του Δημήτρη Χατζηνικόλα
Έτοιμη να παρουσιάσει τις προτάσεις της για το ασφαλιστικό στις πολιτικές δυνάμεις και στην κοινωνία εμφανίζεται η κυβέρνηση, με βασική επιδίωξη αυτό να γίνει με θεσμικό τρόπο, με τη μορφή διάσκεψης, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για τις πολιτικές δυνάμεις και με τη μορφή κοινωνικού διαλόγου σε ό,τι αφορά την κοινωνία.
Πρόθεση του Μαξίμου είναι η συνάντηση να γίνει ακόμη και το ερχόμενο Σαββατοκύριακο ή στην χειρότερη περίπτωση στις αρχές της επόμενης εβδομάδας. Ωστόσο για το μεν πρώτο τα προβλήματα είναι πολλά και μάλλον αξεπέραστα, ομολογεί κυβερνητικό στέλεχος. Η κατάσταση στη Ν.Δ. είναι μεγάλο πρόβλημα, καθώς δύσκολα ο κ. Πλακιωτάκης, ως μεταβατικός πρόεδρος θα προσέλθει σε μία τέτοια συνάντηση, ενώ στο κόμμα υπάρχει καχυποψία, δεδομένης της στάσης του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα όταν ήταν στη θέση της αντιπολίτευσης. Ωστόσο υπάρχουν αρκετά, κυρίως καραμανλικά στελέχη, που επιμένουν ότι από την άρνηση στον διάλογο μόνο χαμένη μπορεί να βγει η Ν.Δ..
Από την πλευρά τους, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι για τους δικούς τους λόγους έχουν φροντίσει να «κόψουν» από την πρώτη στιγμή τις γέφυρες επικοινωνίας με την κυβέρνηση και μόνο στο ΠΑΣΟΚ έχουν ακουστεί κάποιες ενστάσεις για τη «σκληρή» γραμμή της Φώφης Γεννηματά έναντι της κυβέρνησης. Για το ΚΚΕ ούτε λόγος να γίνεται και μένει μόνο η Ένωση Κεντρώων του Β. Λεβέντη χωρίς ουδείς να μπορεί να προεξοφλήσει τη στάση της.
Σε αυτήν την περίπτωση η κυβέρνηση θα καταγγείλει την αντιπολίτευση και θα προχωρήσει μονομερώς φέρνοντας το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό στη Βουλή το πρώτο δεκαπενθήμερο του Δεκεμβρίου.
Μέχρι τότε θα έχει ολοκληρωθεί και ο κοινωνικός διάλογος, με τα συνδικάτα και τους εμπλεκόμενους φορείς να έχουν ήδη «δείξει τα δόντια τους» σε σχέση με το σχέδιο Κατρούγκαλου.
Ουδείς πρέπει τέλος να λησμονεί, λέει με νόημα κυβερνητικός βουλευτής, ότι το κουαρτέτο δεν έχει τοποθετηθεί ακόμη συνολικά για το ν/σ. «Απλά ό,τι έχει γίνει έγινε σε συνεννόηση με τους θεσμούς. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση έχει και το τελικό ‘Οκ’ των δανειστών» για ένα θέμα που όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν πρώτο στην ατζέντα, πρωτίστως του ΔΝΤ αλλά και των Βρυξελλών.
