Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Όποιος εφευρίσκει δικαιολογίες, σπανίως είναι καλός σε οτιδήποτε άλλο. Είχαμε τις υποψίες μας, αλλά η απάντησή του σε όσους αντέδρασαν στην υπουργοποίησή του, λόγω των συστηματικών αναρτήσεών του σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, με χοντροκομμένα, ρατσιστικά και αντισημιτικά σχόλια, μας κάνει ν’ αμφιβάλλουμε όχι για το σφάλμα τακτικής, αλλά λογικής.
«Δηλώνω κατηγορηματικά ότι η πλειονότητα αυτών αποτελεί προϊόν διαστρέβλωσης της αλήθειας και έχουν επιμελώς παραχαραχθεί για να ικανοποιήσουν προεκλογικές πολιτικές σκοπιμότητες από τις γνωστές μονταζιέρες. Σας ενημερώνω ότι τους λογαριασμούς μου σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα χειρίζονταν συνεργάτες, καθώς επίσης και ότι έχουν παραβιαστεί ουκ ολίγες φορές. Ο λογαριασμός μου στο Facebook έχει μπλοκαριστεί από την παραμονή των εκλογών από άγνωστους εισβολείς».
Φταίνε χάκερ, μονταζιέρες και συνεργάτες που σήκωσαν παντιέρες, λοιπόν… Πώς εξηγείται, όμως, ότι όλοι αυτοί συνωμότησαν εναντίον ενός βουλευτή που εξελέγη πρώτη φορά στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015;
Δεν είναι παράξενο πώς χαμηλώνουν όλα τριγύρω, αλλά πώς ψήλωσαν κάπου, κάποτε. Ακόμα κι αν απομακρυνθεί από τον υπουργικό θώκο, σημασία έχει πως ο πολιτικά κυρίαρχος, ο παντοδύναμος πρωθυπουργός, τον έστειλε να ορκιστεί. Αν δούμε την πολιτική ως την τέχνη του συμβιβασμού, δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια στις άτεχνες επιλογές.
Το θέμα, όμως, δεν είναι τι γίνεται με τη γραφικότητα και το πνεύμα αυτής, που έχει σκεπάσει τις κάμαρες, έχει φουσκώσει τόσο πολύ που σέρνει τη χώρα σε νέα άστρα και «δημιουργεί μεγαλύτερη απόγνωση απ’ ό,τι η τραγωδία, επειδή οδηγεί στο αδιέξοδο».
Το θέμα δεν είναι καν ότι στο πολιτικό περιβόλι οι ακραίες απόψεις ορίζονται a la carte, βάσει προθέσεων, χρωμάτων και διαθέσεων.
Το θέμα είναι η συστηματική εξοικείωση με το «τέρας», τη σκοταδιστική πτώση, κι ύστερα συζητάμε για ποσοστά που φουσκώνουν λάθος…
