Κανείς δεν περίμενε σχεδόν 6 μήνες μετά τις Ευρωεκλογές, το εγχώριο πολιτικό σύστημα να δονείται ακόμη από τις αναταράξεις που εκείνες πυροδότησαν.
- Η εσωκομματική γκρίνια, η δημοσκοπική καθίζηση, η διαγραφή Σαμαρά και οι αποστάσεις Καραμανλή στη ΝΔ.
- Οι τριγμοί σε βαθμό διάλυσης στον ΣΥΡΙΖΑ, που τώρα παλεύει με νέο αρχηγό να σώσει ό,τι σώζεται.
- Το νέο κόμμα Κασσελάκη, Κίνημα Δημοκρατίας (το 5ο που βγαίνει μέσα από το άλλοτε κραταιό κόμμα του Αλέξη Τσίπρα).
- Η αμφισβήτηση και επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη και τελικά η δημοσκοπική άνοδος και ο τίτλος αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή για το ΠΑΣΟΚ.
- Η συνεχής άνοδος των κομμάτων δεξιά της ΝΔ (Λατινοπούλου, Βελόπουλος, Νατσιός).
- 9 κοινοβουλευτικές ομάδες και 19 βουλευτές χωρίς στέγη
Όλα τα παραπάνω είναι απότοκα της κάλπης του περασμένου Ιουνίου, όταν η ελληνική κοινωνία «έφτυσε» συνολικά το πολιτικό σύστημα με την αποχή να εκτινάσσεται στο αδιανόητο 58,1%. Όταν είπε στη ΝΔ ότι η πολλή αλαζονεία βλάπτει, στον ΣΥΡΙΖΑ πως κάτι πάει πολύ λάθος και στο ΠΑΣΟΚ ότι κάτι άλλο πρέπει να κάνει αν θέλει να ξεκολλήσει. Και το μεγάλο ερώτημα τώρα είναι αν μπορεί εκείνες οι ευρωκάλπες να «γεννήσουν» πρόωρες βουλευτικές κάλπες.
Παραδόξως – ή όχι και τόσο τελικά – είναι μέσα στο Μαξίμου που ανοίγουν τη συζήτηση αυτή – ως απειλή προς τους βουλευτές που εξαπέλυαν με τη μορφή ερωτήσεων πυρά κατά πολιτικών της κυβέρνησης και αποφάσεις των υπουργών. Ήταν εμφανές από την επομένη κιόλας της διαγραφής Σαμαρά, πως ακόμη και οι πιο ηχηρές φωνές αμφισβήτησης ξαφνικά σίγησαν. Οι Σαμαρικοί απαρνήθηκαν τον Σαμαρά και οι άλλοι είτε σιώπησαν είτε πήραν ξεκάθαρα θέση εναντίον του. Το μήνυμα, όπως μαθαίνουμε, που έχει σταλεί στους βουλευτές, είναι πως όποιος πάρει την ευθύνη να ανοίξει νέο κύκλο αμφισβήτησης, θα πάρει και την ευθύνη να οδηγήσει σε πρόωρες εκλογές. Εμείς απλά να πούμε ότι μερικές φορές δεν χρειάζεται βουλευτική ανταρσία για να φτάσουμε εκεί. Το κλειδί βρίσκεται στους πολίτες, ειδικά όταν αισθάνονται ότι τους αγνοούν.
Η επόμενη μέρα για ΣΥΡΙΖΑ με Φάμελλο αρχηγό
Εν τω μεταξύ, πάνω από 70.000 πολίτες βρήκαν το κουράγιο να πάνε στις κάλπες του ΣΥΡΙΖΑ. «Διαψεύστηκαν πολλές Κασσάνδρες» και το κόμμα «είναι πολύ σκληρό για να πεθάνει», έλεγαν όλο χαρά τα στελέχη του κόμματος. Και πράγματι για τα δεδομένα του ΣΥΡΙΖΑ τα νούμερα είναι εντυπωσιακά. Αλλά όταν λέμε «για τα δεδομένα του ΣΥΡΙΖΑ» εννοούμε για μία μακρά περίοδο απόλυτου χάους, τοξικότητας, ύβρεων, βαρύτατων αλληλοκατηγοριών και εξευτελισμού. Γιατί κατά τα άλλα το 70.000 δεν είναι και για πανηγυρισμούς. Μπορεί να τα αφήσει πίσω του το κόμμα όλα αυτά; Ας πούμε, ναι. Και μπορεί να πρωταγωνιστήσει ξανά; Δύσκολο το βλέπουμε, αλλά μόνο ο χρόνος θα δείξει.
