Για πρώτη φορά στα ελληνικά – ίσως και διεθνή – χρονικά ένας νυν πρωθυπουργός διαγράφει έναν πρώην από το κόμμα του. Είναι ένα «κεκτημένο» θα λέγαμε των ανθρώπων που έχουν κάποια στιγμή κρατήσει το τιμόνι μίας χώρας να μπορούν να εκφράζονται για τα όσα συμβαίνουν – από τα ζητήματα της καθημερινότητας έως τα μεγάλα εθνικά θέματα – με μεγαλύτερη ελευθερία λόγου, χωρίς να δεσμεύονται από την περιβόητη «κομματική πειθαρχία».
Αυτός είναι ο πρώτος λόγος, που η διαγραφή του Αντώνη Σαμαρά προκαλεί τόσο ντόρο. Ο άλλος είναι ότι ήρθε να αποδείξει με τον πιο ηχηρό τρόπο ότι το ελληνικό πολιτικό σκηνικό αλλάζει άρδην. Για μία μακρά περίοδο είχαμε τη ΝΔ απόλυτο κυρίαρχο, να περνάει μεταρρυθμίσεις, αλλά και νομοσχέδια νύχτα, να προωθεί τον ψηφιακό μετασχηματισμό αλλά και τις απευθείας αναθέσεις, να ανεβάζει τον κατώτατο μισθό και να αφήνει τον μέσο μισθό και το διαθέσιμο εισόδημα να κατρακυλά κάτω από εκείνον χωρών, που κάποτε θεωρούσαμε στην ΕΕ «φτωχούς συγγενείς». Είχαμε και τον ΣΥΡΙΖΑ σε πλήρη σύγχυση, να μας χαρίζει άφθονες στιγμές υπερεαλιστικής τρέλας, έτσι για να ξεχνάμε βρε παιδί μου τα προβλήματα της καθημερινότητας, αλλά και να κρατάει γερά τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και είχαμε μία σειρά από μικρότερα κόμματα να κονταροχτυπιούνται για τις υπόλοιπες θέσεις στη Βουλή.
Τώρα έχουμε τη ΝΔ σε εμφανή πτώση και ακόμη πιο εμφανή αναζήτηση «ταυτότητας». Να βλέπει το ΠΑΣΟΚ στο κέντρο (από το οποίο άντλησε στελέχη και κάποιες στιγμές ιδέες/ ρητορική) να ανεβαίνει και να γίνεται de facto αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και τα κόμματα στα δεξιά της (ειδικά Φωνή της Λογικής και Ελληνική Λύση) να ενισχύουν τις δυνάμεις τους, δίνοντας μεταξύ τους μάχη για την τρίτη θέση. Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ; Σε πλήρη αποσύνθεση και περιμένοντας ακόμη ένα κόμμα, αυτό του Κασσελάκη να ξεφυτρώσει από τα σπλάχνα του (για να προστεθεί σε Πλεύση Ελευθερίας, Νέα Αριστερά, Μερα25, κόμμα Λαφαζάνη).
«Δεν θα συμβεί τίποτα. Δεν θα τον ακολουθήσει κανείς»
Ό,τι και εάν ήταν η απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη – κίνηση πανικού και έλλειψης ψυχραιμίας μέσα σε αυτό το νέο περιβάλλον ή προδιαγεγραμμένη εξέλιξη, φαίνεται πως ο πρωθυπουργός, είχε ζυγίσει κάτι από πριν. Πώς οι 7-10 βουλευτές, που ξέρουμε ότι βρίσκονται κοντά στον Αντώνη Σαμαρά και τις θέσεις τους, όχι μόνο δεν θα τον ακολουθήσουν, αλλά θα τον απαρνηθούν, δηλώνοντας πίστη στον αρχηγό.
Άδωνις Γεωργιάδης και Μάκης Βορίδης ήταν από τους πρώτους, που μίλησαν χθες Κυριακή, εκφράζοντας τη λύπη τους και χαρακτηρίζοντας λίγο πολύ αναπόφευκτη και επιβεβλημένη τη διαγραφή Σαμαρά. «Εκείνος μου άνοιξε την πόρτα της ΝΔ και τον ευγνωμονώ, αλλά ο πρωθυπουργός δεν είχε άλλα περιθώρια», είπε ο υπουργός Υγείας και άλλοτε πρωτοπαλίκαρό του. «Δεν είναι ανεκτό να αμφισβητείται ο πατριωτισμός του υπουργού Εξωτερικών», σχολίασε ο υπουργός Επικρατείας. Δεν περίμενε βεβαίως κανείς άλλη στάση από τους δύο προβεβλημένους υπουργούς. Αλλά ίσως ο Μεσσήνιος να ήλπιζε ότι άλλα στελέχη, που υπήρξαν στενοί συνεργάτες του, θα είχαν διαφορετική στάση. Στην όποια τέτοια προσδοκία έβαλε νομίζω ταφόπλακα ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος.
