Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Το Λονδίνο κάλεσε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να ερευνήσει το ζήτημα των εκπομπών ρύπων των οχημάτων, μετά την παραδοχή της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας Volkswagen ότι εξαπάτησε τις ρυθμιστικές αρχές στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Το Λονδίνο δεν είναι το πρώτο που ανεβάζει ταχύτητα, καθώς η υπόθεση τρέχει διεθνώς, αλλά βολεύει ως επανάληψη της ιστορίας. Το «made in Germany» η Γερμανία το χρωστά στη Βρετανία. Οταν αισθάνθηκαν ότι απειλούνται από τις γερμανικές εισαγωγές, οι Βρετανοί βιομήχανοι απαίτησαν την υιοθέτηση το 1887 του Merchandise Marks Act.
Ολα τα γερμανικά προϊόντα που πωλούνταν στη Βρετανία θα έπρεπε πλέον να αναγράφουν «made in Germany». Ο στόχος ήταν να στραφούν οι Βρετανοί καταναλωτές μακριά απ’ αυτά τα προϊόντα «δεύτερης κατηγορίας». Γρήγορα, όμως, συνέβη το αντίθετο. Πολλαπλασιάζοντας τις καινοτομίες και εκπαιδεύοντας μηχανικούς στη νέα ανώτατη σχολή τεχνολογίας του Βερολίνου, η Γερμανία ξεπέρασε γρήγορα τη Βρετανία στην ποιότητα. Και κάπως έτσι, γύρω στο 1900, οι Βρετανοί κατασκευαστές άρχισαν να παραποιούν τις ετικέτες των προϊόντων τους και να γράφουν «made in Germany», με την ελπίδα ότι θα αύξαναν τις πωλήσεις τους.
Από την παραποίηση της ετικέτας ως το πείραγμα των τιμών καυσαερίων πολλά έχουν αλλάξει, για να μείνουν όλα (περίπου) ίδια. Πλαστή εμφάνιση «αρετής» με δόλο και όχι από ολιγωρία.
Οι Γερμανοί, όμως, που ηθικολογούν όταν πρόκειται για τις ατασθαλίες και τις γκρίζες ζώνες των άλλων, ξέρουν καλά ότι η ηθική δεν είναι επάγγελμα «και όστις ως επάγγελμα θέλει να την μετέλθει, πλανάται οικτρώς και γίνεται γελοίος».
Οι Γερμανοί, που απεχθάνονται το γελοίο και ομνύουν στο μεγαλείο του επιχειρείν και των εξαγωγών, διακηρύσσουν ότι θα παίξουν με «ανοιχτά χαρτιά», θα ρίξουν οι ίδιοι φως στο «VWgate». Οπως έκαναν και με τη Siemens, την Thyssen Krupp, την Deutsche Bank ή τη ΜΑΝ.
Κάθε τόσο θα σημειώνονται αποκλίσεις, γιατί έτσι είναι η φύση, αλλά όταν υπάρχουν θεσμοί αποκαθίσταται σχετικά σύντομα η χαμένη τιμή.
