Το ΜέΡΑ25 κατηγορεί την υπουργό Παιδείας ότι «σέρνει ολόκληρο τον εκπαιδευτικό κλάδο στα δικαστήρια και όχι μόνο αυτό, αλλά τους συκοφαντεί και στα ΜΜΕ, ως αρνητές της αξιολόγησης γενικά, οπισθοδρομικούς κ.λπ.». Στη σχετική ανακοίνωσή το ΜέΡΑ 25 σημειώνει ότι αυτά συμβαίνουν «γιατί η απεργία-αποχή τους από τη συμπλήρωση των ερωτηματολογίων για την “αξιολόγηση σχολικής μονάδας” έχει φτάσει το 90%».
Υπογραμμίζει ακόμη ότι είναι «στο πλευρό των εκπαιδευτικών που αρνούνται να συναινέσουν στην επίθεση της Μητσοτάκης ΑΕ στο δημόσιο σχολείο» και ζητά «να απομακρυνθεί η ιδεοληπτική ηγεσία από το υπουργείο και να σταματήσουν οι αυταρχικές διώξεις εναντίον ενός ολόκληρου κλάδου».
Το ΜέΡΑ25 υποστηρίζει ότι «με ευθύνη όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων, η κατάσταση στις σχολικές μονάδες έχει ως εξής:
– Το 30% των σχολικών κτιρίων είναι 50ετίας.
– 70% είναι η περικοπή των κρατικών κονδυλίων για τη Σχολική Στέγη.
– Γυμναστήριο έχει το 6% των Δημοτικών και το 22% των Γυμνασίων – Λυκείων.
– Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων έχει το 27% των Δημοτικών.
– Εργαστήριο Φυσικών Επιστημών έχει το 5% των Δημοτικών και το 26% των Γυμνασίων – Λυκείων.
– Βιβλιοθήκη έχει το 12% των Δημοτικών και το 38% των Γυμνασίων – Λυκείων.
– Οι δαπάνες για την Παιδεία έχουν μειωθεί κατά 1,8 δισ. σε σχέση με το 2010.
– Το 25% των μαθητών δεν μπόρεσε να πάρει μέρος στην τηλεκπαίδευση.
– Μέσα Οκτώβρη υπάρχουν 6.000 κενά στα σχολεία
– Οι μαθητές ανά σχολική τάξη αυξάνονται σε 28 με συμπτύξεις τμημάτων, εν μέσω πανδημίας!
Αφού αυτά τα στοιχεία είναι στη διάθεση του υπουργείου, διερωτάται το ΜέΡΑ25, «γιατί δεν προχωράει στην κάλυψη των κενών, σε επενδύσεις υποδομών, παροχή εκπαιδευτικών τεχνολογικών μέσων σε σχολεία και μαθητές; Τι θα προσφέρει η αξιολόγηση σχολικής μονάδας;».
Στην ανακοίνωση επισημαίνει ότι «όπως και με την πανδημία, που η κυβέρνηση έκανε το παν για να μη φαίνονται οι ευθύνες της για την εγκατάλειψη και υποχρηματοδότηση της υγείας, χρησιμοποιώντας το δόγμα της ατομικής ευθύνης για τα πάντα, έτσι και στην Παιδεία: Επιχειρεί να πετάξει το μπαλάκι της ευθύνης στο κάθε σχολείο. Αντί να βελτιώσει όλες τις ελλείψεις επιλέγει να τις φορτώσει σε κάθε σχολείο ξεχωριστά. Με βάση το ν/σ κάθε σχολική μονάδα θα έχει μια βαθμολογία. Έτσι, θα υπάρχουν σχολεία “καλά” και “κακά”. Τα καλά θα χρηματοδοτούνται, τα κακά θα πρέπει να ψάξουν για χορηγούς. Η ανισότητα θα εκτοξευτεί. Ένα σχολείο σε περιοχή με υψηλά εισοδήματα, όπου οι γονείς μπορούν και συνδράμουν, θα έχει τεράστια διαφορά από ένα σχολείο σε φτωχή περιοχή. Αντί το υπουργείο να αμβλύνει αυτές τις διαφορές που είναι ταξικές και δεν θα έπρεπε να βαραίνουν τα παιδιά, τις οξύνει».
