Τον χειμώνα του 2009 – πριν ακόμη η κρίση και τα μνημόνια μας χτυπήσουν την πόρτα – σε ένα ταξίδι στην πανέμορφη Πράγα θυμάμαι την πόλη να βγάζει μία γλυκιά μελαγχολία και τους φιλόξενους κατοίκους να μιλούν για το πώς προσπαθούν μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια να πιάσουν… την Ελλάδα.
Τότε οι μισθοί μας ήταν ακόμη σε πολύ καλύτερα επίπεδα από εκείνους της Τσεχίας, που είχε ενταχθεί στην Ε.Ε. μόλις 5 χρόνια νωρίτερα. Αν μου έλεγε κάποιος ότι 15 χρόνια μετά θα κοιτάμε από απόσταση και με απελπισία την πλάτη των Τσέχων, θα δυσκολευόμουν να το πιστέψω. Η μελαγχολία είναι πια ελληνική και καθόλου γλυκιά.
Θα ακούσουμε την κυβέρνηση να μας λέει για το πώς αυξάνονται κάθε χρόνο, την τελευταία 3ετία οι μισθοί. Δεν θα την ακούσουμε να μας λέει αυτό που είπε η Eurostat και όχι κάποιοι κακό ινστιτούτο που θέλει να κάνει πολιτικό παιχνίδι. Ότι η περσινή αύξηση μισθών στην Ελλάδα ήταν μία από τις χαμηλότερες στην Ένωση. Ανάλογη είχαν μόνο χώρες, όπως η Δανία, όπου ο μέσος ετήσιος μισθός είναι πάνω από 67.600 ευρώ. Εδώ έχει κολλήσει στα 17.013 ευρώ, ελάχιστα υψηλότερα από εκείνον σε Ουγγαρία και Βουλγαρία. Πλέον κυνηγάμε τους μισθούς Ρουμανίας, Πολωνίας, Κροατίας. Για να φτάσουμε της Τσεχίας θέλουμε κάτι παραπάνω από σπριντ (έχει φτάσει στα 23.454 ευρώ).
Αλλά μην σκάτε. Έχουμε το επίδομα. Έκτακτο επίδομα Χριστουγέννων το ονομάσαμε, αλλά θα πρότεινα για να μην το μπερδεύουμε, με το άλλο, το κανονικό επίδομα Χριστουγέννων, που δίνουν οι εργοδότες, αυτό του κράτους, να το πούμε επίδομα παρηγοριάς. Να το έχουμε να το κοιτάμε, κάθε φορά που δημοσιεύει στοιχεία η Eurostat.
Πετάει πετάει ο επιθεωρητής
Θα μείνουμε στα εργασιακά, γιατί μάθαμε μία ωραία είδηση. Έρχονται οι επιθεωρητές – drone. Καθήκον τους να εποπτεύουν τους χώρους εργασίας και να εντοπίζουν κινδύνους ώστε να αποφεύγονται τα εργατικά ατυχήματα. Η τεχνολογία στην υπηρεσία των απασχολούμενων λοιπόν.
Κάθε βήμα προς την ενίσχυση της ασφάλειας στους εργασιακούς χώρους είναι άκρως καλοδεχούμενο και σημαντικό. Βέβαια την απορία την έχουμε. Αν η πολιτεία δεν ξέρει με ακρίβεια ποια είναι τα εργατικά ατυχήματα και πώς αυτά ορίζονται, πώς θα τα εντοπίσει με τους ιπτάμενους επιθεωρητές;
Ένας δικός μας για ΥΠΟΙΚ του Τραμπ
Σήμερα η στήλη είναι αποφασισμένη να μείνει στα οικονομικά, αλλά δεν μπορεί να αφήσει και τελείως τα όσα γίνονται στην Αμερική. Η εμφατική επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο παραμένει κυρίαρχη είδηση με την προσοχή να εστιάζεται ποια στα πρόσωπα που θα στελεχώσουν την κυβέρνησή του. Για το κρίσιμο πόστο του υπουργού Οικονομικών λοιπόν ακούγεται έντονα ο «δικός» μας Τζον Πόλσον. Όχι δεν έχει μακρινή καταγωγή, είναι και αυτός «εξίσου Έλληνας με τον Τραμπ», όπως θα έλεγε και ο εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ.
Αλλά ο ταλαντούχος κ. Πόλσον (από τους πρώτους μεγαλοεπενδυτές της Wall Street που στήριξαν ανοιχτά Τραμπ όταν ήταν ακόμη υποψήφιος το 2016 – before it was cool, που λένε και οι νέοι) είναι ο βασικός μέτοχος της Τράπεζας Κύπρου και ένας εκ των μετόχων των Alpha και ΕΥ∆ΑΠ. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τι θα σημάνει πιθανή υπουργοποίησή του για τις 3 αυτές μετοχές.
Το κόλπο του Mr Jumbo
Μιας και φτάσαμε στα χρηματιστηριακά, δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε το… κόλπο με τις προβλέψεις, που φαίνεται ότι συνεχίζει το «αφεντικό» της Jumbo. Χθες επιβεβαίωσε την εκτίμηση για αύξηση των πωλήσεων κατά +4% στο 12μηνο του 2024. Ωστόσο, από την ανακοίνωση της εταιρείας απουσίαζε η εκτίμηση για την πορεία της κερδοφορίας. Για όσους δεν θυμούνται: Το καλοκαίρι ο Απόστολος Βακάκης, σ’ ένα κρεσέντο απαισιοδοξίας, είχε «κατεβάσει» τον πήχη των κερδών στα επίπεδα του 2023, προβλέποντας μηδενική μεταβολή μέσα στο τρέχον έτος. Ισχύει ακόμη η ίδια πρόβλεψη ή έχει αλλάξει κάτι; Επίσης, προκαλεί απορία το γιατί η τελευταία ενημέρωση του Βακάκη αναφέρεται μόνο στις πωλήσεις και όχι στα κέρδη.
