«Βασικός μας αντίπαλος είναι οι πληγές που η κρίση έχει αφήσει σε αυτή την πόλη: οι μεγάλες κοινωνικές ανισότητες και η άνοδος της ακροδεξιάς, η εγκατάλειψη που υπάρχει στις γειτονιές» δηλώνει ο Νάσος Ηλιόπουλος, στην πρώτη του συνέντευξη, με την ιδιότητα του υποψήφιου δημάρχου Αθηναίων.
«Είμαστε κομμάτι αυτής της πόλης και της χρωστάμε πολλά» αναφέρει σε συνέντευξή στο στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και προσθέτει: «Όλα αυτά τα χρόνια η Αθήνα είχε μάθει σε δημοτικές αρχές που ήταν πολύ κοντά στην πλατεία Συντάγματος και στο κεντρικό πολιτικό σύστημα και πολύ μακριά από τις γειτονιές. Αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να αλλάξουμε».
Ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ για τον δήμο της Αθήνας θέτει ως βασικό του στόχο, τη δημιουργία μιας δημοτικής αρχής που «θα ασχοληθεί με όλα αυτά που μπορεί να φαίνονται ‘μικρά’ αλλά αποτελούν όρο αξιοπρέπειας για την ζωή των πολιτών».
Δηλώνει παράλληλα πως «δεν είμαστε περαστικοί από αυτή την πόλη» και πως ο ίδιος δεν αντιμετωπίζει την Αθήνα ως αφετηρία για άλλους πολιτικούς σχεδιασμούς. «Το να αφήνεις την κεντρική πολιτική σκηνή για να υπηρετήσεις την πόλη στην οποία έχει μεγαλώσει και ζεις, νομίζω ότι δείχνει μια αντίστροφη πορεία από αυτή που έχουμε συνηθίσει μέχρι σήμερα» σημειώνει.
Κληθείς να σχολιάσει συνθήματα της καμπάνιας του Κώστα Μπακογιάννη, ο κ. Ηλιόπουλος διαπιστώνει πως «ένα μεγάλο πρόβλημα του σύγχρονου πολιτικού λόγου (που) είναι ότι πολλές φορές εμφανίζεται τόσο στρογγυλός που μπορεί να χωράει τους πάντες ακριβώς επειδή δεν λέει τίποτα». Επικρίνει παράλληλα τον κ. Μπακογιάννη για το γεγονός ότι «πολέμησε την απλή αναλογική», ενώ τον κατηγορεί και για «απότομη στροφή», συγκεκριμένα «από ένα ήπιο φιλελεύθερο προφίλ στην κεντρική ατζέντα της Νέας Δημοκρατίας, ‘νόμος και τάξη’». Για το τελευταίο ειδικότερα, ο υποψήφιος της δημοτικής κίνησης «Ανοιχτή πόλη» υποστηρίζει ότι κάτι δείχνει το «να ιεραρχήσεις ως πρώτο ζήτημα την αστυνόμευση». Ειδικά μάλιστα «όταν επιλέγεις να το κάνεις μέσα από την γειτονιά εκείνη, που αποτέλεσε το δοκιμαστικό σωλήνα για την εξάπλωση της επιρροής των νεοναζί».
Για τον Γιώργο Καμίνη, εκφράζει την άποψη ότι «λειτούργησε περισσότερο με το βλέμμα στην κεντρική πολιτική σκηνή και πολύ λιγότερο στα προβλήματα των ανθρώπων της πόλης».