Μιλώντας στον Talk Radio 98,9 o υφυπουργός Υγείας (που υπήρξε για πολλά χρόνια στο πλευρό του Σαμαρά), έκανε λόγο για μία οδυνηρή ημέρα για τη ΔΝ, αλλά έσπευσε να υπεραμυνθεί της απόφασης Μητσοτάκη. «Δεν είχε άλλη επιλογή μόνο αυτή που αποφάσισε», ξεκαθάρισε. Και κατέστησε και κάτι άλλο σαφές, επικαλούμενος και την μακρά εμπειρία του στο κόμμα (είναι μέλος της ΝΔ από το 1975). Ερωτηθείς τι σημαίνει για τη συνοχή του κόμματο η εξέλιξη, είπε. «Απολύτως τίποτα. Δεν θα τον ακολουθήσουν βουλευτές». Όσο για την προοπτική νέου κόμματος από τον Σαμαρά; Δεν βλέπει να συγκεντρώνει σοβαρές πιθανότητες- όσο και εάν ο διευθυντής του γραφείου Τύπου του πρώην πρωθυπουργού, Νίκος Τσιούτσιας, τόσο με χθεσινές όσο και με σημερινές του δηλώσεις, άφησε το ενδεχόμενο ανοιχτό.
Ποια αξιοπρέπεια;
Όσο, εν τω μεταξύ, τα κόμματα ασχολούνται με διαγραφές και πιθανές μεταγραφές, ο κόσμος έχει άλλα στο μυαλό του (και την τσέπη του). Κανείς δεν χάνει τον ύπνο του, με το εάν θα φύγει και πού θα πάει ο Σαμαράς (που ταξιδεύει στις ΗΠΑ). Αλλά εφιάλτες για το το πότε θα μηδενίσει ο τραπεζικός λογαριασμός τους, έχουν πολλοί.
Γιατί όσο και εάν αυξάνεται ο κατώτατος μισθός (πράγμα σημαντικό), το 69,63% των εργαζομένων – δηλαδή 1.606.194 άτομα – λαμβάνουν μισθό κάτω των 1.200 ευρώ, όπως αποκαλύπτει σήμερα η Ναυτεμπορική. Η συντριπτική πλειονότητα των μισθωτών στη χώρα έχει παγιδευτεί σε απολαβές 800 έως 1.200 ευρώ τον μήνα. Και αυτός ο μήνας δύσκολα πια βγαίνει. Όλοι αυτοί που καίγονται για την κομματική αξιοπρέπεια, ας ασχοληθούν και λίγο με την αξιοπρεπή διαβίωση του κόσμου. Και ας σκεφτούν πώς αισθάνεται αυτός ο κόσμος όταν ακούει για φορο- έσοδα και πρωτογενή πλεονάσματα που σταθερά «υπερβαίνουν τον στόχο». Το να πιάνεις τους στόχους αναγκαίο. Η δημοσιονομική σταθερότητα είναι προϋπόθεση για όλα. Ποιο το νόημα όμως να τον υπερβαίνεις, εάν δεν δίνεις πίσω στην κοινωνία το υπερπλεόνασμα, που με τις δικές της θυσίες σχηματίστηκε;
Το «ναυάγιο» της ελληνικής… Apple
Και από το ναυάγιο των μισθών, ας πάμε και σε εκείνο μίας εταιρείας, που κάποτε φιλοδοξούσε να καταστεί η ελληνική Apple. Τίτλοι τέλους θα πέσουν στις 13 Δεκεμβρίου για την MLS Πληροφορική.
Επρόκειτο, άλλωστε, για την πρώτη ελληνική εταιρεία, η οποία λάνσαρε τα «made in Greece» συστήματα πλοηγού, smartphone και tablet. Ωστόσο, το όνειρο πολύ γρήγορα άρχισε να μετατρέπεται σε εφιάλτη. Από το 2020 η εισηγμένη βρισκόταν εκτός διαπραγμάτευσης στο Χρηματιστήριο, ενόσω η τελευταία δημοσιευμένη έκθεση αποτελεσμάτων αφορούσε το έτος χρήσης του 2019. Εκείνη τη χρονιά, τα ίδια κεφάλαια ανέρχονταν σε -12,2 εκατ. ευρώ και οι λειτουργικές ζημιές άγγιζαν τα -12 εκατ. ευρώ.
Κηλίδα στην εικόνα της εταιρείας αποτέλεσε τόσο η μη ορθή απεικόνιση των άυλων περιουσιακών στοιχείων για το έτος χρήσης του 2018, όσο και η σύγκρουση με τους απλήρωτους ομολογιούχους, οι οποίοι ακούν για MLS και… βγάζουν σπυριά. Πλέον στις 13 Δεκεμβρίου η μετοχή της MLS θα διαγραφεί οριστικά από τα «κιτάπια» του Χρηματιστήριο, 23 χρόνια μετά την εισαγωγή της στη Λεωφόρο Αθηνών και 29 χρόνια μετά την ίδρυσή της.
