Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Παραμένει εσωπολιτικά το κυρίαρχο πρόσωπο… Απέδειξε περίτρανα ότι μπορεί να προσαρμόζεται ιδεολογικά και ότι γνωρίζει να επιβιώνει πολιτικά». (Neue Zurcher Zeitung)
«Και όμως, ο ήρωας των Ελλήνων Τσίπρας πέτυχε την επιστροφή» (η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία αυστριακή εφημερίδα, Κρόνεν Τσάιτουνγκ)
«Οι πρώην σύντροφοι του Τσίπρα… μάλλον έκαναν ένα σημαντικό λάθος: πίστεψαν ότι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο του 2015 ήταν μια νίκη όλης της Αριστεράς. Ηταν μια κακή ανάγνωση της ιστορίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος πέρασε από το 5% στο 36% τον περασμένο Ιανουάριο, οφείλει την επιτυχία του κυρίως στον χαρισματικό Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος κατόρθωσε να ενσαρκώσει το νέο πρόσωπο της ελπίδας». (Liberation)
Δεν είναι η πρώτη φορά που το πολιτικό σκηνικό ορίζεται από το πρόσωπο. Στο πλαίσιο, όμως, της προσωποπαγούς ανάλυσης, τείνουν να υποβαθμίζονται ως ασήμαντα τα κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά της ψήφου ή τα ποσοστά άνω του 30% μεταξύ των αγροτών (ποσοστό 30,7%), των μισθωτών του ιδιωτικού (33,5%) και δημόσιου τομέα (33,9%), των ανέργων (39%) και των φοιτητών (ποσοστό 34,3%). (Για την απήχηση στις γυναίκες επιφυλάσσομαι σε νέο σημείωμα.)
Η νίκη επιβεβαιώνει την πολιτική κυριαρχία του, είναι πανίσχυρος. Ομως, με μια πολύ συγκεκριμένη έννοια. Πανίσχυρος στην Ευρώπη ή πανίσχυρος για να κυβερνήσει; «Στο επίπεδο των τακτικισμών έχει αποδειχθεί χαρισματικός παίκτης. Το αν μπορεί επιπλέον και να κυβερνήσει, μάλλον δεν το ξέρει ούτε ο ίδιος καλά καλά. Είναι ώρα να το μάθει, του το επιτάσσει η νέα εντολή του ελληνικού λαού». (Μπάρμπαρα Βέζελ, DW)
Ενας θρεμμένος με τον αέρα του Ψηλορείτη το έθεσε πιο απλά: «Θα τον ψηφάω, μέχρι να μάθει να κυβερνά». Η ποιότητα της ομάδας θα είναι ένα πρώτο σημάδι. Η αφήγηση δεν μπορεί παρά ν’ αλλάξει ρυθμό.
