Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ο έβδομος μετά τη μεταπολίτευση και ο δέκατος μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο Έλληνας πρωθυπουργός επισκέπτεται τον Λευκό Οίκο, με τον Κώστα Σημίτη σε έξι χρόνια να συναντά δύο ενοίκους του Λευκού Οίκου, τον Μπιλ Κλίντον και τον Τζορτζ Μπους ΙΙ.
Ο Κωνσταντίνος Τσαλδάρης τον Δεκέμβριο του 1946 ζήτησε από τον πρόεδρο Τρούμαν οικονομική βοήθεια. Τρεις μήνες αργότερα εγκαινιάζεται η υλοποίηση του Δόγματος Τρούμαν. «Η Ελλάς τελεί από χθες υπό την ισχυράν προστασίαν των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο πρόεδρος Τρούμαν εζήτησε χθες από το Κογκρέσσον δάνειον δια την χώρα μας και πολιτικόν και στρατιωτικόν προσωπικόν δια να βοηθήσουν εις την ανασυγκρότησιν. – Αν δεν βοηθηθή αμέσως η Ελλάς, το αποτέλεσμα θα είνε βαρυσήμαντον δια την Δύσιν και την Ανατολήν», έγραφε στις 13 Μαρτίου 1947 η εφημερίδα «Εμπρός» και η «Ελευθερία» την ίδια ημέρα κυκλοφορούσε με πρωτοσέλιδο «Εζήτησε από το Κογκρέσσον 400 εκατομμύρια δολλάρια δια την Ελλάδα και την Τουρκίαν».
Πόσα απίδια έβγαλαν τ’ άλλα υπερατλαντικά ταξίδια; Ωραίες φωτογραφίες, διαπίστωση χημείας ή απαρχή μιας προσωπικής φιλίας, που σφραγίστηκε και με φιλοξενία.
Στων μνημονίων τα χρόνια, ο πρώην πλανητάρχης υποδέχθηκε τον Γ. Παπανδρέου τον Μάιο του 2010 και τον Αντώνη Σαμαρά τον Αύγουστο του 2013. Ποιο το αποτέλεσμα; Ουδέν χειροπιαστό. Το σχέδιο Μάρσαλ Νο2 ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό.
Οι εποχές έχουν αλλάξει, ποιος δολάρια να τάξει; Υπάρχουν, όμως, ευκαιρίες ο επισκέπτης να αδράζει. Υπάρχει ευκαιρία, που προκύπτει από τη συγκυρία και του Σουλτάνου την αμφιθυμία.
Η «μοναδική γεωπολιτική θέση» είναι σταθερή αξία, δώρο που δεν βασίζεται σε κανενός είδους δική μας κυριαρχία, αλλά μπορεί ν’ αλλάξει την ισορροπία.
Έτσι, απλά; Ούτε τρόφιμος της Σούδας δεν τα ισχυρίζεται αυτά. Τα μηνύματα ενθαρρυντικά, μα μετρά τι έρχεται μετά. Τα επικοινωνιακά.
Όσο για τα επενδυτικά, μακάρι να εκπλαγούμε θετικά. Ένας Κάλαμος σε επτά χρόνια δεν φέρνει την Ελλάδα στα σαλόνια.