Το βάρος πέφτει στον Σωκράτη Φάμελλο που έκανε την έκπληξη με νίκη από τον πρώτο γύρο και ο οποίος όμως είναι αρκετά σοβαρός για να αντιλαμβάνεται πως έχει μπροστά του πολλή και εξαιρετικά δύσκολη δουλειά για την περιβόητη «ανασυγκρότηση». Είναι μία προσωπικότητα που ευνοεί την προσπάθεια για ένα νέο άνοιγμα στην κοινωνία, πέρα από τον στενό, σκληρό πυρήνα. Θα επιχειρήσει όμως άνοιγμα και στη … Νέα Αριστερά, όπως επίσης ακούγεται, με στόχο επιστροφές στην κοινοβουλευτική ομάδα; Και έχουν πια τόσο μεγάλες πια διαφορές η Αχτσιόγλου, ο Χαρίτσης και οι υπόλοιποι με τον Φάμελλο και τον ΣΥΡΙΖΑ (τώρα που δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη); Οψόμεθα. Ισχυρό ρόλο στο κόμμα θα έχει βεβαίως και ο Παύλος Πολάκης, που εξασφάλισε ποσοστό 43% και που αποφάσισε να μην οδηγήσει το κόμμα σε δεύτερο γύρο.
Να θυμίσουμε ότι ο Τσίπρας «παρέδωσε» τον ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές του 2023 στο 17,83%. Ο Κασσελάκης τον έριξε στις Ευρωεκλογές στο 14,92%. Και όλοι μαζί τον έσπρωξαν δημοσκοπικά κάτω από το 8%. Πρώτα λοιπόν θα πρέπει να διασφαλιστεί πώς θα σταματήσει ο κατήφορος. Και μετά να αρχίσει η ορθοπεταλιά στην ανηφόρα.
Κοιτάζοντας το 2007 με κυάλια
Αρκετά όμως για τα προβλήματα των κομμάτων. Ας πάμε και σε εκείνα της οικονομίας, που όσο και εάν «τρέχει» την Ευρώπη δεν την φτάνει. Μας το είπε εμμέσως πλην σαφώς ο Fitch το βράδυ της Παρασκευής. Νέα αναβάθμιση του αξιόχρεου από τον οίκο δεν περιμέναμε σίγουρα. Αλλά κάποιοι ήλπιζαν για ένα θετικό νεύμα στις προοπτικές.
Τελικά και αυτές έμειναν στις ουδέτερες και ο Fitch μας εξήγησε γιατί. Το επίμονο αγκάθι του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών, το επίσης επίμονο επενδυτικό κενό, αλλά και το γεγονός ότι είμαστε η μόνη στην οικονομία στην Ευρώπη, στην οποία το επίπεδο του ΑΕΠ παραμένει σχεδόν 20 ποσοστιαίες μονάδες χαμηλότερα από τα υψηλά του 2007, δεν επιτρέπουν κάτι καλύτερο βαθμολογικά. Πού να μην τρέχαμε δηλαδή και με ρυθμούς διπλάσιους του μέσου όρου της Ευρωζώνης.
Και πότε μπορούμε να ελπίζουμε στη σύγκλιση; Αναλυτές εξηγούσαν στη «Ν» πως ακόμη και εάν διατηρήσουμε τη διαφορά αυτή στον ρυθμό ανάπτυξης (πράγμα μάλλον αδύνατο) έναντι των υπολοίπων, θέλουμε ακόμη μία δεκαετία για να γίνουμε… Ευρωπαίοι.
