Από την έντυπη έκδοση
Της Βάσως Βεγίρη
[email protected]
Οι εξαγγελίες περί ακατάσχετου λογαριασμού επιχειρήσεων και περί παγώματος των ασφαλιστικών εισφορών σε ΟΑΕΕ και ΕΤΑΑ, που καθίστανται ληξιπρόθεσμες μέχρι 31 Δεκεμβρίου 2016, ήταν επί της ουσίας τα μόνα πρακτικά και άμεσα μέτρα που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός από το βήμα της 81ης ΔΕΘ για τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας και ειδικότερα των επιχειρήσεων και ελεύθερων επαγγελματιών, που έχουν φτάσει πλέον στα όριά τους ανάμεσα στις συμπληγάδες της έλλειψης ρευστότητας και της υπερφορολόγησης.
Εν γένει και εν συνόλω ο πρωθυπουργός εξέφρασε μεν αρκετά έντονη αισιοδοξία για την έκβαση των διαβουλεύσεων για το θέμα της βιωσιμότητας του χρέους μέχρι το τέλος του έτους, αλλά με το ασαφές επιχείρημα ότι έχουμε πλέον συμμάχους στην Ευρώπη και χωρίς περαιτέρω αιτιολογία, ενώ μάλλον μας μπέρδεψε για το αν τελικά είναι ή δεν είναι απαραίτητη η περαιτέρω εξειδίκευση των αποφάσεων που ελήφθησαν στο Eurogroup του Μαΐου για την επίτευξη στόχων για μικρότερα πλεονάσματα του 3,5% μετά το 2018. Η προσπάθεια της «Ν» να εκμαιεύσει κάποια πρωθυπουργική δήλωση περί στήριξης των επιχειρήσεων στο φορολογικό μέτωπο είχε μεν ως αποτέλεσμα τη δήλωση ότι δεν θα υπάρξουν νέες φορολογικές επιβαρύνσεις (γενικά για όλους), περί φοροελαφρύνσεων, ωστόσο, ειδικά για τις επιχειρήσεις δεν υπήρξε συγκεκριμένη αναφορά.
Γενικότερα οι φοροελαφρύνσεις -λ.χ. για τον ΕΝΦΙΑ των πολιτών- συναρτήθηκαν από τον κ. Τσίπρα, για την επόμενη διετία, από την πορεία των εσόδων και από τους ρυθμούς ανάπτυξης. Απλά εξετάζει η κυβέρνηση την παροχή φορολογικών κινήτρων σε επιχειρήσεις που «θα εστιάσουν στους ανταγωνιστικούς κλάδους της οικονομίας». Ορθώς μεν, υπό την έννοια του ρεαλισμού, ο κ. Τσίπρας έπραξε κάνοντας λόγο για μεταβατική περίοδο της οικονομίας και της χώρας και ορθώς δήλωσε ότι αναγνωρίζει ως δυσβάσταχτα τα βάρη που έχουν επωμιστεί εργαζόμενοι, ελεύθεροι επαγγελματίες και επιχειρήσεις.
Αυτό που μάλλον έλειπε, όμως, από τις τοποθετήσεις του ήταν ένα σαφές σχέδιο ανάκαμψης της πραγματικής οικονομίας, με επιχειρήματα πιο απτά και ισχυρά από το ότι «έχουμε πλέον συμμάχους στην Ευρώπη» και που θα στηρίζεται επίσης σε βάσεις και όρους της αγοράς. Για μια ακόμη χρονιά, εξάλλου, δεν έλλειψε η έμφαση από πλευράς του κ. Τσίπρα στην ανάπτυξη της λεγόμενης -και επί της ουσίας ασαφούς και αμφισβητούμενης αποτελεσματικότητας- «κοινωνικής οικονομίας» και η νέα υπόσχεση για δημιουργία αναπτυξιακού ταμείου – και αυτή όμως πάλι χωρίς συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα…
