Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ταινία του 1968, «Μείνε κοντά μου, αγαπημένε», με Τόλη Βοσκόπουλο, Βασιλάκη Καΐλα, Λαυρέντη Διανέλλο, Άννα Ιασωνίδου. Είναι μια σκηνή όπου ο Τόλης τραγουδάει στο νοσοκομείο με πιτζάμα, ρόμπα και παντόφλες. Είναι τόσο σουρεαλιστικό και τόσο αρχοντικός.
Είναι ο Τόλης -σκέτο Τόλης, στα χείλη των θαυμαστών- με την ένρινη φωνή και την υπερβολική και επιτηδευμένη ερμηνεία, που τα κάνει στιλ και σχολή. Στα μπουζούκια της παραλίας, στη θεατρική σκηνή, στο κινηματογραφικό πανί.
Θέλει αυτό το «κάτι» για να μετατρέψεις το «μειονέκτημα» σε σήμα. Θέλει αυτό το «κάτι», που ακόμη κι όσοι τη λυγμική διασκέδαση είχαν άχτι, να παραδεχτούν ότι δεν ήταν απάτη.
Νέα ήθη, νέοι ήχοι, ένα ιδιαίτερο είδος ψυχαγωγίας, που αλλάζει τον τρόπο παρουσίασης του λαϊκού τραγουδιού, δίνοντας σε αυτό τη λάμψη του θεάματος.
Ο νεαρός από την Κοκκινιά που έκανε τον ηθοποιό, αλλά έπαιζε και μπουζουκάκι, πήρε το 1967 τη «βαλίτσα» του Ζαμπέτα, που δεν ήθελε ο Πουλόπουλος και όχι μόνο δεν την κοπάνησε, αλλά έγινε «μανούλα και μανίτσα» στην πίστα. «Πρίγκιπας», φαινόμενο, αδιαμφισβήτητο λαϊκό είδωλο, σταρ.
Τι ειρωνεία για μια παράσταση με τίτλο «Πέντε πρόσωπα ζητούν μεροκάματο». Ένα πρόσωπο ζητά και παίρνει λατρεία. Ο Ζαμπέτας διηγείται: «Πάω στην πρεμιέρα και τι να δω. Είχε πάρει όλη την παράσταση στην πλάτη του ο Βοσκόπουλος, γιατί ήταν δύναμη ο μπάσταρδος… Το ‘χε πει το τραγούδι και το ‘χε κάνει λιώμα!».
Οι μετοχές του γαλαντόμου αρσενικού με τις θεατρικές πόζες ανέβαιναν, όπως και το νυχτοκάματο. Για χρόνια, όλοι συμφωνούσαν πως αυτός έκανε τις μεγαλύτερες εισπράξεις. Εκείνος απλώς χαμογελούσε στο άκουσμα των 40 εκατ. δρχ., τότε. Αλήθεια ή ψέματα; Τι σημασία έχει. Αυτός «αγαπούσε μία». Δεν ξέρω καν αν είχε της καριέρας την αγωνία.
Ήταν πάντα αγωνία ερωτική, αυτήν ζούσε, αυτήν τραγουδούσε, τον μύθο συντηρούσε. Κι όταν δροσιζόταν στον «Αστέρα» με φίλους, κι όταν ξεκουραζόταν καθαρίζοντας χόρτα, κι όταν γινόταν είδηση για γάμους, κουμπαριές, χωρισμούς, αισθη(μα)τικές και οικονομικές επιλογές. Τι ζωή, μια ολόκληρη εποχή. «Πριν χαθεί το όνειρό μας».
