Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Δεκαπέντε χρόνια μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 και η τρομοκρατία είναι εδώ, με τις επιθέσεις -αν και μικρότερης εμβέλειας- να παραμένουν φονικές. Έχει ανοίξει ένα «τραύμα διαρκές», ανήμπορο να κλείσει, γιατί η βία -πολιτικά, ιδεολογικά ή θρησκευτικά υποκινούμενη- φέρνει κι άλλη βία.
Ο κόσμος μας έχει εγκλωβιστεί σε έναν φαύλο κύκλο βίας, που τροφοδοτείται από πολιτικές και γεωπολιτικές αναγκαιότητες, με την ισλαμοφοβία να γίνεται σύνηθες φαινόμενο και τα ερωτήματα να παραμένουν αναπάντητα. Τα τελευταία χρόνια μητροπόλεις σε Ευρώπη και ΗΠΑ έγιναν στόχος τρομοκρατικών επιθέσεων από ισλαμιστές, με τη Γαλλία να παραμένει σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης μετά το χτύπημα του περσινού Νοεμβρίου και με τις προεδρικές εκλογές σε διάφορες χώρες του πλανήτη να κινδυνεύουν να αναχθούν σε «πεδίο αναμέτρησης» για το ποιος τελικά υποψήφιος θα φανεί πιο αμείλικτος σε θέματα τρομοκρατίας.
Σε ύψιστο βαθμό επαγρύπνησης και η Γερμανία, όπου ζουν περισσότεροι από 520 ισλαμιστές για τους οποίους οι αρχές υποθέτουν ότι «έχουν την πρόθεση να διαπράξουν μια πολιτικά υποκινούμενη σοβαρή ποινική πράξη». Μελέτες επιβεβαιώνουν επίσης ότι οι τρομοκρατικές επιθέσεις ενίσχυσαν τη δυσπιστία των Αμερικανών απέναντι στους μουσουλμάνους, με έναν στους τρεις να πιστεύει ότι το Ισλάμ προτρέπει στη βία περισσότερο από οιαδήποτε άλλη θρησκεία. Οι κυβερνήσεις εναγωνίως προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την τρομοκρατία, ενισχύοντας τα μέτρα ασφαλείας, την ώρα όμως που αδυνατούν να επιλύσουν την προσφυγική κρίση, να ελέγξουν αποτελεσματικά τα σύνορα και να δημιουργήσουν μία κοινή πολιτική ασφαλείας, αναλωνόμενες σε ρητορικές και ευχολόγια.
Η κατάσταση καλεί για μια ισχυρή και συλλογική απάντηση γιατί το πρόβλημα θα επιδεινώνεται αντί να βελτιώνεται. Οι τρομοκρατικές επιθέσεις δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν στα όρια οιασδήποτε εθνικής επικράτειας, υπάρχει σαφώς ανάγκη στρατηγικής και επιχειρησιακής συνεργασίας και ξεκάθαρης πολιτικής βούλησης για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Το μέλλον μετατράπηκε από υπόσχεση σε απειλή και αυτή η μετάλλαξη έχει αρχίσει εδώ και χρόνια, με επικάλυμμα ιδεολογίες. Πίστη όμως είναι κάτι για το οποίο θα πέθαινες, ενώ δόγμα κάτι για το οποίο θα σκότωνες και αυτό κάνει όλη τη διαφορά…
