργασιακά ζητήματα και το εισόδημα, σε συνδυασμό με τα νέα μέτρα που θα φέρει η κυβέρνηση.
‣ Να επιμείνουμε για μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς με συγκρότηση επιτροπών Υγείας και Ασφάλειας.
‣ Να επιμείνουμε σε κλάδους που υπάρχει εντατικοποίηση της δουλειάς όπως σε μεγάλους χώρους του εμπορίου, αλλά και σε χώρους και κλάδους όπου σε αυτές τις συνθήκες έχει γενικευτεί το καθεστώς της τηλεργασίας.
‣ Μέσα Μαζικής Μεταφοράς: Τώρα ασφαλώς λόγω καραντίνας δεν υπάρχει ο συνωστισμός που υπήρχε, αλλά δεν παίρνεται κανένα μέτρο για τη διαμόρφωση υποδομής που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σε επόμενη φάση.
‣ Η προσπάθεια που έχει ξεκινήσει σε ορισμένους κλάδους ή περιοχές με διαμόρφωση αγωνιστικών πλαισίων πάλης, με αγωνιστικές πρωτοβουλίες σωματείων και φορέων μπορεί να συνεχιστεί και να κλιμακωθεί με κατάλληλους όρους. Τα σωματεία και οι φορείς που έχουν πάρει αποφάσεις να κάνουν προσπάθεια ζύμωσης με τα μέλη από τα μητρώα τους και στους χώρους ευθύνης τους. Ταυτόχρονα, να επιδιώξουμε να υπάρξει συζήτηση και να παρθούν νέες αποφάσεις στη βάση αυτών των πλαισίων από ΔΣ σωματείων και φορέων που δεν το έχουν κάνει ήδη. Κινούμαστε στη γραμμή υλοποίησης της κατεύθυνσης συγκρότησης Συντονιστικών Επιτροπών, άρα διαμορφώνουμε όρους κοινού βηματισμού και δράσης, ανεξάρτητα από το εάν προκύπτει άμεσα αυτή η δυνατότητα.
‣ Ιδιαίτερα, να επιμείνουμε στην επικοινωνία των μελών των ΔΣ όλων των μαζικών οργανώσεων.
‣ Ειδικό, ξεχωριστό μέτωπο, επίσης, αποτελεί το άνοιγμα των σχολείων, οι όροι και προϋποθέσεις που αυτά θα λειτουργήσουν καθώς και τα μέτρα που συνεχίζει να προωθεί η κυβέρνηση σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης.
‣ Στηρίζουμε τους ανθρώπους του Πολιτισμού που υποφέρουν εν μέσω πανδημίας, οργανώνουμε με κάθε τρόπο πολιτιστικές δραστηριότητες.
8] Βρισκόμαστε σε έναν μήνα «γιορτινό» λόγω Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, που θα βρει πολύ κόσμο σε άσχημες συνθήκες. Να φροντίσουμε να εκφραστεί η αλληλεγγύη σε όλους τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Να φροντίσουν για αυτό οι ΚΟΒ και τα Σωματεία, μαζικοί φορείς – επιτροπές κ.λπ. Με πρακτικές δράσεις αλληλεγγύης και εθελοντικής προσφοράς.
Έχουμε τις προϋποθέσεις, δημιουργούμε συνεχώς νέες για να τα καταφέρουμε. Προφυλάσσουμε την υγεία μας, υλοποιούμε τα καθήκοντα που έχουμε μπροστά μας, προχωράμε σταθερά».
