Ο Ντόναλντ Τραμπ επέστρεψε – ή μάλλον δεν έφυγε ποτέ – σε πλήρη πολεμική διάθεση. Αυτή τη φορά, το μέτωπο δεν είναι το Μεξικό ή ο Μπάιντεν, αλλά… το Χάρβαρντ.
Ο πρώην πρόεδρος απαιτεί συγγνώμη από το πανεπιστήμιο για τον «εξωφρενικό αντισημιτισμό», όπως λέει, και απειλεί να κόψει δια παντός τις επιχορηγήσεις του και τα φορολογικά προνόμια. Ο Τραμπ, βλέπεις, θέλει τα Ivy League να φέρουν κόκκινα καπελάκια και όχι ροζουλί ιδέες.
Από το Χάρβαρντ στο νέο κόμμα;
Το εντυπωσιακό είναι πως την ίδια ώρα, στους ίδιους διαδρόμους του Χάρβαρντ, κυκλοφορούσε και ο Αλέξης Τσίπρας. Εκείνος δεν απείλησε με οικονομικές κυρώσεις, περιορίστηκε στις διαλέξεις. Μίλησε για τις προοδευτικές δυνάμεις και το μέλλον τους.
Και τώρα επιστρέφει στην Ελλάδα για να αποφασίσει… αν έχει μέλλον και ο ίδιος σε αυτές. Κάποιοι επιμένουν να μιλούν για νέο κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι καθηλωμένος σε μονοψήφια ποσοστά και η Νέα Αριστερά υπό διάλυση. Οπότε πεδίο υπάρχει, λένε άτομα από το περιβάλλον του.
Κάντο όπως ο Ανδρέας;
Και την ίδια ώρα το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε πως δεν είναι αρκετό πρόβλημα το να μένει στην 3η θέση πίσω από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και αποφάσισε να προκαλέσει εσωκομματική αναταραχή με τη διαγραφή της Μπατζελή. Οι επικριτές της απόφασης λένε πως ανοίγει ένας νέος βαρύς κύκλος εσωστρέφειας, χωρίς να υπάρχει λόγος και προβλέπουν νέα καθίζηση στις δημοσκοπήσεις. Οι «προεδρικοί» λένε πως ο Νίκος Ανδρουλάκης έπρεπε να στείλει ένα μήνυμα ξεκάθαρο και το έκανε. Αλλά ίσως και να άργησε.
Ο Ανδρουλάκης θέλει να υπενθυμίσει -εντός και εκτός τειχών- ότι είναι ο δημοκρατικά (επαν)εκλεγμένος πρόεδρος του κινήματος και να στείλει μήνυμα προς την εσωκομματική αντιπολίτευση πως η περίοδος ανοχής στην αμφισβήτηση λαμβάνει τέλος. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό στο ΠΑΣΟΚ. Συνέβη και το 1975, με τον ηγέτη του Ανδρέα Παπανδρέου να αποβάλλει ό,τι μπορούσε να ανακόψει την πορεία του προς την εξουσία.
Βέβαια, ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ χρειάστηκε για να προβεί σε αυτή την κίνηση 1 μόλις έτος από τις εκλογές του 1974, ενώ ο Ν. Ανδρουλάκης χρειάστηκε 4 κάλπες (δύο εθνικές, μία ευρωεκλογών και τις αυτοδιοικητικές) καθώς μια πρόωρη εσωκομματική κάλπη για να στείλει ξεκάθαρο μήνυμα στο εσωτερικό του κόμματος.
Intertech: Το μυστικό της τιμής
Και αφού τα κόμματα παίζουν “πέτρα-ψαλίδι-χαρτί” με τις στρατηγικές τους, ας περάσουμε και στην πραγματική οικονομία. Εκεί που το χαρτί είναι μετοχές, και η πέτρα… δημόσια πρόταση. Ο Σπύρος Γιαμάς της CD Media έχει πλέον πάνω από το 56% της Intertech και έρχεται το επόμενο βήμα: το τίμημα για τους υπόλοιπους μετόχους.
Το πρόβλημα; Κανείς δεν ξέρει σε τι τιμή αγόρασε το επιπλέον 26% από την οικογένεια Αμοιρίδη-Σαββίδη. Κρατάει το στόμα του κλειστό — και όλοι προσπαθούν να μαντέψουν τι θα γράψει στο παραστατικό της δημόσιας πρότασης.
Ας σημειωθεί, πάντως, ότι η τρέχουσα τιμή της Intetech, η οποία μεταξύ άλλων είναι ο επίσημο διανομέας των προϊόντων Panasonic, ανέρχεται στο 1,1 ευρώ στο ταμπλό του Χρηματιστηρίου, έχοντας ως χαμηλό έτους το 0,8 ευρώ και ως υψηλό έτους το 1,32 ευρώ. Επομένως, παράγοντες τις αγορές εκτιμούν ότι η δημόσια πρόταση κατά πάσα πιθανότητα θα κυμαίνεται σ’ αυτά τα επίπεδα.
Δωδώνη: Μυρίζει deal… και ψήνεται φύλλο
Η Vivartia είναι πολύ κοντά στο να πουλήσει τη Δωδώνη στην οικογένεια Σαράντη των Ελληνικών Γαλακτοκομείων. Το deal – σχεδόν έτοιμο. Το ενδιαφέρον, ωστόσο, μεταφέρεται ήδη στο επόμενο πιάτο: την Ελληνική Ζύμη.
Οι πληροφορίες θέλουν τον πήχη της αποτίμησης να τοποθετείται στα 400 εκατομμύρια ευρώ. Δηλαδή, για να το πούμε απλά: στο τραπέζι της Vivartia, δεν υπάρχουν μόνο φέτα και γιαούρτι. Υπάρχει και cash. Πολύ cash.
