Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Θα μπορούσε ν’ απαντήσει ότι από τις εκλογές προτιμά την «Εκλογή της Σόφι», αλλά επέμεινε αυστηρά γερμανικά. «Είναι πάντα καλό να έχεις επιθυμίες. Αλλά το δικό μας καθήκον θα είναι να διαχειριστούμε την πραγματικότητα» δήλωσε ο αναπληρωτής εκπρόσωπος στo Bερολίνο, σε ερώτηση για το επιθυμητό αποτέλεσμα στην Αθήνα.
Οι εκλογές θα ολοκληρωθούν, όπως θα ολοκληρωθούν, αλλά οι θεσμοί, η δημοκρατία, το παρελθόν και το μέλλον είναι μπροστά μας. Ανοιχτά. Μετά τις κάλπες, θα επιστρέψουμε στη γνωστή ισχύουσα διαδικασία με την τρόικα που μεγάλωσε κι έγινε κουαρτέτο και το Eurogroup. Και σε περίπτωση που το φθινόπωρο η αξιολόγηση για την πορεία της εφαρμογής των μέτρων που έχουν συμφωνηθεί είναι θετική, «κατά πάσα πιθανότητα θα ασχοληθούμε ακόμη μια φορά με το θέμα του χρέους».
Αντιλαμβάνομαι ότι για να υπάρξει πρώτα ενασχόληση και κατόπιν απόφαση, σε αυτήν την Ευρωζώνη, με αυτούς τους συσχετισμούς και με τον παράγοντα ΔΝΤ στην εξίσωση, δεν είναι υπόθεση ρουτίνας. Υπάρχουν στοχαστικές διεργασίες και υπολογίσιμες συναρτήσεις, υπάρχουν δύο αιρέσεις (να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση το φθινόπωρο και να είναι θετική), υπάρχουν διαθέσεις και μία βεβαιότητα. Οσο παίζει η μουσική, πρέπει να είσαι όρθιος και να χορεύεις.
Εγκαταλείπω γρήγορα τον χορό των πιθανοτήτων και τους στροβιλισμούς της ανάγκης, κλείνω τ’ αυτιά στον θόρυβο κι ανοίγω ένα βιβλίο. «Η μέρα ενός εκλογικού αντιπροσώπου» του Ιταλο Καλβίνο (Εκδόσεις: Κριτική) είναι ίσως το πιο ταιριαστό ανάγνωσμα γι’ αυτές τις δύο μέρες. Παρότι μας χωρίζουν 52 χρόνια από τότε που γράφτηκε, και η νοθεία είναι φαινόμενο άλλων εποχών, η ψηφοθηρία και η γραφειοκρατία είναι παντός καιρού, όπως και η αναζήτηση αξιών μέσα στη μετριότητα των πραγμάτων. Γιατί «σε κάθε πόλη υπάρχει η Πόλη» κι ας μην το αισθάνονται όλοι.
